Blogstrijd, waar blijven jullie?

Blogstrijd, blogstrijd, we zijn losgeslagen, kijk Google er maar op na (857 pagina's zogenaamd en zonet), dus het begint te lopen. Alhoewel. Veel inzendingen, maar weinig stemmen. En daar knelt nu net het schoentje. Zonder stemmingsronde is onze strijd een vroege vrede beschoren, vermits het dan wel eens één-één zou kunnen worden. Ik hoor van allerlei kanten dat het forum (ja, klik maar eens op dat woordje forum, maar doe dat door er met de cursor (dat vervelend pijltje op je scherm) op te gaan zweven en dan met je rechtermuisknop te klikken en vervolgens op 'openen in nieuw scherm' te klikken) te ingewikkeld zou zijn. Ja, je moet even registreren (duurt alles bijeen amper tien minuutjes), anders zou heel het internet mee kunnen favoriseren voor wie maar genoeg volk kent, of zouden we het forum snel kunnen sluiten door geen overzicht meer met alle spam. Zo, dat moest er even uit. Of toch niet.

WAAR BLIJVEN AL DIE STEMMEN VAN DIE 'IN DE TWINTIG' LEDEN?

En dan nu om het even over vorige week te hebben, waar jullie dus even voor zouden moeten gaan stemmen: Gerard moet wel van Max houden, daarom reageert hij niet. Ik herneem daarom Max' gedicht op Nips blog met enkele bedenkingen:

schatgraven

dit donker is haar donker
zij gaat daar waar niemand
haar gadeslaat wanneer zij
een spade tot gaten slaan verleidt

in met wijn bevlekte aarde
waar zelfs zout uit vissenoog
gelaten traan niets vermag
tegen dit driftig graven

om wat komen gaat
teleurstelling te kuilen

liever geen vragen

Max Lerou

Als het donker van iemand anders minder of meer donker is, dan heeft dat volgens mij te maken met lichtinval of de mogelijkheid deze te onderscheiden. Zou Max iemand kennen met verminderd gezichtsvermogen? En wat te denken van in dat donker iemand gade te slaan? En alsof iemand in dat donker haar een spade zou kunnen zien verleiden... Ahem. Komt daar die aarde met wijn. Men neme een filtertje, proppe er wat wijnaarde in en nijpe tot enkel wijn nog door komt sijpelen. Recyclage ;) En dat tranen zout zouden zijn, wie had dat ooit gedacht??? Heb ik het nog niet eens over teleurstellingen kuilen (ik keil die altijd ergens in een hoek, maar kuilen? Ook al is het dan in een kuil?) Nee, liever geen antwoorden hierop.
Om maar te stellen dat sommige tijgers best over een strand durven lopen en duistere zaken af en toe ook perfect kunnen gezien worden...

In ieder geval - en misschien nog erger - waar blijven al die inzendingen? Nip en ik kunnen ze momenteel tellen op twee vingers... per persoon, dus het kon erger. Maar toch. Komaan, lezers, bezoekers, gasten, mensen, stuur in, en doe dat op mijn adres (als je in mijn smaak gelooft) en anders op dat van Nip.

zachte wonden

hij heelt haar, nooit
heeft zij geloofd dat hij
haar zou helpen, ooit
samen verder thuis
avonden voor de buis

waarna het slapen
na het gapen
het rapen
van dromen
in warme armen
en de tijd die doet
wat de tijd doen moet

lepeltje kommetje
tweeëntwintigen met
de verliefde ogen dicht
en zie je me nog graag
het ritueel, elke dag
oprecht, ook iedere nacht

Frans V.