Gedicht: overwinteren

Nog goed een week en er staat weer een seizoenswissel voor de deur. Dan krijgen we de lente weer op ons dak, leggen alle kikkers weer dril en keren de zwaluwen terug van hun Costa. De mensen zullen weer wat sneller naar elkaar kijken met een lach op het gelaat, de dagen zullen opnieuw wat eindelozer lijken in een positieve zin, het dierenrijk blijkt weer zwanger van zichzelf en om te kunnen skieën zal je weer op reis moeten naar het buitenland. Tijd dus om even stil te staan bij het laatste wintergedicht van uw Vlinderman.

overwinteren

een witte wintergeest
kleedt mijn aarde aan
met een hermelijnen cape
waarvan de bleke pracht
mij tot verstilling brengt

geluidloos ontvouwt zich het effect
van deze bedekte tempel
op welker treden ik mij bezin
over 't wel en wee
dat mij te proeven valt
bij 't geluid van bladmuziek
knisperend gedraaid op de tonen
van 't geknetter in de open haard

ik schouw mij mijn zomerse capriolen
de drassige promenades kort daarna
en blik hoopvol in de tijd vooruit
op de dromen die ontluiken gaan
als met de rijzende zon ook
mijn hart weer sneller zal slaan

maar nu ik nog niet knotten kan
geniet ik gewoon even
van het binnen leven
met buiten het gevlok
dat ons allen doet verstommen
in intieme momenten
vol bezielde deelzaamheid

Frans V.