Werken + gedicht

Het is me weer wat: probeer je als zieke collega je bureelgenoten wat te ontzien door toch maar te komen werken, word je daarna gewoon geveld door een longontsteking. Resultaat: collega's die zelf dreigen overvraagd te worden, vermits je een hele tijd buiten strijd ligt. En dan wil ik niet gaan wijzen met 'het vingertje', veel liever zie ik de collega gezond en wel terug verschijnen zodra - en niet eerder! - het daar tijd voor is, maar toch. Ondertussen hoor je ook van anderen verontrustende verhalen, zoals weggaan, 'quiten', ander werk zoeken, stopzetting van contracten, affin, al dat soort gedoe. Ondertussen denk ik dan bij mezelf of ik niet onnozel ben om dat niet in overweging te nemen. Waarschijnlijk wel, applaus graag :-D

overheid over head

met tweemaal vele honderdduizenden
de burgerzakken die al jaren gerold
door een overheid met rekenmachine
waar het kloppend hart zou moeten
van een moderne maatschappij

de werkzoekenden tegen de muur
bij het weigeren van ondermaats
of uit angst voor de uitbuiting
de werkenden belogen en bedrogen
zonder socialisten voor hun kar
maar een onmondig volkje kloot

en maar spuwen op de machinist
die nog de spierbal rollen laat
maar niet de locomotief waarop
het vreemde tijden rijden zijn
tegen het lijden van het gezin
welke baas moet daar aan tornen
in deze eeuwen vol verlichting?

Frans Vlinderman