Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

maandag 29 december 2008

dag, kleine kamertjes


Nog één dagje en we zijn zover: dan verlaten we definitief ons appartement in de Kroonstraat. Dan komt ergens in de namiddag één van de huisbazen langs en kunnen die zien hoe verzorgd en proper we de boel de boel hebben gelaten. Met dank aan Nip en SM Lenie: Spic en Span, het geurt naar vers geboende vloeren, de muren kunnen dienen als bord om vanalles op te serveren en het is leeg. Helemaal leeg, het oord waar we de voorbije jaren steeds nauwer en nauwer naar elkaar toe gegroeid zijn. De werkplek waar vele van mijn gedichten hun oorsprong gevonden hebben, de uitvalsbasis vanwaar Vlinderman en Nip de wijde wereld samen verkenden en waar ze samen Miss Jackie T in lieten opgroeien...

Nee, ik kan niet lezen, so what? Dat ligt hier goed!

We zullen trouwens best ons plein missen, de Dageraadplaats, al is het uiteindelijk wel finaal de bedoeling er ooit terug naartoe te keren. Meedoen met de Lotto dus, want om daar ooit iets effectief te kunnen kopen, moet een mens al van goede huize zijn - of toch over een welgevulde geldbeugel beschikken. Wij sukkelaartjes, we komen elke maand wel rond, maar het grote geld, dat zijn wij toch niet echt. Dus houden we het voorlopig maar op dromen. En wie dromen kan najagen, die kan best gelukkig zijn. Gelukkiger volgens mij zelfs dan zij die naar eigen zeggen 'alles al hebben'. Zij kunnen immers alleen nog maar wachten op wat ze niet hebben: het eeuwig leven en/of de dood. Het eerste lonkt mij in ieder geval niet, het tweede, dat is een zekerheid voor later. Zeker weten, ja.

Allez, nog twee nachtjes slapen en we kunnen weer aan de champagne - al heet die bij ons dan wel omschreven te worden als schuimwijn. 't Zal in ieder geval smaken. En hoe zit dat bij jullie?

Blogarchief