Vandaag in de vlinderbox:

"Een collega van me maakte me attent op het feit dat bij haar nichtje, Charlotte, een meisje in de klas zit dat met uitwijzing wordt bedreigd.

"Viktoria woont al 8 jaar in België. Ze is afkomstig van Kazachstan. Nu moeten zij en haar broer en ouders op het einde van de maand het land verlaten. Vandaar een petitie!!!

Vooral omdat deze familie zo goed geïntegreerd is, willen wij (ouders van en kinderen uit de klas van Viktoria) de familie helpen. Als je de petitie wil steunen, ga dan naar deze website, welke de klasgenootjes er speciaal voor hebben gemaakt. Stuur dit door naar iedereen die je kent!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

Ik heb ondertussen ook al getekend.

T.R."

& ondertussen ook Frans V.

Muzeval

Gert Vingeroets leest zijn gedichten liever voor dan dat hij ze schrijft, zo beweert hij. Toch publiceert hij dichtbundels bij uitgeverijen, en losse gedichten in verzamelbundels en in tijdschriften zoals Gierik / Nieuw Vlaams Tijdschrift.

Van zijn eigen dichtbundels noemen we Wachttijd (uitgeverij Kramat, Westerlo, 1993) en Adem van licht (Dilbeekse Cahiers, 1996). Werk van hem werd opgenomen in Ontkomen aan de tijd, een Nederlands-Vlaams-Zuid-Afrikaanse bloemlezing samengesteld door Tom Luitink in 2005 als de neerslag van de wedstrijd Concept. En samen met Wilfried de Boeck en Godelieve Melis schiep hij de dichtbundel De dood ontroofd (Kramat, 2004)

Hij is actief in de Kapelse haikukring Karumi, in Kunstplatform Kappa, in Kunstenaars voor de Jeugd, in het Kapelse kunstfestival Pulptuur en bij tal van andere culturele organisaties en evenementen.

In Kapellen is hij bibliothecaris van de Openbare Bibliotheek en in die hoedanigheid medeorganisator en jurylid van literaire wedstrijden en zetelt hij ook in de redactieraad documentatiemappen van het Vlaamse bibliografisch centrum Vlabin.

© Herman J. Claeys, mei 2007

Lees als voorsmaakje zijn mooie gedicht Pelgrim (uit Adem van Licht, Dilbeekse Cahiers, 1996) dat hij opdraagt aan Leonard Nolens:

Pelgirm

Hij draagt

zijn handen naar het bos
als witgespannen bladen

in huiverend aanvaarden
van het pas ontzegeld weten

waarmee hij schier ondraaglijk
traag – maar vastberaden als

hij spaarzaam is – de vuurput
van zijn verzen vult voor dat

wat straks ontbranden moet.

© Gert Vingeroets (bron: Sabam magazine)