Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

woensdag 30 september 2009

Gedicht: negeerman


Vlinderman baalde vandaag en daarom diept hij een gedicht uit 2005 op over een negeerman. Zoveel verandert er niet op een paar jaren, denkt hij dan, en hoe geschiedenissen zich maar al te graag laten herhalen, een gedachte die hem met droefnis vervult. Altijd dat streven naar evolueren en dan komt op een goeie of eerder slechte dag dat besef dat het toch niet verandert. Laat er ons niet depri van worden...

Bron afbeelding: KLIK!

negeerman

hij is negeerder
van beroep en ook
van ruchtloos leven
zelfs van vraagbaak
voor die antwoorden zoekt
over het onderaardse

hij heeft het allemaal gezien
in zijn lange levensloopbaan
al is hij dan geen carrièreman
geweest noch ooit willen zijn
sommige verworvenheden komen
met de jaren aangewaaid

blijft hij toch weigeren
de eerste pas te zetten of
die inleiding te doen
liever nog is hij pilaar
in een massa mensen met glazen
die steeds maar weer moeten gevuld

negeert hij niet enkel de wereld
hij is de wereld op zichzelf
en andere geluiden kent hij ook
al niet

Frans V.

dinsdag 29 september 2009

Simpele Vlinderman en Lange Wapper


Vlinderman is in wezen een simpele man. Hoewel de gedachten nogal eens de neiging vertonen af te drijven en uit/in te weiden over dieperliggende thema's, ligt de focus vooral op hoe dit leven op een eerder comfortabele wijze tot een goed einde te brengen. En dat dergelijk einde er ligt aan te komen, lag al besloten in het feit dat er een begin aan gekomen is, zoveel jaren terug. Al wat afwijkt van dat simpel streven naar eenvoud, vormt sowieso een belasting op wat heet het dagdagelijks geluksgevoel van betrokkene. Na een kleine decade van tumultueus ontkennen van deze simpele richtlijn slaagt Bibi er meer en meer in ongecompliceerd zijn pad te zoeken in dit ondermaanse. Nip aan zijn zijde is daarbij van uitermate tel, maar bon, de zaken zijn zoals ze zijn.

Vanwaar deze intro? Wel, we zitten op 18 oktober met een volksraadpleging - referendum, zo u wil - over de Antwerpse Oosterweelverbinding van BAM op de agenda en de betrokken partijen zitten niet stil met stilaan alle nieuws te overheersen met de verduidelijking van hun eigen al dan niet terechte standpunten terzake. Een beetje duiding, daar houdt uw Vlinderman heus wel van, maar dat het hier over een bijzonder complex kluwen van belangen gaat, staat voor mij als een paal boven water. Economie, ecologie, demografie, ruimtelijke ordening, volksgezondheid, mobiliteit, ... Vlinderman is geen ingenieur, maar zal zich adviserend mogen uitspreken over ingenieur-gerelateerde materie. Vlinderman is ook geen expert over volksgezondheid, maar zal zich adviserend mogen uitspreken over thema's die daarover handelen. Geen expert ook op het vlak van mobiliteit, maar wederom adviserend terzake. Het gaat trouwens maar door, artikel na artikel, van deze of gene hand, om deze onwetende te overtuigen van het eigen gelijk.

Bron foto: KLIK!

In het verleden heb ik me al enige malen uitgesproken voor de Lange Wapper, het viaduct dat BAM voorstaat en dat het historisch gegroeide verkeersinfarct in en rond Antwerpen zal oplossen. Uiteraard als de onwetende, die ik tot nader order blijf - en hoogstwaarschijnlijk zal blijven, samen met vele honderdduizenden anderen. Ook nu, na die lawine aan argumenten pro en contra die me per mail, web, krant, radio en noem maar op blijft bestoken, blijf ik pro Lange Wapper. Is het tegen beter weten in? Vlinderman weet het niet. Simpel, omdat hij een onwetende blijft. Ontiegelijk veel mensen met een diploma tegen hun muur, waar ik maar simpel van te dromen heb, hebben immers hun huiswerk in volgens mij eer en geweten gemaakt en wie zou ik dan zijn om daaraan te twijfelen met mijn quasi lege muur?

Feit blijft dat Vlinderman zo een Lange Wapper bijzonder fraai blijft vinden als uithangbord van en voor Antwerpen. En Antwerpen, daar begint het en eindigt het mee voor Bibi. Laat dus maar komen, die Lange Zwalper, en we zullen daarna wel zien. Mocht het blijken een verkeerde keuze te zijn voor dit project, dan slaan we gewoon later een andere weg in - zou trouwens goed zijn voor de tewerkstelling. De arme Egyptenaar die vroeger klaagde over het gebrek aan zonlicht omdat er een piramide naast zijn deur werd gebouwd, zal het toch ook wel overleefd hebben, nietwaar? Tot ook zijn einde zich moet hebben aangediend. En eerlijk, ik hoor hem nu niet meer klagen. Ik zie zelfs een land floreren van de toevloed aan toeristen...

