Ju, Peerd!

Vandaag wordt Luk Paard toch wel 42 jaar zeker! Ter ere van hem (en met dank voor zijn inspiratie) plaats ik hier nog een gedicht dat ik enkele jaren terug geschreven heb, alsook een foto die hem zo typeert: dat gedrevene tijdens zijn voordrachten, ik vermoed dat het zo stilaan iets legendarisch aan het worden is.

Brood en spelen (vrij naar Luk Paard)

de avond strekt zich
eindeloos voor ons uit
kunnen wij alles kiezen
op ons kanaal of honderd
en tien valt wel iets te zien
voor de sportfanaten zoals wij
want het moet gezegd
wij willen spelen

spelen willen wij
spelen voor het volk
spelen voor het plebs
spelen in gezelschap
spelen om de spelen
spelen om te winnen
spelen met de voeten
spelen rond de toren
spelen voor de goden
spelen op het plein
spelen met de borsten
spelen vol vertier
spelen zonder weerga
spelen met alles erop
spelen met alles eraan
spelen in uniform
spelen zonder einde
spelen voor de Spinyopaat

of is dat wat teveel gevraagd?

Frans V.

gedicht: een vraagje

Het is laat, de hoofdpijn laat zich kennen, maar ik moet nog even, heel even, een eitje kwijt. Ik ben namelijk bezig geweest, tussen de examens door, om twee nieuwe dingen aan deze blog toe te voegen. Nou ja, twee dingen, de linkerij neemt ongehoorde proporties aan, dankjewel Pom, dankjewel Kaatje, dankjewel iedereen, maar ik wil het daar niet over hebben. Nee, er is nu een gastenboek gekomen en er is ook een forumpje. Waar ik graag gastdichters verwelkom. Alles is pril, zoals ik pril ben in vergelijking met de eeuwigheid, maar ik nodig iedereen uit er eens een kijkje te gaan nemen. Tips zijn trouwens altijd welkom, gezien het hoog leekgehalte van deze internetdichter.

Ik besluit hier maar gewoon, mijn ei is gelegd, met een gedicht, dat al sinds gisteren smeekte om zich geboren te laten worden.

een vraagje

de tijd tikt
wat moet hij meer
ik verlang slechts
naar de lente, een zomer
die me doet vergeten
wat ik niet wil weten

het afgebroken blad
een gestorven regel
ongeboren vreemde woorden
dat, wat niet meer is
noch weer kan komen dan
in een ongelezen verhaal

ik kijk wel naar hen
die voetganger willen zijn
op deze snelweg vol leven
zit ik op een bankje stil
te kijken en vooral te zien
naar wat ik zoal missen moet

en ik vraag me af
waar de sneeuw gebleven is


Ik ga slapen nu, bedankt voor het bezoekje.

Frans V.