Allez, de kogel is (nog maar eens) door de kerk: onze would be premier heeft zijn opdracht (nog maar eens) aan de koning teruggegeven. Geen regering, sorry. Ik vraag me af hoe dat gesprekje eraan toegegaan moet zijn. "Je suis désolé, Sire, mais je ne réussis pas à construire ça dont notre pays a besoin." Of zou het eerder iets geweest zijn als: "Excuseert mij, Sire, maar het lukt écht niet. Ik wil wel, maar er is altijd wel iemand anders die gaat dwarsliggen." Wie zal het zeggen? Al die tijd dat Yves Leterme nu al bezig is geweest, heb ik het beeld van mezelf voor ogen met een Rubicube, je weet wel, zo een rebus met zes vlakken, waarvan je alle vlakken op kleur moest draaien. Telkens als ik bijna een tweede vlak erbij had, ging er zo een verdomd stukje verkeerd liggen... Mijn oplossing uiteindelijk bestond uit een zwitsers zakmes en vervolgens het hele zaakje terug ineen prutsen. Het resultaat mocht er zijn, de wijze waarop wat minder. En wat dan nog.
Een normale mens vraagt zich in ieder geval nu af hoe het verder moet. Ik doe dat ook, vraag me niet waarom. Zowel links als rechts gaan er meer en meer stemmen op om de 'verantwoordelijkheid' op te nemen en het land eindelijk een regering te bezorgen. Datzelfde rechts en links, en neem er maar gelijk noord en zuid bij, weigeren echter het zonlicht in elkanders ogen. Moi d'abord, l'état suivra, n'est-ce pas? Als ik dan in Amsterdam afgelopen week het gegniffel mee mag maken en elders lees hoe België de risée aan het worden is van de hele wereld, dan voel ik toch een kramp. Niet één van de gezelligste krampen trouwens.
Bibi is het beu. Bibi wil geen risée zijn. En misschien moet er nou maar eens helemaal door de zure appel heen gebeten worden. Ledigen, die kelk, tot op de bodem. Eens kijken hoever het kan gaan, mag gaan, moet gaan. Tot we er met zijn allen bij neervallen en er een externe scheidsrechter het moet komen uitmaken wie gewonnen heeft. Ja, een vredesmacht in België, waarom ook niet? Ze kunnen rubberen kogels meebrengen, om striemende indruk op ons ruziemakers te maken. En Europa kan boetes uitdelen wegens roekeloos getalm (Europa kan alleen maar doen waar het goed in is, toch?) Of we kunnen de strijdbijl begraven, samen met sommige mislukte zweeppartijtjes (hoewel, mislukt?) en verder doen zoals voorheen: hoffelijk argwanend.
Frans Vlinderman
