Gedicht: ont-dooie

De winter komt er nog steeds aan, vermoedt Vlinderman, maar dat wil niet zeggen dat er alvast geen gerelateerd gedicht op mijn lezer mag los gelaten worden. Neem daarbij dat Bibi leeft in een land waar zelfmoordcijfers ongekende en bovenal ongehoorde hoge toppen scheren en u krijgt onderstaande van mij zomaar ter lezing. Na ruim vier jaar heb ik het een ietwat herschikt - herschreven als u dat liever leest - en daarmee laat ik u mee de start nemen van een lang en uitgebreid Vlindermanweekend.

Al eens over nagedacht in het verkeer? (bron afbeelding: KLIK!)

ont-dooie

narrig zit hij in de wagen
zijn adem aan te staren
helemaal beneveld
cocon geworden
in zijn oude Lada

de motor springt en loopt
met af en toe een kuch
hangt een sjaal binnen
lichaamsblauw te verwarmen
tot ze overbodig

ligt buiten sneeuw te hopen
welzeker decimeters dik
doet een kleine garage
finaal gesloten
dodelijk werk

het koele tikken van
een oude motor
niet meer te horen
bij het druppen
in een late lente

Frans V.