opstaan

De rust is weergekeerd te alhier. Er staan nog enkele projectjes op stapel, maar het is beheersbaar geworden, omdat ik dus links en rechts geen gedichten meer ga plaatsen. Dat is maar goed ook, want dit jaar huw ik Nip en dan heb ik het graag niet al te druk. Noch wil ik mensen voor het hoofd stoten door niet als een trouwe hond elke dag onder elk gedicht op elke betrokken site 'mooi' en 'ooh' en 'wat gevoelig' te gaan schrijven, in de hoop dat ik zelf op de betrokken sites wordt gelezen. Affin, dan beperk ik mij liever tot dit blog en wat neuzelarij elders op het web, zonder (verplicht) engagement.

Ik moet zeggen dat ik me de afkick erger had voorgesteld. De manier waarop ik er zelf op zit te wachten, lijkt me zelfs erger dan de mogelijke craving. Zou ik dan toch niet zo verslaafd geweest zijn of zie ik de werkelijke verslaving (dit blog) niet als reëel? Wie zal het zeggen, ben er vanmorgen zelfs vroeger voor uit mijn bed geklauterd. So what? Eindelijk nog eens een Vlinderman die 7u45 letterlijk mee maakt...

Hotsy Totsy + gedicht

19 januari wordt een datum om nog eens een feestje te bouwen. Dan sta ik immers op het podium in de Hotsy Totsy te Gent. Vlinderman die zijn grenzen opnieuw verlegt: van het Antwerpse en het Nederlandse nu ook naar het Oostvlaamse! Of beter nog: back to his roots. Je zou het de Frans misschien niet helemaal aangeven, maar hij is eigenlijk afkomstig van die streken (Hamme, Oostvlaanderen), dus hij blijft voor een thuispubliek spelen...

Affin, straks, na het werken, komt er meer info, of je kan al eens een kijkje gaan nemen op Spins blog, voor meer info.

arme vrouwen

ik hou niet echt van de vrouw die
met haar zachte stem die zo zocht
naar het juiste woord onderhuids
het vel van haar man
kan stropen op dezelfde toon
waarmee ze gehakt bestelt
aan de supermarkttoog

ik hou ook niet van de vrouw die
met een glooiende glimlach rond
een stel witgestifte tanden rot
de pitbull van de straat kleineert
en nooit haar wil zal lossen
omdat die wet zou zijn

die vrouw laat ik verrekken
in een stuip van dertien jaar
het staar en het spit op rij
in de boekiek nooit nog vinden
wat haar nog enigszins zou passen

van de vent die erop slaat
of bruut neemt wat niet van hem
daar wil ik gewoonweg
niet over spreken
dat doet die zelf
achter alle ruggen om

Frans Vlinderman