Vlinderman groet u simpel en tot morgen, na alweer een nachtje nieuwe inzichten brengende slaap.

maandag 28 september 2009

gedicht: deurenman

Niet veel nieuws te rapen en dus ook niet de moeite van het vermelden waard, dus gaan we nog maar eens aan de poëzie. Deze dateert al van aan het begin van mijn 'vrijage' met Nip en ze lijkt me toch indruk gemaakt te hebben, toen... Wandel gerust weer even mee met één van mijn talloze mannen ;-)=

deurenman

hij loopt ze plat
door heel de stad
de deuren en de poorten
hemelbogen en gewelven
maakt hij overal en bovenal
altijd een beetje mensentijd
voor zijn entree met stijl

waarbij hij heel gewoon
van buiten naar binnen schrijdt
zijn naam in boeken schrijft
waar vooraan het woordje gasten lonkt
en van binnen weer naar buiten glijdt

behalve in de nacht waar
hij spaarzaam is met zijn bezoek
ontvangt hij graag zijn schone
in zijn eigen vlindertuin
die deur staat altijd open
voor haar sleutelloze minnehart

Frans V.

zondag 27 september 2009

Gedicht: donorman


Er loopt in Vlaanderen momenteel een grootse campagne om Vlamingen en andere inwonenden op te roepen om bloed te gaan geven voor zij die het later nodig mochten hebben. In zijn mini-archief vond Vlinderman nog een donorman-gedicht (gedacht?), dat misschien mee kan helpen...

Bron foto: KLIK!

donorman

hier is mijn arm
blank met blauwe aders
waar leven kloppend stroomt
te wachten op wat redding
van een onbekend gewonde

dus neem die naald
dat ronde lege buisje
dient gevuld met dromen
en op ijs gelegd
voor een nieuwe ochtend

en wees niet gierig
ik ben gaarne gul dus
hier is mijn andere arm
blank met blauwe aders
je kent het wel

en wees maar gerust
deze is van het huis
een toegift zeg maar
want ik heb genoeg

Frans V.

zaterdag 26 september 2009

Gedicht: vlinderleven


De oogst van jaren schrijven is groot, beseft Vlinderman ineens. Zoveel impressies, in verzen gegoten om te bewaren voor later en dan terug te herlezen. En soms zit daar zowaar een poging tot inbreng van poëtische technieken tussen. We kunnen er eens om lachen, zovele jaren later, maar het brengt ook wat nostalgie mee, die ik best wil delen met de toevallige passant hier op de blog of op Facebook of op Hyves, waar mijn dagelijkse blogbijdrage ook verschijnt. Ga je nog even met me mee, een beetje vlinderen in het hier en nu met de indrukken van vijf jaar terug?

Nip & Vlinderman, 4 jaar terug in de tijd...

vlinderleven

almaar het geluk najagen
onwennige droom van zovelen
zal nooit waarachtig behagen
maar uiteindelijk vervelen

als het leven voorbij gegleden
het hart rekenschap komt vragen
of je ooit echt de liefde hebt beleden
of is het gebleven bij oeverloos klagen

zo ongemeen te laat zal het dan zijn
op sommige stappen valt niet terug te keren
hakt men liever vandaag door het venijn
dan morgen op gisteren te hoeven zweren

het leven een ernstig feest
blijft men bij eigen leest
zoals vlinders die moeten stijgen
mooie momenten aaneenrijgen

en blij zijn met elke nieuwe dag
altijd en overal, ook vandaag
en alle andere prachtige dagen
waarop elk leven zich kan schragen

Frans V.

vrijdag 25 september 2009

gedicht: zo zij


Zo heel af en toe noteert Vlinderman een stukje poëzie, om er later wat mee aan te vangen. Doorgaans schrijf ik immers mijn gedichten zoals ze zich aan mij presenteren, maar die stukjes, die lijken me dan zo onaf en bewerkbaar, dat ik ze titelloos noteer in mijn 'kladschrift', hetzij op papier, hetzij op mijn digitale kladblok. Echter, bij die stukjes die zo heel af en toe op die manier neergeschreven worden, zit er nog meer heel af en toe eentje bij, dat zich niet meer wil laten veranderen. Enkel een titel toevoegen, om het later terug te kunnen vinden, meer doe ik daar dan niet mee. Gebeurt zo eens om de duizend gedichten, dus echt wel zeldzaam. Het onderstaande is er een voorbeeld van, zij het toch in ietwat bewerkte vorm - het onderwerp is van ik naar hij gegaan. Ik draag het in ieder geval op aan Britt en Yoeri, die wel zullen weten waarom ;-)=


Britt & Nip ergens in 2007

Vlinderman & Yoeri ergens in datzelfde 2007

zo zij

zij en zij alleen
niet alleen hier en nu
maar zo vaak
zo overal

en dan nog
droomt hij omdat hij
er niet genoeg van
zwijmelen, het werkwoord
dat nooit op hem sloeg
slaat de verstomming toe
telkens weer zij

