Gedicht: ongeblust, dus kalk

We horen soms bepaalde (groepen) mensen niet in een aantal zaken die hen toch wel degelijk aanbelangen. Een vaststelling die me enkele jaren terug in de pen (het kan ook het klavier geweest zijn) deed kruipen en me volgend gedicht ontlokte. En neen, uitleg bij de titel geven, dat doe ik dus niet...

Bron foto: KLIK!

ongeblust, dus kalk

ze zwijgen
en wat dan nog
gebaart de kromme
van een aap gespeend
niets te rapen hier

een beetje niets
vermengd met wat iets
als het al werd gehoord
niemand werd hier vermoord
slechts niemand verhoord
en nog steeds geen woord
door een stomme neus geboord

ontstaat een simpel dicht
bij het licht
van wat nooit schijnen zal
oh here, oh god
wat een tranendal

Frans V.