Gedicht
Het tweede gedicht van mijn tweeluikje, op de valreep nog geplaatst, na een meer dan deugddoende passage in het kerkje van Attenhoven. Sebiet gaan slapen en hopen dat dromen mij duidelijk maakt welke stem er morgen al dan niet verloren gaat...
ik Belg
de verbazing baart telkens
wat ze baren moet, het is
de wet en anders een wet
die slechts zal bestaan
in het vreemde gevolg
dat haar gegeven moet
deze vaststelling is gewoon
een vaste stelling, ingegeven
overgegeven ook
in de liefde van een ouderpaar
dat ik steeds weer groeten zal
met heel mijn hart
daar ik niet anders kan
gelieve mij te groeten
voor het land waar soms
ook ik voor sta
klaar mijn roots te planten
en verder eigenlijk niets
meer
© Frans V.