Pet + gedicht

Vandaag is 'Pet' overleden. Pet is een ferm stuk tot in de 80 geraakt, bijna 90, maar de laatste jaren was het niet meer zo bijster goed. Gisteren kreeg ik bericht van broer, dat het nog minder goed met hem ging. Vandaag belde John dat het slecht ging. Enkele uren later belde hij dat het afgelopen was. Pet was niet meer. Broer heeft geen peter meer. Wij hebben geen grootvader meer. Raar. Ooit met Nip enkele jaren terug Pet nog bezocht in het geriatrisch ziekenhuis, waar hij na zijn pensionnering werd opgenomen, maar wat we daar zagen, was een karikatuur van de Pet die ik mij nog herinnerde. Ik weet zelfs niet of hij toen besefte dat ik hem Nip kwam voorstellen. Ik denk het niet. Pet was al een tijdje weg, ook al was hij er nog.

dag opa

de Grijze komt soms
op visite, hij neemt dan
wat sprankel met zich mee
als hij weer Herwaarts gaat
en laat nog wat over
voor zij die achterblijven

een hand om vast te houden
ogen om licht in te zoeken
herinneringen ter vervanging
van ontbrekende woorden
spiegels op een toekomst
maar bovenal niets meer
dan jezelf daar tegenkomen

afscheid nemen, dat gebeurt dan
liever nog in het hoofd die lach
zoveel jaren, kneepjes in je wang
nog zoveel jaren ongeschoren
de sigaret die zou verdwijnen
het glaasje voor altijd leeg
en altijd weer dat eenzaam bed

de Grijze moet manieren leren
en niet met stukjes lopen zeulen
ineens alles, 't moet toch weg
en dag, opa, ik weet het nu wel

© Frans V.