Censuur in blogland
Over Contrabassen en andere zaken wordt de laatste tijd nogal wat afgezeverd. In een vergelijking met een andere blog moet ik ook op de Contrabas vaststellen dat het mes van de ongebreidelde censuur met onvermoede felheid gehanteerd wordt. Een reactie posten mag, maar wordt verwijderd zodra het ietwat kritisch wordt. Mooi zo, Breukers en consoorten. Het zal wel zo zijn dat je wiens woord men eet, diens taal ook moet spreken. Met andere woorden als je een reactie daar wil nalaten: leeg je hoofd, maak jezelf tot andermans slaaf en reageer enkel met ooh en aah en amen. Heel anders is het bij Pom, waar je vrij je mening kan en mag uiten. Daar moet je dus zijn, mocht je jezelf voorstander van het vrije woord noemen.
Ik heb in ieder geval een tijdje terug een gedicht daarover geschreven, ik zal het hier eens plaatsen. Met de beste eindejaarswensen, uiteraard.
hoor en wederhoor
het geweten credo
en nog gaat het woord
niet vrijuit, er zijn regels
en ook hele coupletten
een vers staat nooit
helemaal alleen
de gedachte uitgedrukt
zwart op wit is soms
mistig, ook wel
te rauw om te verteren
maar altijd onuitwisbaar
in het geheugen gegrift
wis en waarachtig
onuitwisbaar dus
niet altijd vergeetbaar
dus soms niet vergeefbaar
door de leesbarbaar
ja, hij vergeeft maar zelden
de boude andere auteur
hij die zulke taal
niet steeds verstaat
lees en wederlees
brengt soms eens
gewone klaarheid
Groet,
Frans V.