Frans V.

donderdag 24 september 2009

Medische keuring


Vlinderman is een beetje aan het bekomen. Om 16u30 werd ik immers verwacht bij de bedrijfsarts om nog eens nagekeken te worden en van die dingen, kwestie dat den baas weet dat hij nog wat kan vertrouwen op zijn medewerker(s). Om de zoveel jaar gebeurt dat trouwens, dus niets speciaals aan het handje. Bibi meldde zich om 16u29 stipt aan en kreeg gelijk een vragenlijst in zijn handen geduwd. Netjes ingevuld, die hap, waarna ik nog wat ogentesting mocht ondergaan bij wat ik vermoed een doktersassistente, al kan ik me altijd miskeken hebben. Alles bleek in ieder geval in orde te zijn en vervolgens mocht ik naar een rood hokje, waar alle kledij eraf moest, op mijn slip en hemd na. De dokter zou mij daar wel komen halen als ie klaar was met degene waar hij dan mee bezig was.

Bron foto: KLIK

Daar zat Vlinderman dus, halfnaakt, met zijn blote voeten stevig op de koele vloer, zijn krant wat te lezen. Op de achtergrond speelde radio één en verder was er niet veel om me zorgen over te maken. Tot ik het nieuws van 17u00 te verwerken kreeg. Die vorige te onderzoeken werknemer neemt toch wel heel veel tijd in beslag, de gedachte passeerde tussen de concentratie om het nieuws op de radio te volgen en de krantenpagina verder uit te lezen. De minuten bleven zich echter opstapelen, tot Vlinderman het vage vermoeden begon te krijgen dat er iemand gewoon vergeten was...

Dan maar die broek terug aangetrokken en de deur open om dan vast te stellen dat er van een doktersassistente niet veel te bespeuren viel en van een dokter nog veel minder. Verderop in de gang echter wel een schoonmaakster, die bij het zien van deze verschijning op blote voeten en licht openstaande gulp - die had ik niet gesloten - verbaasd aanhoorde hoe hij haar meldde dat hij dacht vergeten te zijn. Vermits zij reeds die goeie vergeetachtige ergens op een hogere etage van het gebouw had gezien, bevestigde ze mijn vermoeden. Met een onwaarschijnlijke snelheid verdween ze vervolgens door een matglazen deur om hem voor mij te gaan opsnorren. Wat uiteindelijk dus niets opleverde, want hij had het pand gewoonweg al helemaal verlaten. Ze heeft het echter wel zo geregeld dat een andere dokter het zou overnemen, zodra die klaar was met een zwangere patiënte.

Soit, morgen telt Vlinderman welgeteld 45 minuten bij zijn overuren op, want het was 17u46 toen ik eindelijk kon vertrekken. Oh ja, voor ik het vergeet, Bibi is gezond en wel bevonden en mag blijven doorgaan ;-)=

woensdag 23 september 2009

Gedicht: het stel


Wie kent niet dat moment zo af en toe, waarbij de emotie je even bij de keel grijpt, zodat je de zich een weg naar buiten banende snik maar amper kan maskeren voor de mensen rondom jou op de bus, enkel en alleen uit pure ontroering van iets te zien, iets te horen, iets te lezen? Vlinderman is geen watje, dat vindt hij althans van zichzelf, maar af en toe dus kijkt zijn eega naar hem met die prachtige lach op haar lippen en krijgt hij zomaar een spontane knuffel omdat zijn hart door zijn keel sprak op een onverwacht moment. Ach, wat is de liefde soms net diep genoeg om er veilig in te duiken vanop duizelingwekkende hoogten...

Dit Stel in 2005...

het stel

of zij hem houden zal
die muur vol graniet
een blok tegen het leven
dat hij niet wezen wil
haar tranen noch haar lach
slechts hij, slechts zij

gekruld in haar laken thuis
beziet ze de luis in haar pels
zo gekoesterd, hevig bemind
zij wint, ze weet het, voelt
in haar hart de hoop almaar groeien
ziet zijn lach elke dag wat breder

ze spreken niet over morgen of
later, dat is voor dromers
plukken ze ieder moment voordat
het voorbijgevlogen blijkt
twee tortels om te kirren

hij weet het
al jaren

Frans V.

dinsdag 22 september 2009

Gedicht: ontspoord


Lekker laat op de avond, gelukkig heeft niemand mij echt gemist. Denk ik toch. We gaan eruit met een beschouwend gedicht over de mens. Uiteraard over een bepaald type mens, Bibi kan ze niet allemaal in één enkel dichtsel verwoorden, daarvoor is het Shakespeare-gehalte met amper 0.01% wat aan de lage kant. Toch hoop ik dat je er wat aan hebt. En anders, surf gerust lekker verder, er is zoveel online te ontdekken...

