gedicht: voor eeuwig

Voor de slapelozen onder ons, nog een gedicht om over te contempleren.

voor eeuwig

het zijn zijn nachten niet langer
de uren waarin hij gevraagd werd
naar zijn aandeel in het al
laat hij onbeantwoord
er zijn grenzen, altijd
en ook aan zijn aandeel

het uur van Job genegeerd
erkent hij dat van Ezechiel
voor het eerst en ook
ten lange leste voor het laatst
dat voor één ieder altijd en ooit
eens het laatste uur zal en moet

geslagen

is zijn tijdeloos gehuil verstomd
de muil vol geflikker verweerd
tot ieders stilte gedoemd
daar waar het einde altoos weer
zich openbaart aan eenieder
die blind alles wilde zien

hij is gestorven nu
in het laatste moment bewust
dat hij jaren geleden al
een stervende dode was

niet beter wetend dan
dat hij alles beter wist
voor een ander dat doet

Frans V.

zaterdag, een veeldag

Tegen de volgende afstapbeweging in Herselt (saunadorp, moet je dus echt ook eens gaan bezoeken) moet er een routebeschrijving in de auto liggen. De waanzin om telkens opnieuw verkeerd te rijden naar een plaats, waar je al járen naartoe gaat, is niet te beschrijven. En het is nu vastgesteld, zonder verwijten uiteraard, dat mijn aanstaande niet tot de betere klasse behoort wat het kaartlezen en convoyeuren betreft. Gelukkig zit dat wat andere categorieën betreft, zowel binnen als buiten, behoorlijk snor. En dat doet ook iets aan het idee van perfectie. Stel je voor dat ik haar zou omschrijven, aanzien, aanbidden als de vleesgeworden perfectie, dan zou ik zomaar mijn werelds geloof moeten afzweren, dat de perfectie slechts kan heersen in haar imperfectie, en dat zelfs daarin geen perfectie mogelijk is. Eindeloze ping pong, maar een zekerheid die gegarandeerd leidt tot een besliste onzekerheid, waaruit het lekker leven puren is. En dus kan ik ook naast Nip staan en zij naast mij en wij samen op dezelfde hoogte of laagte of gewoon op een level waar we moeten zijn. En fier glunderen dat twee mensen elkaar zo hebben gevonden, natuurlijk.

We gaan vandaag nog heel wat werk verzetten, wij tweetjes. Zo hebben we ons bij te werken overzicht om finaal te weten wie er nu allemaal wanneer op 'onze dag' erbij zal (willen/kunnen) zijn. Grote oefening daarna is de tafelschikking ontwerpen. Iedereen die al eens gehuwd is mét een feest erbij, kent dat fenomeen. Je kan niet eender wie naast eender wie deponeren, wil je vermijden dat er achteraf gezever en geroddel van komt. Van dat geroddel, daar wil ik me niet al te veel van aantrekken, maar gezever, daar heb ik niet veel zin in. Nip ook niet, als ik haar een beetje ken. Dus wordt het een dansje op het slappe koord om die oefening tot een goed einde te brengen. Gelukkig zijn daar Mama Mia en SM Lenie, die er hun ervaren licht op kunnen laten schijnen en ons suggesties kunnen geven om hier en daar wat bij te sturen.
Verder is het vandaag ook kattenbakdag, wasverdeeldag, Molliebezoekdag, Delhaizedag, opruimdag. Ergens tussendoor ook nog verslagdag en wie weet, telefoneerdag. Om al die niet bevestigenden hun mond te doen openbreken. Ik ben er dus maar weer eens mee vandoor.