Baaldag + gedicht

Vandaag was baaldag. Op het werk meer bepaald dankzij een collega, die ik zonder het te weten iets misdaan of -zegd heb, die van een uur of elf tot het einde van de dag geen degelijk woord meer tegen me wou uitbrengen dan wat gegrom (in het begin) en dan gewoon aan het negeren sloeg. De uitnodiging erover te praten kwam in dovemansoren terecht. Daar sta je dan. Werk er maar mee samen. Ja hoor. In ieder geval vandaag al niet. De andere dagen, dat zullen we dan nog wel zien, te beginnen vanaf morgen.

Bron foto = erop klikken

Verder niet veel te melden vandaag. Of ik heb er geen zin meer in, dat kan ook. Het zal wel een beetje van beide zijn.

baaldag

hij gedraagt zich als
een roestige spijker
die eerst het hout verteert
waarin hij ooit geslagen werd
dan zelf in tweeën splijt, hij is
weggegooid vakmanschap dankzij
wat zure regen van elders

de glimlach is verdwenen
naar het land van ooit
hier regeert alweer nooit
regent het buiten buien
alsof er geen zon
alleen maar wolken

de laatste uren brengt hij
zoek, hij wil niet vinden,
en begrip voor een ander
dat is voor watjes
niet voor hem
ietwat gekneusd

© Frans Vlinderman