Bron foto: KLIK

ongehoord

de dader een doener
zo iemand met mouwen handen
die de pakken niet laat zitten
onderwijl wat anders plant
om later te verkopen

nee, de dader een mens
op zijn rouwgerande vingers getikt
bestookt met wederloos betoog
dat hij en hij alleen
ja, niemand anders
zo gaat dat altoos door

de dader, de mens
die niet beter kon
zich vergist heeft
schromelijk onbesef
dat hij dader werd
toen en daar
hij deed wat gedaan
nooit meer ongedaan

de dader, het slachtoffer
waar haat eenmaal gezaaid
slechts woekerrente kent
en morgen ook de galg
zodra de eer hersteld
de daad alsnog
voor even ongesteld

de dader
de doener
een mens
ontspoord

Frans V.

maandag 21 september 2009

Zuiders gezind

Na een heerlijk gevulde Zuiderzinnense Zondag heb ik nu een al even heerlijk - bijna toch - gevulde maandag achter de kiezen. Veel volk op de been gisteren, een zonnetje dat gewillig van de partij was, mensen die even wilden stilstaan bij wat - onder andere - Vlinderman te vertellen had en vooral super veel ongedwongenheid. De tiende editie van Zuiderzinnen smaakt in ieder geval naar meer en wie weet nu al wat volgend jaar brengen zal. Bibi kijkt er alvast naar uit. En die gevulde maandag vandaag, nou, daar moet ik het ooit nog wel eens met jou als bloglezer over hebben, maar feit is dat ik dus moe ben. Hondsmoe zelfs. Daarom hou ik mijn verslag nog even achter de hand, tot een donderdag of zo, als het er allemaal niet meer zo toe doet :p

Zuiderzinnen: Frans Vlinderman in Chatleroi

Vlinderman gaat zodadelijk nog een artikeltje in een Humo'tje lezen over de Lange Wapper, die heerlijke, vermaledijde brug die aanstaande zondag 18 oktober ter referendum voorgelegd gaat worden aan de doorsnee Antwerpenaar en waar ondergetekende een absoluut voorstander van is. Het is maar dat u op de hoogte blijft van 's dichters bezigheden - waarom anders zou u hier dag na dag komen verwijlen, nietwaar? Trouwens, via deze weg doe ik graag de groetjes aan u allen, met in het bijzonder Tante Lenie (en bij uitbreiding Oma Goes). Zoals u denkt en leest over, denken en schrijven wij hier namelijk wederzijds ;-)


Lamberzinnen: Frans Vlinderman & Pierre Magis

Nog vier dagen werken en het is weer weekend en met deze bijzonder positieve zienswijze wens ik alvast alle werkenden onder ons een hart onder de riem te steken. En aan wie zich desondanks nu reeds verveelt: kijk géén TV, want er is na al die decennia van TV-maken nog steeds amper iets op te zien. Het enige dat het bekijken waard blijft, zijn de bankafschriften, waar zwart op wit weer te vinden is hoeveel u bereid bent te betalen voor een hele hoop niets...

Zuiderse zinnen: Frans Vlinderman, Eega Nip & Trouwe Vriend Nils

zondag 20 september 2009

Gedicht: moeder, waarom?

Zuiderzinnen, hier komt mijn bijdrage!

Volledig uitvullenmoeder, waarom?

al die letters die slissen
van bewogen beelden gevangen
in het centrum van hun publiek
stervend op de brakke grond van
wie niet luisterde leerde
en dan gedefibrilleerd
het wonder in oren
de waarheid
van een ander

laat ons stil blijven

deemoed als schandlaken
omdat we niet schrijven durven
wat we ook niet zeggen kunnen
de angst te angstwekkend aanjagend
een verkeerde klemtoon te leggen
op wonden die nog niet genoeg zweer
onze klamme huid al jaren teisteren

laat ons misschien toch luidruchtig

voorlezen uit andermans geschrift
dromen bij ellenlange alinea's
dat het toch wel eens zou kunnen
zijn
of niet
en dan het boek sluiten
de pen verloren leggen
en gewoon als mensen
verder verademen
dat we kunnen
zuurstof verbruiken

Frans V.

zaterdag 19 september 2009

Aankondiging: De Muzeval op Zuiderzinnen

Beter laat dan nooit, even toch meegeven dat Bibi met 'zijn' Muzeval morgen op Zuiderzinnen van zich zal laten horen. En dat het mooi weer gaat worden, dat ge niet zult kunnen rijden in 't Stad, dat er veel volk gaat zijn, dat het een jubileumeditie van Zuiderzinnen betreft, het komt er allemaal gewoon maar bij kijken. En gij?

