Antwerpen slamde eerste voorronde en de winnaar is…..
In zeven haasten organiseerden Stichting Zondag, (lees: Sacha de Bakker), en Stichting Pipelines (lees: Muzeval) de eerste voorronde van de eerste Antwerpse Poetry Slam die door ging in de Rivier, een uiterst gezellige kelder onder een uiterst gezellige boekenzaak, de Groene Waterman.
Deels door de ervaringen in Nederland, deels door de ervaringen in West-Vlaanderen werd door de organisatie beslist om alle voorrondes op dezelfde manier en onder dezelfde voorwaarden te laten verlopen. Iedereen, ongeacht het aantal deelnemers, krijgt twee maal drie minuten. Drie finalisten krijgen dan nog eens elk vier minuten. De voordrachten worden getimed. Een deel van de jury zal op elke voorronde aanwezig zijn, een deel zal vrij ingevuld worden en er is een moderator die op alle besprekingen aanwezig zal zijn. Juryleden mogen ook niet meer aan andere voorrondes deelnemen en deelnemers mogen elders nog een tweede kans wagen maar geen derde. Het jureren zelf gebeurt in twee delen: punten voor de inhoud, punten voor de performance. En zo gingen we van start.
Er was weinig publiek wegens geen tijd nog veel reclame te kunnen maken voor deze avond, maar wie er was, is niet gaan lopen. De zes deelnemers: Philippe Van Beek, Nico Rubens, Antistresspoweet Erwin Van Massenhove, Sammy De Burghgraeve, Chris Van de Rijck (dan toch een vrouw) en Frans Vlinderman.
Philippe Van Beek gaf een schitterende inhoudelijke voordracht wat unaniem op die manier door de jury werd ervaren, maar verknoeide alles door haast als een standbeeld op de planken te staan en alles op hetzelfde toontje voor te lezen. Zijn ogen strak op zijn blad gericht, vreesden wij dat hij nooit het rode knipperlicht zou zien wat hem duidelijk moest maken dat zijn tijd ver om was. Hij keek net op tijd even op en presteerde het zelfs om op exact 3 minuten te eindigen. Over timing gesproken! Hij kreeg er een hartelijk applaus voor.
Nico Rubens zijn teksten waren grappig maar de humor was eerder geschikt voor jeugdhuizen met jeugdpuistjes dan voor een volwassen publiek. Als hij daar nog wat aan werkt zal hij nog ver geraken. Zijn performance had goed kunnen zijn, zelfs heel goed, maar hij verknoeide ze door wel zijn woorden te bespelen maar niet zijn publiek waardoor hij bij iedereen heel wat punten verloor.
De antistresspoweet oftwel Erwin Van Massenhove en de man achter de Nacht van de Powezie, zag en voelde in zijn eerste ronde haast alle kanten van het podium. Eerst struikelde hij bij het betreden ervan en kleefde zowel tegen de grond als tegen de muur achteraan, nadien maakte hij zulk een grote sprong dat zowel jury als toehoorders vreesden dat hij met een gebroken schedel zou moeten afgevoerd worden. Maar zijn performance en zijn teksten mochten er wezen. Zijn lange tekst haast helemaal uit het hoofd kennende bespeelde hij zijn publiek op sublieme wijze en iedereen kleefde dan ook geboeid aan zijn lippen.
Chris Van de Rijck een ietwat oudere dame nam niet alleen voor de eerste keer deel aan een wedstrijd maar stond bovendien nog nooit op een podium. Je moet het maar doen om dan tussen al die geroutineerde rotten even je ding te komen doen. En haar ding deed ze. Intonatie en correcte uitspraak, beweeglijkheid en qua inhoud totaal anders dan haar voorgangers maar sterk genoeg om op een half puntje na de finaleronde niet te halen. Ook de andere dichters kwamen haar na afloop feliciteren en met nog wat oefening zal zij zeker ooit doorstoten naar een finale. We hebben haar met plezier dan ook de free podia van de Muzeval en Stichting Zondag aangeboden om ervaring op te doen en zij heeft ons beloofd daar dankbaar gebruik van te maken. Zij zal dus niet even snel verdwijnen als zij gekomen is.
Sammy De Burghgraeve was verrassend goed in de eerste twee rondes. In tegenstelling tot zijn performance tijdens de Nacht van de Powezie, hield hij het door een verandering in de manier waarop hij zijn teksten droeg allemaal netjes binnen alle grenzen van het goed fatsoen, kunstte hij op ludieke en amusante manier met zijn woorden en bracht meteen ook nog een boodschap over. Hij was duidelijk de favo van de toehoorders.
Frans Vlinderman zorgde voor de verrassing van de avond. Terwijl hij in Koksijde poëet was, was hij nu niet alleen poëet, hij leefde en hij slamde en hield én met sterke teksten én met de manier waarop hij voordroeg, een stomverbaasde jury aan hun stoelen gekluisterd. Iemand groeit, maar zo groeien op zulk een korte tijd, daar mag menige hoed voor afgedaan.
