De tweede voorronde Antwerpen Slamt: de jury in een wurggreep
Afgelopen donderdag, 7 december, greep in Antwerpen de tweede voorronde plaats. De locatie, Bazilikum naast onze vaste stek de Muziekdoos, werd door zowel publiek als dichters met enthousiasme omarmd. Het podium dat we daar hadden was dan ook ruim wat onze dichters dan ook de ruimte gaf te kunnen bewegen.
Onze deelnemers van de avond waren: Enak Cortebeeck, Maarten Inghels, Sammy de Burggraeve, David Troch en Stephanie Van de Velde die aan het begin van de avond helaas afhaakte wegens een acute vorm van plankenkoorts. Na een hapje en een snackje gingen we om half negen van start met de eerste ronde.
Enak Cortebeeck zette de avond in met een performance waar leven inzat. Alleen de overgangen van met micro en zonder waren af en toe wel wat abrupt maar pasten wel bij zijn teksten. Af en toe struikelde hij helaas even over zijn woorden maar echt opvallen deed het niet. In de tweede ronde was hij zwakker dan in de eerste maar zijn score was bij alle juryleden naar behoren en hij ging door naar de finale.
Maarten Inghels stond als tweede op het podium en maakte meteen zijn slamdebuut. Aarzelend had hij bij aanvang gevraagd wat er van hem verwacht werd, aarzelend struinde hij netjes door zijn eerste ronde, nog ietwat verlegen qua performance maar inhoudelijk sterk genoeg om een redelijke score op te bouwen. In de tweede ronde groeide hij als het ware voor onze ogen wat hem net die extra puntjes opleverde waardoor ook hij een finaleplaats haalde.
David Troch scoorde nog redelijk qua inhoud in de eerste ronde maar de eentonigheid van zijn performance en zijn slechte uitspraak leverden dan weer verlies terwijl hij in de tweede ronde inhoudelijk ook afzwakte. Dit maakte dat de groeispurt van Maarten Inghels hem uit de finale ronde dichtte. Pittig en amusant detail: sinds zijn vriendin dit aan de oren kwam werd mijn naam terstond veranderd in ‘The Iron Lady’ (zie http://komdichter.blogspot.com/) en ik heb daar dan ook op gepaste wijze een paar sporen (te veel?) nagelaten.
Laatste deelnemer was Sammy de Burggraeve die na zijn afgang in de eerste ronde het reglement nog eens te horen kreeg en besliste om zijn tweede kans meteen te wagen. En dat hij geluisterd had naar de wijze raad van de jury dat kregen we te horen. Hij spetterde van het podium af in beide rondes, kreeg ook het luidste applaus en de jury had nog maar eens zeer gelijklopende scores. Sammy haalde dus ook de finale.
Net zoals de eerste keer werd de finale in alfabetische volgorde gedicht. Enak kwam dus weer als eerste op het podium te staan. Waar hij zowel inhoudelijk als qua performance heel sterk stond in de eerste twee rondes, verloor hij in de finale aan kracht, deels door zijn teksten maar vooral daar hij ondanks zijn schrift in de hand te hebben nogal vaak struikelde. Een ramp was het niet echt, noch voor de jury, noch voor hemzelf en hij werd dus ook enthousiast met een straf applaus beloond.
Na hem was het weer de beurt aan Maarten Inghels die maar bleef groeien. De inhoud van zijn werk was dusdanig dat zijn twee concurrenten aan de bar zelfs de duimen in de lucht staken en vol bewondering verder luisterden. Ook zijn performance was nog beter, aangepast aan de inhoud en dat leverde hem dan bij alle juryleden wat extra punten op.
Sammy de Burggraeve kwam als laatste en gaf een spetterende performance die iedereen niet alleen amuseerde maar ook in verwondering en verbazing achter liet. Hij genoot, zo veel was duidelijk en zijn enthousiasme voor zijn geschreven woord en wat hij aan het doen was, wikkelde zich dan ook om eender welke toehoorder.
En toen viel het verdict. We hadden elkaar beloofd om alle rondes op dezelfde manier te laten verlopen, we hadden elkaar beloofd ten allen koste onze integriteit te bewaren. De punten werden geteld. Sammy was met vlag en wimpel eerst, Maarten was runner up en Enak verloor nipt van Maarten. Onze moderator en tijdscoördinator liet toen de bom vallen. Sammy was over zijn tijd gegaan, net iets te veel om nog in de running te blijven.
Sammy moest gediskwalificeerd worden en de strop snoerde zich om de kelen van de juryleden. En het uit de wedstrijd zetten van Sammy zou ook gebeurd geweest zijn, waren er die avond geen foto’s genomen. Nu was het inderdaad meer dan duidelijk dat Sammy eigenlijk steeds met zijn rug naar het rode lampje stond omdat het publiek zich aan de andere kant van de ruimte bevond. Aan de andere kant was hij bedreven genoeg dat hij zijn werk op voorhand had moeten timen. De meningen waren verdeeld. Dat hij geen winnaar meer kon noch mocht zijn stond buiten kijf. Het was enkel nog te beslissen of hij alsnog doormocht naar de finale op 14 februari maar ten koste van wie of van wat zou dit dan moeten gaan? Het feit dat uit de foto’s bleek dat hij het lampje niet kon zien sprak in zijn voordeel, het feit dat hij niet op voorhand had getimed sprak dan weer in het nadeel. Het feit dat hij met een heel grote voorsprong had gewonnen en dat hij ook het meeste applaus kreeg van iedereen sprak dan ook weer in zijn voordeel. Na zwaar gediscussieer en heen en weer gepalaber bleven de meningen nog steeds wat verdeeld. We zaten in een impasse waar we niet verder mee geraakten. Het werd later en later en naast de deur zaten een paar mensen in spanning te wachten. Toegevingen werden gedaan en uiteindelijk werd unaniem beslist dat Sammy alsnog als derde doormocht naar de finale. De uiteindelijke winnaar was dus Maarten Inghels die met een ‘Keen’ naar huis mocht gaan, een alternatief tijdschrift gemaakt door een jong meisje dat elk exemplaar nog met de hand assembleert waardoor elke uitgave een uniek stuk is. Zij was zo lief die prijs zelf te komen overhandigen.
Sammy was wat teleurgesteld en wij kunnen alleen maar hopen dat de uitbrander die hij heeft meegekregen een wijze les voor hem zal zijn en dat wij geen te nare gevolgen zullen moeten dragen in verband met deze moeilijke beslissing.