Zuiderzinnen 2009 – De Muzeval in café Chatleroi

14u. De Muzevaldichters: niet alleen ZuiderZinnen is aan zijn tiende verjaardag toe. Het zelfde kan ook gezegd van De Muzeval, die zelfs al aan haar elfde jaar bezig is. Sinds januari 1999 organiseert Pipelines vzw elke tweede donderdag van de maand een poëzieavond onder deze noemer. Deze vindt momenteel plaats in Literair-Artistiek Café Den Hopsack, Grote Pieter Potstraat 24 te 2000 Antwerpen. Er is maandelijks een gastdichter en na afloop kan iedereen desgewenst zijn/haar ei kwijt op het Vrij Podium.

Programma deze Zuiderzinnige Zondag: stichter Herman J Claeys (ov) en de vaste kerngroepsleden Frans Vlinderman, De Antistresspoweet, Bart Van Peer, Pierre Magis en andere dichters dragen voor uit eigen en/of andermans werk.

Ter gelegenheid van ZuiderZinnen verplaatsen we ons voor de tweede keer op rij naar Café CHATLEROI, Graaf van Hoornestraat 2. Chatleroi (voorheen Café De Scene) programmeert elke eerste zondag van de maand akoestische muziekoptredens onder de noemer “Chatkoestiek”. Deze drankgelegenheid waar sociaal contact troef is, kan dagelijks worden bezocht en is van onmisbare waarde op het Antwerpse Zuid. Warm aanbevolen.

Voor meer info in verband met de Muzeval kunt u terecht op www.muzeval.tk en uw emails zijn welkom bij de_muzeval@telenet.be.

Bron tekst: http://www.zuiderzinnen.com

vrijdag 18 september 2009

Zuider- en Lamberzinnen 2009



Vlinderman geniet - alweer - van een vroeg aanbeland weekend. We gaan aan de mosselen, we gaan aan het woord, we gaan aan de liefde, niet noodzakelijkerwijze in die volgorde. Tussendoor gaan we ook nog aan de familie, aan de poesjes, aan de hond, aan de vrienden, het wordt - en is dus reeds - een weekendje waarin het dik aan zal zijn met vanalles en nog wat. Wie heeft dan nog tijd om veel bezig te zijn met de zin van het bestaan? Bibi alvast niet en dus ga ik gewoon aan het genieten. We hebben nog een hele herfst en winter voor de boeg voor dat andere deel van het zijn...

Vlinderman op Lamberzinnen, 2007

Voor die het nog niet weten: nu zondag is het de tiende editie van Zuiderzinnen. Net zoals de voorbije jaren zal ook De Muzeval opnieuw van zich laten horen. Plaats van het gebeuren wordt opnieuw café Chatleroi, vlakbij het MUHKA, dus min of meer nabij het hart van 't poëtische Stad. Ook nadien treedt De Muzeval nog aan, maar dan op het Lambermontplein, dat eigenzinnig deelneemt aan Zuiderzinnen met haar Lamberzinnen. En om helemaal de verslaafde poweet uit te hangen, staat er zowaar - en eventueel - nog een derde optreden in de steigers, maar daar geven we pas uitsluitsel over na Lamberzinnen. We gaan ons in ieder geval zondag alvast niet vervelen.

Vlinderman in Chatleroi, Zuiderzinnen 2008

Misschien ontmoeten we elkaar goed, deze zondag? Vlinderman belooft zijn schoonste woordjes boven te halen...

donderdag 17 september 2009

Gedicht: ongeblust, dus kalk


We horen soms bepaalde (groepen) mensen niet in een aantal zaken die hen toch wel degelijk aanbelangen. Een vaststelling die me enkele jaren terug in de pen (het kan ook het klavier geweest zijn) deed kruipen en me volgend gedicht ontlokte. En neen, uitleg bij de titel geven, dat doe ik dus niet...

Bron foto: KLIK!

ongeblust, dus kalk

ze zwijgen
en wat dan nog
gebaart de kromme
van een aap gespeend
niets te rapen hier

een beetje niets
vermengd met wat iets
als het al werd gehoord
niemand werd hier vermoord
slechts niemand verhoord
en nog steeds geen woord
door een stomme neus geboord

ontstaat een simpel dicht
bij het licht
van wat nooit schijnen zal
oh here, oh god
wat een tranendal

Frans V.

woensdag 16 september 2009

Gedicht: zijn geloof


Helemaal niks geen existentiële crisis te casa Vlinderman, maar gewoon een herneming van een oudje van uw ondergetekende. Blijkbaar is het al een poos geleden dat ik nog eens wat actief aan de poëzie heb gezeten en gedaan, maar ik vind het niet erg. Er zijn momenteel andere zaken waar ik mijn energie in stop en die me minstens zoveel voldoening geven (eh, Nip). Dat neemt niet weg dat er hier altijd een hoekje voor me overblijft om zo eens langs te lopen...