En toen was het tijd om de finalisten te gaan kiezen en trokken we eerst naar boven om een broodnodige sigaret te roken voor we ons weer in de kelders terugtrokken, de keuken even herschikten om dan aan de deliberatie te beginnen. En de verrassing was groot toen de punten één voor één aan de moderator werden doorgegeven en het hoe langer hoe duidelijker werd dat alle juryleden het over elke performer gewoon volledig eens waren. Opluchting toen bleek hoe objectief er gejureerd werd en het duurde dan ook geen kwartier om te weten dat de antistresspoweet, Sammy De Burghgraeve en Frans Vlinderman naar de finale waren doorgestoten. Voor aanvang van de finale lichtte Sacha de afvallers toe welke punten heel sterk waren in hun performance en welke punten zwakker waren. We wilden hen dat meegeven voor latere optredens en dit werd in dank aanvaard door iedereen.
De antistresspoweet beet de spits af en ook al bleven zijn teksten sterk, hij verknoeide een deel van zijn performance door zijn uitspraak te veranderen en hoe langer hoe meer op zijn ggggggggij’s begggggon te spreken. Dit kostte hem bij alle juryleden een paar punten aan de performance kant.
Frans Vlinderman begon slecht. De teksten waren goed maar zijn performance was ergens samen met de Rivier naar buiten gestroomd tot… hij zijn laatste gedicht even deed, de twee andere finalisten bleek deed worden door de kracht en de manier van zijn performance en de jury weer heftig aan het schrijven zette. Wat hij in het begin aan punten verloor maakte hij dan ook grotendeels goed met zijn afscheid. Het bleef gewoon even nazinderen.
Sammy De Burghgraeve verknoeide gewoon zijn laatste optreden. Hij verviel in Stand Up Comedy in plaats van Slam, was respectloos en uitdagend naar zowel publiek als jury toe en verloor punt na punt na punt.
De deliberatie achteraf in de keuken duurde amper vijf minuten. De meningen en punten waren zo gelijklopend dat er zelfs niet meer moest over gesproken worden. Sammy eindigde derde, Frans Vlinderman tweede en de Antistresspoweet won de voorronde, kreeg een boekenbon van 25 euro en was verbaasd maar ook gelukkig. Zowel hij als Frans zitten dus al in de Antwerpse Finale die zal doorgaan op 14 februari.
Voor de Nederlanders die dit lezen. Jullie zijn welkom op de volgende voorrondes. Inschrijven kan heel binnenkort via www.stichtingzondag.be. De eerstvolgende voorronde, dat geef ik al mee, zal doorgaan op 7 december in restaurant Bazilicum, Verschansingsstraat, Antwerpen (het restaurantje naast de Muziekdoos waar de maandelijkse Muzeval doorgaat)
Kaatje Wharton.
Deels door de ervaringen in Nederland, deels door de ervaringen in West-Vlaanderen werd door de organisatie beslist om alle voorrondes op dezelfde manier en onder dezelfde voorwaarden te laten verlopen. Iedereen, ongeacht het aantal deelnemers, krijgt twee maal drie minuten. Drie finalisten krijgen dan nog eens elk vier minuten. De voordrachten worden getimed. Een deel van de jury zal op elke voorronde aanwezig zijn, een deel zal vrij ingevuld worden en er is een moderator die op alle besprekingen aanwezig zal zijn. Juryleden mogen ook niet meer aan andere voorrondes deelnemen en deelnemers mogen elders nog een tweede kans wagen maar geen derde. Het jureren zelf gebeurt in twee delen: punten voor de inhoud, punten voor de performance. En zo gingen we van start.
Er was weinig publiek wegens geen tijd nog veel reclame te kunnen maken voor deze avond, maar wie er was, is niet gaan lopen. De zes deelnemers: Philippe Van Beek, Nico Rubens, Antistresspoweet Erwin Van Massenhove, Sammy De Burghgraeve, Chris Van de Rijck (dan toch een vrouw) en Frans Vlinderman.
Philippe Van Beek gaf een schitterende inhoudelijke voordracht wat unaniem op die manier door de jury werd ervaren, maar verknoeide alles door haast als een standbeeld op de planken te staan en alles op hetzelfde toontje voor te lezen. Zijn ogen strak op zijn blad gericht, vreesden wij dat hij nooit het rode knipperlicht zou zien wat hem duidelijk moest maken dat zijn tijd ver om was. Hij keek net op tijd even op en presteerde het zelfs om op exact 3 minuten te eindigen. Over timing gesproken! Hij kreeg er een hartelijk applaus voor.
Nico Rubens zijn teksten waren grappig maar de humor was eerder geschikt voor jeugdhuizen met jeugdpuistjes dan voor een volwassen publiek. Als hij daar nog wat aan werkt zal hij nog ver geraken. Zijn performance had goed kunnen zijn, zelfs heel goed, maar hij verknoeide ze door wel zijn woorden te bespelen maar niet zijn publiek waardoor hij bij iedereen heel wat punten verloor.
