Wannes Van De Velde overleden

De wereld is opnieuw een kunstenaar minder rijk. Wannes Van De Velde overleed vandaag. En zo dunt het rijtje mensen verder uit, waarnaar een Vlinderman kon opkijken. Rolmodellen die verdwijnen, het dwingt me meer en meer een eigen pad te zoeken, maar dan met veel meer vallen en opstaan dan het mij lief is. Meer hoef ik daar nu niet aan toe te voegen, ik wacht op de spreekkoren die eindelijk alleen maar de loftrompet zullen luiden over deze bij leven nochtans vaak miskende troubadour. En dan zal ik er het mijne van peinzen.

Bron foto: KLIK

Wannes, bedankt in ieder geval en verken nu maar je eigen onbekende stroaten.

Seksuele moraliteit down?

Het gaat slecht met de seksuele moraal van (een deel van) de Nederlandse jeugd, zo meldt ons een Nederlandse minister. Rouvoet heeft het over een televisieuitzending ergens vorige week, waar in een documentaire een aantal jongeren hun lichaam aanboden om hun kleine verlengstuk van deze eeuw, de gsm, te voorzien van nieuwe waarde. Devaluatie van de seksuele moraliteit dus. Bij zo van die berichten fronsen mijn wenkbrauwen en richt mijn blik zich naar ons Vlaanderen. Zou het hier ook zo erg scheef aan het lopen zijn? En in hoeverre wordt daar wat aan gedaan?

Dat het al een poosje niet zo goed meer aan het lopen is in onze maatschappij, en lees in 'poosje' maar 'generatierijtje', dat blijkt uit elke letter die eender welke krant de laatste jaren produceert. Gratuit geweld (ik weiger het woordengroepje zinloos geweld te gebruiken, omdat ik dan andere dingen dien te accepteren) tussen jongeren onderling, tussen jongeren en volwassenen, tussen jongeren en ordehandhavers, het houdt maar niet op in stijgende lijn op ons af te komen. En nog al te vaak wordt er dan teveel gepamperd, ervan uitgaand dat er nog wel iets van moraliteit bij die jongeren te vinden is, waarop je als beleidsmaker invloed kan uitoefenen. Als die moraliteit ook maar een beetje een afspiegeling is van hun opgang makende seksuele moraal, dan zijn we ver van huis met die aanpak met het zwaaiende vingertje. Dan zijn we met onze kop gewoon tegen de muur aan het knallen, maar zijn we te verdoofd om het nog te voelen. Hel en verdoemenis, wie gelooft daar nog in?

Tezamen met al die tekenen, zien we ook het klassieke gezin in vrije val. Er is dan ook al heel veel veranderd de laatste decennia: van het klassieke vader-moeder-kinderen-model schiet niet veel meer over bij nogal wat grote bevolkingsgroepen. Alleenstaande vaders en moeders met kinderen, nieuw samengestelde gezinnen, homo-gezinnen, lesbienne-gezinnen, allemaal relatief nieuwe maatschappelijke fenomenen, waar nog geen duidelijk afgebakend waarden- en normenpatroon voor bestaat, laat staan dat ze voldoende gedragen worden in onze huidige samenleving. En de kinderen, de jeugd dus, die worden daar de pineut van. Wat er niet duidelijk is, kan ook niet worden verworven. Dus gaan die hun eigen weg, zoekend, zwalkend, testend, provocerend. Allemaal zaken die er vroeger ook al waren, maar waar de grenzen aan bestaande kaders op tijd en stond een vet rood 'STOP' produceerden.

Is het dan allemaal uit de hand gelopen? Nope, nog niet helemaal, de tijd is verkeerd. Het is uit de hand aan het lopen, ja. En misschien moet het beleid van een volk maar eens inzien dat het antwoord dat ze vandaag de dag op een fout fenomeen geeft waarschijnlijk een fout antwoord is, omdat het een verouderd antwoord is, ingegeven vanuit verouderde benaderingen. Wie zich in de Middeleeuwen met water waste, was een propere mens, maar tegenwoordig met er ook zeep bij. Simpel, als je het mij vraagt. Nu nog een moeilijk antwoord zoeken voor wat we vandaag meemaken.

Stap maar in, we vinden die antwoorden wel.