Bron foto: Art Annette

zijn geloof

elke dag weer in het nieuws
berichten over verlichte geesten
en hun exploten in de naam van
wiens naam het eerst vergeten
niet anders dan ijdel misbruikt
gewoon een anagram moet zijn

staan ze gedrumd te wachten
op hun beurt, onafwendbaar
hun lot te verbinden met
de wereld van het geloof eerst
mijn god, mijn nirwana
de geestelijke koffer
al eeuwen geleden gepakt

hij gelooft stilaan
dat hij te ongelovig is
dit alles te accepteren

hij gelooft stilaan
dat hij alleen is gebleven
met zijn geloof in de wereld

hij gelooft stilaan
niet meer

Frans V.

dinsdag 15 september 2009

Gedicht: kaderman (voor Patrick Swayze)


Patrick Swayze is niet meer. De man/acteur die het (wilde) dansen tot in de harten van zoveel duizenden mensen heeft gebracht met zijn Dirty Dancing is overleden aan de gevolgen van kanker aan de pancreas. Onderstaand gedicht draag ik aan hem op, omdat ik nu eenmaal een boontje voor deze acteur had.

Bron foto: KLIK

kaderman

de muur draagt hem
met gehoekte schouders
waar de einder vol korrel
de lens zich vergaloppeert
in alomvatting stil berustend
zijn ogen zich lieten vangen

een koperen plaat
gepoetst te blinken
redt zijn naam
van de vergetelheid
diep van drukte
en zwaarmoedigheid

onsterfelijk is hij
maar bovenal dood
schijnt hij te leven
in memoriam hij is
herinnering zelf

Frans V.

maandag 14 september 2009

Opinie: hoofddoekenverbod in Antwerpse scholen

Het is hier op gemeenschappelijk vlak in ons land snel aan het polariseren. Getuige daarvan de hele polemiek rond het hoofddoekenverbod in alle scholen van het Gemeenschapsonderwijs (GO) en in alle scholen tout court in Antwerpen. Deze regel werd in hoofdzaak ingegeven vanuit een bezorgdheid dat Belgische vrouwelijke burgers omwille van religieuze overtuigingen (in casu: islamitische) niet meer of minder dan verplicht worden om de hoofddoek te dragen als uiting van hun religie. Dat veel verwesterde jongelui hier helemaal geen boodschap aan hebben, maar om de lieve vrede thuis en in de buurt te bewaren er toch maar aan toegeven, hiermee gebaat zouden zijn, komt ondertussen helemaal niet meer aan bod. Het is nu De Moslim tegen De Belgische Staat geworden, met een imam aan het hoofd van Tot Oproer Oproepende Menigten. Een gevaarlijke mix van kolkende belangen, waarbij dus voorbijgegaan wordt aan een vermoedelijk bijzonder grote groep jonge mensen die het hoofddoekenverbod alleen maar stilzwijgend durft toejuichen, omdat het de belofte in zich draagt om vrij-zinnig om te springen met de eigen overtuiging(en), gekleurd door de cultuur waarin die toch al enkele decennia aan het opgroeien is en welker benefieten ze mag genieten in een sfeer van verdraagzaamheid en rustig gedogen.

Niemand heeft een boodschap aan opruiende taal, aan bedekte bedreigingen, aan stemmingmakerijen. Het siert bepaalde mensen niet, die in wezen niets met het hele onderwijsdebat te maken hebben, dat ze nu zo heftig te keer gaan. We leven in een multiculturele samenleving, zo goed en zo kwaad als dat gaat, maar hier en daar moet iedereen daarvoor een stukje inleveren van zijn eigen vrijheid, juist om dat geheel van losse culturen min of meer in harmonie te doen samen-leven. We spreken ondertussen over Joden, Marokkanen, Turken, Italianen, Polen en andere Oostblokkers, Chinezen, Afrikanen en ga maar verder door. Iedere groep verdient én krijgt doorgaans van de doorsnee autochtone Belg, of ie nu Vlaming, Waal dan wel Oostkantonner of Brusselaar is, het nodige respect en dan heb ik het nog niet eens over de kans(en) om hier een eigen, goed en rijkelijk gevuld leven uit te bouwen mét alle familie om dat mogelijk te maken.

Vlinderman vindt het dan ook bijzonder spijtig dat enkele individuen erin slagen om een hele kudde achter hun niet-Westerse ideologieën (en bij uitbreiding religieuze streefdoelen) te scharen, zonder dat die kudde voldoende beseft waar het in wezen om draait. Samen-leven, zo divers mogelijk, en genieten van elkanders eigen-aardigheid. Misschien dat de overheid hier in het verleden teveel gefocust is geweest om het 'de ander' voldoende naar de zin te maken? Wie zal het zeggen, die geschiedenis is al zo oud, hoewel nog steeds zo actueel. Zo heb ik het bijvoorbeeld best moeilijk om berichten te lezen van Brusselse agenten, die in bepaalde wijken/deelgemeenten uit respect voor de Ramadanvolgende medeburger zelf niet meer zouden mogen eten overdag. Meer nog, verontrustend vind ik dat. In het kader van een uitwisseling zou ik dit nog kunnen kaderen (bijvoorbeeld: in ruil doen moslims mee aan de katholieke vastenperiode), maar om de gemoederen niet op te hitsen dan zoiets een autochtone agent van bovenuit opleggen? Vlinderman zegt dan: 'Waar hálen ze het?' Ergens begrijp ik dat wel, maar het is een verkeerd signaal. R-E-S-P-E-C-T, meer moet er niet zijn, maar dan wel in beide richtingen. En daar ontbreekt het momenteel schijnbaar aan in het hele hoofddoekendossier, zowel vanuit de Moslimgemeenschap als vanuit de Belgische overheid. En de jonge Westerse (verwesterde?) moslima, die horen we niet. Volgens de Belgische wetgeving bestaat er vrijheid van meningsuiting, maar dat spoort nu eenmaal niet helemaal met de Sharia. Iets om op te sabbelen, vooraleer het debat aan te gaan, denk ik dan. Laat ik maar terug in de Koran duiken. Denk ik dan ook. En hopen dat het uiteindelijk toch wel zal lukken.