De antistresspoweet oftwel Erwin Van Massenhove en de man achter de Nacht van de Powezie, zag en voelde in zijn eerste ronde haast alle kanten van het podium. Eerst struikelde hij bij het betreden ervan en kleefde zowel tegen de grond als tegen de muur achteraan, nadien maakte hij zulk een grote sprong dat zowel jury als toehoorders vreesden dat hij met een gebroken schedel zou moeten afgevoerd worden. Maar zijn performance en zijn teksten mochten er wezen. Zijn lange tekst haast helemaal uit het hoofd kennende bespeelde hij zijn publiek op sublieme wijze en iedereen kleefde dan ook geboeid aan zijn lippen.
Chris Van de Rijck een ietwat oudere dame nam niet alleen voor de eerste keer deel aan een wedstrijd maar stond bovendien nog nooit op een podium. Je moet het maar doen om dan tussen al die geroutineerde rotten even je ding te komen doen. En haar ding deed ze. Intonatie en correcte uitspraak, beweeglijkheid en qua inhoud totaal anders dan haar voorgangers maar sterk genoeg om op een half puntje na de finaleronde niet te halen. Ook de andere dichters kwamen haar na afloop feliciteren en met nog wat oefening zal zij zeker ooit doorstoten naar een finale. We hebben haar met plezier dan ook de free podia van de Muzeval en Stichting Zondag aangeboden om ervaring op te doen en zij heeft ons beloofd daar dankbaar gebruik van te maken. Zij zal dus niet even snel verdwijnen als zij gekomen is.
Sammy De Burghgraeve was verrassend goed in de eerste twee rondes. In tegenstelling tot zijn performance tijdens de Nacht van de Powezie, hield hij het door een verandering in de manier waarop hij zijn teksten droeg allemaal netjes binnen alle grenzen van het goed fatsoen, kunstte hij op ludieke en amusante manier met zijn woorden en bracht meteen ook nog een boodschap over. Hij was duidelijk de favo van de toehoorders.
Frans Vlinderman zorgde voor de verrassing van de avond. Terwijl hij in Koksijde poëet was, was hij nu niet alleen poëet, hij leefde en hij slamde en hield én met sterke teksten én met de manier waarop hij voordroeg, een stomverbaasde jury aan hun stoelen gekluisterd. Iemand groeit, maar zo groeien op zulk een korte tijd, daar mag menige hoed voor afgedaan.
En toen was het tijd om de finalisten te gaan kiezen en trokken we eerst naar boven om een broodnodige sigaret te roken voor we ons weer in de kelders terugtrokken, de keuken even herschikten om dan aan de deliberatie te beginnen. En de verrassing was groot toen de punten één voor één aan de moderator werden doorgegeven en het hoe langer hoe duidelijker werd dat alle juryleden het over elke performer gewoon volledig eens waren. Opluchting toen bleek hoe objectief er gejureerd werd en het duurde dan ook geen kwartier om te weten dat de antistresspoweet, Sammy De Burghgraeve en Frans Vlinderman naar de finale waren doorgestoten. Voor aanvang van de finale lichtte Sacha de afvallers toe welke punten heel sterk waren in hun performance en welke punten zwakker waren. We wilden hen dat meegeven voor latere optredens en dit werd in dank aanvaard door iedereen.
De antistresspoweet beet de spits af en ook al bleven zijn teksten sterk, hij verknoeide een deel van zijn performance door zijn uitspraak te veranderen en hoe langer hoe meer op zijn ggggggggij’s begggggon te spreken. Dit kostte hem bij alle juryleden een paar punten aan de performance kant.
Frans Vlinderman begon slecht. De teksten waren goed maar zijn performance was ergens samen met de Rivier naar buiten gestroomd tot… hij zijn laatste gedicht even deed, de twee andere finalisten bleek deed worden door de kracht en de manier van zijn performance en de jury weer heftig aan het schrijven zette. Wat hij in het begin aan punten verloor maakte hij dan ook grotendeels goed met zijn afscheid. Het bleef gewoon even nazinderen.
Sammy De Burghgraeve verknoeide gewoon zijn laatste optreden. Hij verviel in Stand Up Comedy in plaats van Slam, was respectloos en uitdagend naar zowel publiek als jury toe en verloor punt na punt na punt.
De deliberatie achteraf in de keuken duurde amper vijf minuten. De meningen en punten waren zo gelijklopend dat er zelfs niet meer moest over gesproken worden. Sammy eindigde derde, Frans Vlinderman tweede en de Antistresspoweet won de voorronde, kreeg een boekenbon van 25 euro en was verbaasd maar ook gelukkig. Zowel hij als Frans zitten dus al in de Antwerpse Finale die zal doorgaan op 14 februari.
Voor de Nederlanders die dit lezen. Jullie zijn welkom op de volgende voorrondes. Inschrijven kan heel binnenkort via www.stichtingzondag.be. De eerstvolgende voorronde, dat geef ik al mee, zal doorgaan op 7 december in restaurant Bazilicum, Verschansingsstraat, Antwerpen (het restaurantje naast de Muziekdoos waar de maandelijkse Muzeval doorgaat)
Kaatje Wharton.
