loonslavernij + gedicht

Tussen 8u30 en 17u00 was Vlinderman vandaag alweer de loonslaaf van de administratie op het werk. En wat een dagje alweer! Een collega ziek, een andere collega sedert gisteren in zwangerschapsverlof, wiens taken natuurlijk terecht komen bij de administratie en een baas in bloedvorm, zo tegen het einde van het jaar aan, dat alles samen maakt dat de dagen voorbij vliegen. Gelukkig maar, dan komt ook het personeelsfeestje dichterbij. En tijdens dat feestje wordt er elk jaar wel één of andere van de medewerkers in de bloemetjes gezet. Wie daarvoor in aanmerking komt, wordt bepaald door het onschuldige lot. Iedere afdeling schuift een kandidaat naar voren, die dan in een hoge hoed of zoiets verdwijnt. Tijdens het feestje zelf wordt dus pas bekend wie dat wordt. Waarom ik het hier even over heb? Wel, na dagen zoals deze hoop ik er toch altijd stiekem op in die hoed terecht te zijn gekomen...

povertjes

de korsten op het gebarsten bord
dit jaar nog droger dan voorheen
smaken evengoed dan andere dagen
het zijn de duizenden lichtjes
die geen magen te vullen
hen de ogen uitsteken

met de jassen hoog gesloten
aan de vermolmde driepotentafel
onder het geflakker van een kaars
die walmvol hen bedelft
onder de geur van armoe
dragen ook zij hun feest op
aan de Kerstige wensen voor
een beter leven

ook al zijn ze jaar na jaar
toch weer met heel wat meer

Frans Vlinderman