zondag 13 september 2009

Gedicht: raanzin...

Oktober 2005, Vlinderman schreef (nog eens) in zijn poëzieboek. Het lijkt me een geschikt gedicht voor deze druilerige zondag. Na hier en daar een herwerking stel ik jullie raanzin voor.

raanzin...

leeg zegt hij
verslagen in het leven
lijkt hij te willen geloven
als een willoze zielverliezer
met zijn rimpelhanden hopeloos
omhoog gericht, palmen neer

bij het horen
van zoveel ture woorden
geboren uit subtiele waanzin
in het zinnigste van elke wereld
gaat hij zijn eigen staart achterna
niet zeker van de richting die hij koos

is er slechts één
ware deugd in 't leven
niet het eindeloze geven
noch nemen om te grijpen
eeuwig on-hem vast te houden
maar voorzichtig te proeven deugd

aan de voeten
waarvan jij soms ligt
in het nederige stof plat
gegaan zonder enige schaamte
onderwerp jij je slechts aan geduld
jouw veeleisende doch enige afgod

Frans V.

zaterdag 12 september 2009

Oproep voor ZuiderZinnen

Uit de mailbox van Vlinderman, een oproepje.

ZUIDERZINNEN ZOEKT MEDEWERKERS


Beste lezers en andere enthousiastelingen,

Wij zijn op zoek naar mensen die mee willen werken aan de feestelijke tiende editie van ZuiderZinnen, het festival van het woord (en dat al voor de tiende maal; nvdr). We zoeken vrijwilligers die zich willen bezighouden met de opvang van artiesten en publiek op verschillende locaties. Daarnaast zoeken we ook nog een aantal handige Harry’s of Henrietta’s die ons kunnen helpen bij de opbouw en de afbraak van het festival.

Het festival gaat door op zondag 20 september 2009. We houden een voorafgaande infovergadering waarover later meer.

Wat we jullie, naast een unieke ervaring, allemaal kunnen aanbieden:

• Een hapje en een drankje tijdens de dag
• Gratis toegangskaartjes om uit te delen aan bekenden (voor het dagprogramma).
• Uiteraard is iedereen volgens de regels verzekerd.

Dus al wie zin heeft in een dagje festival achter de schermen, laat mij iets weten! Het zou fantastisch zijn mochten jullie dit ook naar andere geïnteresseerden doorsturen!

Groetjes,



Valerie De Groodt

Contact via Vlinderman (kwestie Valerie's gegevens niet zomaar te grabbel te gooien): KLIK @ of bel 0032 488 286 800.

vrijdag 11 september 2009

Gedicht: verarmd protest


Een beetje naar aanleiding van een artikel in de krant vandaag (kan ook die van gisteren geweest zijn), wil ik jullie nogmaals een gedicht aanbieden. Het artikel ging over het openstellen van enkele plaatsen voor honden van daklozen komende winter. De idee erachter is dat sommige daklozen geen gebruik wensen te maken van de daklozenopvangcentra omdat ze er hun 'huisdier' niet mee naar binnen mogen nemen en dan maar verkiezen de nacht toch in open lucht door te brengen, ook al vriest het keien uit de grond. Vaak is dat dier trouwens dan nog hun enige echte 'kameraad'. Ik kan het initiatief alleen maar toejuichen. En hopelijk denkt u daar later ook, wanneer je het pad van één van hen kruist terwijl het naar het vriespunt begint te neigen...

