kapotte pc's en zo + gedicht

Net terug van Mama Mia, die eindelijk (voor de tweede maal) haar pc terug heeft van de hersteldienst. De eerste maal was om het moederbord te vervangen, de tweede maal om het vervangende moederbord te vervangen... Ik noem dat goed bezig zijn van haar leverancier. 't Zal wel gemakkelijker zijn om in plaats van iets na te kijken maar gelijk het moederbord te vervangen, maar waarom er dan niet ineens een goed exemplaar in pleuren? Weken en weken heeft zij nu zonder pc gezeten... Soit, de schade is geleden, voortaan is Krasse Mama terug online. Voor zolang het duurt natuurlijk :p In ieder geval: welkom terug in mijn virtuele wereldje, Mama ;-) En de rest: mail Mama Mia eens een keertje, zodat ze weet dat ze ook terug welkom is in jullie virtuele wereldje (lijkt ferm op 'Kaartje sturen' uit de krant, vind je niet?)

Nip moet nog een half uur les volgen, dus heb ik nog even tijd. Tijd om te genieten van zachte geluid van een stel vlindervingers die vliegensvlug hun aangeslagen lied zingen op het vlinderklavier. Niet om iets te zeggen, maar gewoon om te oefenen in het gedachtenloos juist kiezen van de nodige lettertoets. Dat is wel leuk, dat je zo gewoon kunt typen wat je denkt, zonder je af te vragen wat er zich nou weer juist waar bevindt. Den baas staat er nog altijd versteld van dat wat hij dicteert sneller op het scherm verschijnt dan dat hij zijn zin af kan maken. 't Is wel niet snelle prater, maar toch, de nauw verholen verwondering (bewondering?) is er niet minder om... Zie, een Vlinderman vindt toch ook zijn plezier vaak in de kleine dingen des levens. En zo zou ik het dus graag houden.

En terwijl ik dat hier aan het typen ben, verschijnt er een geruststellend scherm van een of andere scan, die beweert dat mijn pc'tje volledig in orde is bevonden. Geen bedreigingen, geen infecties, niets aan de hand. Dat mijn e-mailprogramma geregeld 'niet reageert' zal dan wel door Vlindermans gigantische uitstraling komen, zeker? Jaja, beetje gelul op een stokje, ik weet het wel...

Vlinderman ergens eind 2006 aan zijn pc'tje

- KLIK -

de sterren zijn gedoofd
na door het oog verleid
nu herleid tot de orde
van hun maatschappij
die slechts het doven wil

de handen voelen alweer
hoe ze welgemeend gedrukt
de draad zullen opnemen
van elke dag behalve
die vol uitbundigheid

oudjaar kwam en ging en gisteren
net zoals eigenlijk eergisteren
de belofte van een nieuwe
dag met het handje
en zwaaien, je bent
een camera, klik
en weer voorbij

Frans V.