Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

maandag 7 juni 2010

Vlinderman weer aan het Bloginfuus


Na bijna twee weken niet ter land, niet ter zee en al helemaal niet ter lucht maar simpelweg ter bed, ter zetel en ten huize was Vlinderman vandaag nog eens zo blij als de achttienjarige die net de schoolpoort achter zich dicht getrokken heeft en een dag later van een werkgever de kans krijgt om zoveel domheid om te zetten in pure, daadkrachtige handenarbeid die hij ooit was. Om maar te zeggen dat we de heropstanding als mens van toen nog eens dunnetjes hebben overgedaan. Niet dat het zich vandaag op dezelfde werkvloer als toen afspeelt, twintig jaar evolutie doen duidelijk iets met een dichterlijk aangelegde jonge ziel, vooral ook met het jeugdig sentiment en de roekeloze onbezonnenheid van een bevlogen veulen, al zoekt Vlinderman nog steeds na al die jaren naar de onweerlegbare en onderbouwde zin aan 'Het Al'.

We hadden alvast gisteren al aangekondigd nog eens aan de blog te gaan op FB, waar ik mijn ontrouw ten opzichte van deze blog maanden aan een stuk met ongebreidelde passie heb geëtaleerd, en vermits we proberen een man (ja ja, het is dan toch ergens gebeurd!) van ons woord te zijn, bij deze. De aankondiging van een Vlinderblogrevival! Meer van het oude, af en toe ook weer dat streepje poëzie (tenzij ik die alweer iedere dag op jullie loslaat), een vlinderkijkje op het leven zoals het blijkt te (moeten) zijn en leuke dingen, die ik met jullie wil delen. Back to basics voor deze (inter)nette(nde) poweet met somtijds woelige gedachtengangen bij schijnbaar onschuldige fenomenen in het straatbeeld. En blij dat ook jullie er terug/ook nog zijn! Speciaal voor jullie een herneming van een drie jaar oud gedicht hier ergens onder.

En toen moest het alleen nog ingericht worden

CV - FV

zijn komst werd voorspeld
terwijl hij in moeders buik
als wind in de zielen
alsmaar boller wordend
trainde met rondjes zwemmen
om later kampioen
in de vlinderslag

het kind ter wereld
opnieuw een bad
een woordenbad
kleine lieve woordjes
gefluisterd in gretige oortjes
die dan maar dienden
ter volmaking van de vlindertaal

de man uit het kind
uit de kronkels van een jeugd
die nooit vergeten zal
hoe flauw dient opgekruid
met lach en vooral met liefde
de man een jongen binnenin
elke dag wat meer vlinderman

Frans V.

Blogarchief