gedicht: nachtgedachten

Er staat vandaag een rit naar Duffel op het programma. De moeder van iemand die mij na aan het hart ligt is onlangs gestorven. Ik vertrek niet graag, maar ik moet er zijn. Voor haar, voor haar vader. Veel meer hoef ik hier niet over kwijt.

nachtgedachten


in de onbestemde uren
waar onbekenden gluren
om allengs te oordelen
of hij wel kan bevelen
wacht het stil gelegen

dat allerlaatste woord
nog onuitgesproken stil
op het besef dat misschien komt
maar altijd onaangekondigd

valt het wachten hem
te zwaar te moede met enkel
een vage herinnering aan
zijn trouwe metgezel
en zijn geliefden later
dan is er slechts hij

Frans V.