Passa Porta!

We gaan het kort houden in ons verslag. Uw ondergetekende heeft het vrije podium daar in Brussel voor geopend verklaard om iets van tien na elf, een ontiegelijk vroeg uur voor een gewone mens, laat staan voor een poweet, maar ik heb me van m'n taak gekweten. Ik heb me niets aangetrokken van het feit dat er geen micro was (de avond voordien daar gestolen), ook niets van het feit dat er geen podium was (ben een meter in de tachtig, dus dat zat wel snor), niets van het feit dat er om tien voor elf nog altijd geen publiek was (ik zag spiegels hangen, dus ik zou toch minstens één iemand kunnen toedichten), gewoon niets van dat alles. Ik heb voorgedragen wat ik ooit al eens had gedicht. En ik heb me ook niets aangetrokken van de camera's van TV Brussel. Ah nee, doen we dus niet.
Ik plaats hier enkele foto'kes onder voor de sfeerproever onder ons, waarna ik een gedicht plaats dat de terugrit op de trein naar mijn geliefde Nip mij heeft opgeleverd ...

Frans V. gestalkt door TV Brussel (Foto © Frans V.)

Boudewijn Matthé, ook al uit Borgerhout (Foto © Frans V.)

Silvie Marie zonder zenuwerij (Foto © Frans V.)

Pom Wolff, herkent u 'm? (Foto © Frans V.)

David Prins Troch, ook zonder zenuwerij (Foto © Frans V.)

ontspoord

en ze sporen verder
de mensen, de wensen
zonder horizonten,
er is geen eindstation in zicht
slechts een koker vol sporen
waar gewacht dient te worden

de mensen en verder hun wensen
talloze hokjes vol dromen
en of ze ooit uit zullen komen
wordt niet over gesproken

een mens, een mens, een mens
een trein, en af en toe
een vreemde lach, daar
waar die niet werd verwacht
als plots iemand, die iemand bedacht
met een ongerijmde daad
de wereld, die daar ineens staat

en dan verder sporen
bij de naamloze meute horen
aftellen, nog even dan
zijn we thuis
ik heb goedendag gezegd
zomaar, aan jou

© Frans V.

Passa Porta

Vandaag ben ik dus hier: