Verveling kills!

Vlinderman verveelt zich te pletter. Hij zal daarom het pand verlaten met zijn eega en eens gaan kijken of er al wat Obamania te proeven valt in 't Stad. Hij zal zijn blik richten op de mensen en peilen of er verandering (op komst) is. Hij zal luisteren naar het gefluister van gevallen bladeren en de nieuwe knoppen vermoeden in herfstige stammen. Hij zal een verklaring lezen in uitgesleten straatplavuizen voor de melancholie die dreigt bezit van hem te nemen. Ter afkoeling van zijn koortsigheid zal hij een bad nemen in de koele stromen van deze nazomerdagen en zich laven aan het krioelend leven in zijn habitat. Met zijn staalblauwe ogen zal hij aanschouwen hoe ook zonder hem de wereld verder wervelt. Maar eerst zal Vlinderman zijn deur openstellen. Indien niet vermoedt hij immers een ferm donkerblauw oog tijdens het verlaten van zijn Vlinderpand.