Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

woensdag 14 november 2007

trouwen + gedicht

Trouwen, het is iets waar je zelfs al tijdens de voorbereiding van zou moeten genieten. Niet hoor. Wat er allemaal bij komt kijken, daar ga je toch even van zitten uithijgen, in de wetenschap dat er nog zoveel knopen zullen dienen doorgehakt. Wie komt er naar welk deel, waar zit wie, hoe stoot je niemand voor het hoofd, wat zijn de mogelijke hindernissen, moeten we een huwelijksverzekering nemen, zal het niet te warm zijn (of te koud of te nat of te droog of te gewoon), hoe geraken we die dag van daar naar ginder, ... Geen stress, succes, ik wens het ons tweetjes gaarne toe, en ik denk wel dat het gaat lukken. Nip en ik, dat is het duo dat zoiets zal lukken!

Ik zou ook nog iets kunnen zeggen over de actualiteit van vandaag de dag: mensen die levende honden in brand steken met benzine, regeringen die ongevormd blijven, overleden priesters die ooit Elvis Presley in de kerkelijke ban wilden slaan en later zelf een meer dan behoorlijke scheve schaats reden, kleine jongetjes die al meer dan twee jaar in een ziekenhuis wonen, zelfmoordactivistjes van amper 10 jaar oud, grijzende Vlindermanharen, datingwebsites voor mooie mensen, maar daar zou ik jullie alleen maar mee vervelen. Lees de kranten maar, je komt niet meer bij van het lachen (merendeels van het huilen).

stadswandeling

ik neem je mee door
de straten van mijn stad
waar de schapen blaten
dat hun wol veel te dun
voor de tijd van 't jaar

links zie je dan de mensen
hangen voor het grote scherm
ze vullen hun ogen en oren
met wat maar te zien en horen
in dat grote mensenwereldje

rechts de camera op de taferelen
van mensen die andere mensen kelen
voor een appel en een ei waarvoor
niet zelf gewerkt, ver erachter
de opiniemakers op geijkte afstand
verzorgers van het avondjournaal

om de hoek de eenzame enquêteur
met vragen zonder antwoord
die dingen naar de mening
van ons beduusde enkeling

en dan na de wandeling
heb ik wel wat koffie
om bij na te praten

Frans Vlinderman

Blogarchief