Miguel & hond Dingo & collega Frank (bron foto: KLIK)

verarmd protest

ik ben haast gestorven vannacht
zonder deken in de regen
omdat ik te laat was
schijnbaar veel te laat
voor het dakloos inklokken

maar ik vergeef u

dat ik deze ochtend
met blauwe rimpels lachte
tandenloos en wel echt onwel
wat kon ik anders dan sterk
houden wat wilde begeven

maar ik vergeef u

de taal die u spreekt
ik herken de accenten
niet en zal het nooit kunnen
uw school aanvaardt mij niet
en in wezen ik haar ook niet

maar ik vergeef u

als u mij vergeeft
om het kind te willen zijn
dat ik nooit mocht zijn
vandaag, als ik oud ben
en ten lange leste vergeten
hoe het had kunnen zijn

vergeef me de wereld

Frans V.

donderdag 10 september 2009

Gedicht: huisje stil tevree



We gaan naar De Muzeval, zoveel is zeker, maar eerst nog wat knabbelen. Daarbij hoort natuurlijk een dichtseltje, dat ik zonet uit het verleden heb opgeduikeld voor u allen daar aan één van de uiteinden van mijn spinnewebsels. Voor ik het trouwens vergeet: wil u weten wie de volgende gastdichter zal zijn op Muzeval # 131? Kom dan gerust naar Den Hopsack deze avond, we verklappen het met veel plezier ;-)=

Vorig jaar tijdens Cultuurmarkt Antwerpen

huisje stil tevree

kleine gele vogel
kleinoogt door de tralie
van zijn open kooitje
naar de losse kruimels
op het tafelblad

het hipt en hopt
van kom op dan toch
en eet eens voort
toe komaan ik wil
er ook tegenaan

zo gaat dat elke dag
ten huize peis en vree
tot driemaal toe opnieuw
een moment van stil genot
bij wie uit het nest nog steeds
zijn vleugels niet heeft uitgeslagen

Frans V.

woensdag 9 september 2009

Herinnering: De Muzeval morgen met Dirk Elst


Het is hier rustig te casa Vlinderman. De Vrouw des Huizes is uithuizig, terwijl Miss Tati en Miss Toti stilaan ontpoppen tot twee heuse katjes. Het gaat bijzonder hard met die twee zwarte spookjes en ergens zijn we daar uiteraard bijzonder blij mee. Het blijft nog wel lastig om ze spontaan uit elkaar te houden, maar zodra er eentje een kik geeft, weten we het vrij snel. Hopelijk blijft dat nog even zo tot we ook zonder geluid de twee kunnen herkennen, want Miss Tati is haar gepiep aan het bijsturen tot meer poezelig gemiauw...

Morgen gaan we nog een dagje stevig doorwerken, om vervolgens Muzeval nummer dertig een vlot verloop te laten kennen. Hieronder nog wat extra uitleg, zodat je weet waaraan je je kan verwachten met gastdichter Dirk Elst.


De Muzeval donderdag 10 september - gastdichter Dirk Elst

Dirk Elst is een schrijver-muzikant die op z'n twintigste de droge rock'n roll van het schrijven achterliet om zich volledig aan muziek (lees Afro-Cubaanse percussie) te wijden. In die dagen vond hij zichzelf nog te weinig verhaal hebben. Nu vele jaren later vallen er dingen in de plooi, schrijft hij gedichten, kortverhalen en songs en brengt hij een enkele ervan live op het podium. Door zijn rasperige donkere bariton doet hij denken aan oude bluesmannen die vertellend zingen. Lou Reed en Howling Wolf kijken (hopelijk) instemmend over zijn schouder mee.


Als muzikant speelde hij met diverse groepen, jazz muzikanten en dichters waaronder: Sioen, Bodixel, John Watts, Moussa Dembele, Giovanni Barcella, Kristof Roseeuw, Bart Maris, Lode Vercampt, Koen de Wit, Michael Bennetsen, Pisteffo, Artiestencollectief Ja, Daniel Billiet en Philip Meersman.

Als schrijver-dichter is hij lid van Collectief Balein en vorig jaar ging zijn eerste theatertekst "Mozes" in première. Verder publiceerde hij in het tijdschrift Digther, ANS Studentenbad, Dichters des Vaderslands en verschijnt er een gedicht van zijn hand in de bloemlezing "Print is dead" van Villanella en Meulenhof Manteau. Op zijn blog kan je enkele van zijn kortverhalen lezen.

Tijdens de Muzeval brengt hij een uitgeklede versie –lees: solo- van de voorstelling "Er zit een gorilla op het dak van De Nationale Bank". Dit stuk gaat in première op 17 september op een Curfew-avond in Electron, Breda en houdt het midden tussen een vertelling, performance, luisterspel en concert. Vanavond begeleidt Dirk Elst zichzelf op conga's en berimbao.

Er zit een gorilla op het dak van De Nationale Bank, wijdbeens en met de tenen in de lucht. Hij schatert met de rechterhand op zijn buik, de linker bedekt z'n ogen.

Die mensaap met humaniteit in de vingers had iets horen waaien over een andere soort met een groot dramatisch talent. Onderaan, op de trappen van De Nationale Bank troepen horden van hen samen. Ze zijn bleker en kaler. Voortdurend porren ze elkaar met de ellebogen aan. Ze draaien dan met hun ogen en staan in kleine groepjes met de hoofden dicht bij elkaar. Als er 1 van hen naar boven kijkt dan leggen de anderen meteen hun hoofd in de nek en roepen van OEH en AAH.

Blogarchief