Strijdaardig berichtje

Pom Wolff, je bent zijn naam hier ongetwijfeld al vaker tegengekomen bij diverse blogaangelegenheden, ligt onder vuur. Eén of andere droogkloot heeft niet beters gevonden dan een lekker oud-Roemeens aandoend dossiertje aan te leggen over Pom, met geen andere bedoeling dan Pom in een hoekje te drummen, te schofferen, onderuit te halen.


Pom Wolff is met zijn boomende site blijkbaar een stevige doorn in het oog van diverse andere 'goden'. Wat echter erger is, diezelfde droogkloot wil ook nog eens Google gaan misbruiken om Pom op de knieën te krijgen. Nu, ik geloof dat Pom best in staat is zichzelf tegen laster en achterklap te verdedigen, maar in deze wil ik toch Gijs Ter Haar volgen en een tegenzet doen. Pom is immers niet alleen maar een internetcollegadichter, ik voel hem ook aan als een oude vriend, iemand waarmee ik graag een woordje wissel als we elkaar nog eens tegen het lijf lopen. Daarom link ik tegen.

Planning + gedicht

Wat een prinsheerlijk leven leid ik toch. Een schat van een Nip, een al even schattige Miss Jackie T, een job waar ik me niet in verveel, een dak boven m'n hoofd, een pc om me op uit te leven. Als er al eens een mindere dag of een minder moment tussen zit, dan weet ik dat dat snel voorbij zal gaan. Gewoon die mix van hierboven.

Deze zomer heb ik me ook kunnen uitleven op tal van al dan niet artificiële podia. Een plezier voor een kerel als mezelf. Als je al jaren aan het broeden bent en je kan dan eindelijk bijna a volonté je ei kwijt, dan geniet je gewoon van alles. En de zomer is nog niet voorbij. Deze Vlinderman heeft nog diverse optredens voor de boeg: SubExperimental Podium Woord en Geluid (24/08/07, Electron Café, Breda), Den Boot op (26/08/2007, Flandriaboot, Antwerpen), Woorddadige Woensdag (29/08/2007, Café De Kleine Wereld, Antwerpen), Sprekende Ezels (2/09/2007, Café Rood Wit, Berchem), het kan allemaal niet op.

Tussendoor ga ik nog wat meer tijd uittrekken voor de verhuis van Mama Mia, beetje kelders leegmaken en andere ruimten ook uiteraard. Zolang we maar bezig blijven, niet?

dat summum

je dartelt door het leven
waarvan je altijd teveel
bent blijven geven aan
mensen die het niet
en nooit eens ooit
verdienen dat jij

ik zie ze staren
met hun klauwen
naar je reiken
ze neigen naar
waar jij al lang
niet meer bent

duizend zonnen hoog
daar, bij jouw dromen
die altijd wel uitkomen
is geen plaats meer vrij
is het wel?

© Frans Vlinderman