Eindregie + gedicht

Stilletjesaan ruim ik alle losse eindjes op. Dingen die zijn blijven liggen, dingen die ik almaar uitgesteld heb, dingen waar ik me eigenlijk niet mee bezig wilde houden. Het lijkt allemaal niet zoveel, maar toch. Ik ervaar een begin van rust, nu dat diezelfde dingen niet langer op mijn gemoedsrust wegen. opgeruimd staat netjes? Hell yeah! Wat afgewerkt werd, kan je niet meer achtervolgen op een rustig lui moment en aan je oren komen zeuren ter vervolmaking. Eigenlijk is het zo simpel, en nu ik dit besef, kijk ik al op tegen de toekomst. Ik verander immers niet zo snel, dus volgt er nog meer dan één ronde achter de feiten aanhollen... Nou ja, zolang Nip me maar kan troosten en kalmeren, is er niets aan de hand.

mensman

enkel recht in het gezicht
hij is een trots mens
wiens binnenzak onbekend
terrein voor de reiziger
op zoek naar ontdekkingen

de accuraatheid van een blik
die inschat of hij wel
haalt het niet bij de argwaan
of hij springen zou of niet
hangt hij in de touwen
van een verleden dat maar niet

het interview dat hij
na iedere bravoure vertoond
afgebroken stranden doet
berust maar in het geheugen
van veel te veel vergeten
omdat onthouden toch

Frans Vlinderman