Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

dinsdag 13 november 2007

Zigeuners + gedicht

Vandaag in onze Delhaize een fraai staaltje van kortzichtigheid meegemaakt. Terwijl ik stond te wachten aan de kassa, komt er een man achter mij staan. Zonder een woord te zeggen knikt hij richting laadband en kijkt me dan vragend aan. Vermits ik niets meer in mijn handen had en er een volgende klant-bordje achter mijn aankopen lag, knikte ik terug, zodat hij zou begrijpen dat hij met een gerust gemoed zijn waren erop kan leggen. Goed ingeschat van Vlinderman, hij begreep het. Ik sta nog wat peinzend die man te bekijken, als daar een jongetje, type iets donkerder velletje, zwarte haren en bijna zwarte ogen, passeert. De man achter mij hervindt ineens zijn stem en verkondigt luidkeels tegen dat gastje dat 'alle zjigoeiners buiten' zijn devies is. Terwijl ik bij mezelf bedenk dat dat nogal hard trekt op iets dat één of andere partij al járen verkondigt en dat diene oudere mens achter mij verdacht veel moeite heeft met verstaanbaar Nederlands, voegt hij voor al wie het horen wil eraan toe dat 'wat in Italië gebeurd war, niet door de boeigel kon'.

Daar krijg ik het dus compleet van, eh. Als die man een beetje de lijn door zou willen trekken, dan moeten alle Walen het land uit, na die smerige streek die een tijd terug Dutroux en handlanger Lelièvre uitgehaald hadden. Of alle Vlamingen, na wat een Patrick Hamers uit z'n hoge hoed getoverd had. Misschien moeten alle wereldburgers wel van de wereld, omwille van de strapatsen van enkele idioten die het allemaal niet begrepen hebben. Veralgemening, ik word er gék van. Van een stelletje oogkleppendragers, die niet meer zien dan wat hun klepjes toelaten, ga ik al helemaal door het lint. Mag er een beetje begrip in de wereld zijn? En mogen de Duitsers eindelijk eens afstand krijgen van de erfenis van Hitler? Affin, je begrijpt me wel. Nu diene vent ook nog.

begrip

met enkelen hooguit
met twee, meer kon niet
gezaaid, sommige mensen
moeten werkelijk uniek
en daardoor onnavolgbaar

zijn pad ligt er verborgen
de randen betreden en allengs
versleten, een man kwam langs
en liet er zijn ideeën vallen
op wat hem vruchtbare bodem leek
zonder wateren hetzelfde
vrijzinnig resultaat

hij bekijkt de wonden
- genezen -
die een ander maakte
zomaar vanuit geloof
dat het allemaal beter
en vooral anders

hij bekijkt en
hij begrijpt

Frans Vlinderman

Blogarchief