Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

donderdag 17 juli 2014

Hm.

In juni geschreven, vandaag actueler dan ooit. Of het ooit ophoudt? Vraag het de man, vraag het de vrouw, vraag het de kinderen, vraag het ons. Geen antwoorden die zullen doen verhopen op beterschap. Omdat we mensen zijn, denk ik dan, die als mensen zullen willen 'zijn' in hun eigen 'blijven'.

In het nauw, of niet? (bron foto: KLIK)



Missie-man

wankel in zijn stap
beweegt de man zich voort
of was het achterwaarts
het is hem niet klaar
noch was het dat gisteren

zijn ogen vatten het niet
wat nochtans te bevatten
als hij maar kijken kon
naar wat zoal te zien

hij vergaat waar hij gaat
stond ooit zijn ware grond
toen hij nog weloverwogen sprak
met klanken tussen lippen en zijn mond

omdat hij meende
opdat hij nog verwachtte
de toekomst hem toelachte
omdat alles nog zomaar

zijn ochtenden zijn vergetel
zijn pogingen tot noen vermetel
om over zijn avonden maar
want ook die gaan over

of onder
zoals de zon
iedere heikele dag

hij is een man zonder permissie
hij is, omdat hij nu eenmaal mens
voor hij dat al vergat
node
de ruis ter wille
van zijn leven


Frans V.

Blogarchief