Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

vrijdag 16 mei 2008

koninklijke opslag + gedicht

De misnoegde Vlaming is weer in zijn pen geklommen naar aanleiding van de verhoogde dotatie aan de koninklijke familie. Hij wil gelijk dezelfde loonsopslag van 5%, nu, sebiet, sofort. Als hij al niet de dotatie in twijfel trekt. Soit, deze maand zou er al 2% bijkomen wegens de overschreden spilindex (waar nog veel te veel rotzooi uit het verleden in is blijven hangen, maar bon), dus kan er nog maar 3 % gevraagd worden. Of neen, er was al een spilindexoverschrijding enkele maanden terug, waarbij de lonen al eens 2% verhoogd werden, blijft er dus nog minder dan 1% extra over. Tot zover de wiskunde.

Waar iedereen ons blijft overtuigen van het feit dat de koopkracht niet gedaald is, volgen de overschrijdingen van spilindexen elkaar op én moet de koninklijke dotatie met een ruk van 5% omhoog om de koninklijke koopkracht te vrijwaren. En dan vraag ik me als simpele loonslaaf af: wat ís het nu? Is onze koopkracht gedaald of alleen die van de koning en zijn entourage? Want het is het één of het ander: ofwel hebben we er met z'n allen onder te lijden ofwel niet. En dat koppel ik dan gerust los van het feit dat een Vlinderman zich bijvoorbeeld geen jacht kan veroorloven, maar hij kan wel optreden op een Flandriaboot. En die is toch iets breder dan zo'n stom jachtje, waar ge eerst het vliegtuig nog naar toe moet nemen. Ha.

zonder papieren adres

op de trap zit dezelfde man
die daar al maanden woont
in zijn salon van arduin
en marmer voor de koelte
van een hete zomerdag
de krant van gisteren te lezen
die hem vorige nacht nog warm

hij verneemt het overlijden
van bijna honderdduizend vreemden
na het beven van het land
heel wat anders dan zijn rechterhand
na teveel en veel te laat nog drank
om te vergeten dat ooit zijn huis
zomaar bij de deurwaarder verdween

de nietigheid van zijn problemen
omarmt hem met welwillendheid
in zijn groots geachte ellende
ontstaat spontaan een oprechte lach
bij het besef van zoveel erger
blij de hand te kunnen ophouden
in een land waar nog gegeven

Frans V.

Blogarchief