Vlinderman weer aan het Bloginfuus

Na bijna twee weken niet ter land, niet ter zee en al helemaal niet ter lucht maar simpelweg ter bed, ter zetel en ten huize was Vlinderman vandaag nog eens zo blij als de achttienjarige die net de schoolpoort achter zich dicht getrokken heeft en een dag later van een werkgever de kans krijgt om zoveel domheid om te zetten in pure, daadkrachtige handenarbeid die hij ooit was. Om maar te zeggen dat we de heropstanding als mens van toen nog eens dunnetjes hebben overgedaan. Niet dat het zich vandaag op dezelfde werkvloer als toen afspeelt, twintig jaar evolutie doen duidelijk iets met een dichterlijk aangelegde jonge ziel, vooral ook met het jeugdig sentiment en de roekeloze onbezonnenheid van een bevlogen veulen, al zoekt Vlinderman nog steeds na al die jaren naar de onweerlegbare en onderbouwde zin aan 'Het Al'.

We hadden alvast gisteren al aangekondigd nog eens aan de blog te gaan op FB, waar ik mijn ontrouw ten opzichte van deze blog maanden aan een stuk met ongebreidelde passie heb geëtaleerd, en vermits we proberen een man (ja ja, het is dan toch ergens gebeurd!) van ons woord te zijn, bij deze. De aankondiging van een Vlinderblogrevival! Meer van het oude, af en toe ook weer dat streepje poëzie (tenzij ik die alweer iedere dag op jullie loslaat), een vlinderkijkje op het leven zoals het blijkt te (moeten) zijn en leuke dingen, die ik met jullie wil delen. Back to basics voor deze (inter)nette(nde) poweet met somtijds woelige gedachtengangen bij schijnbaar onschuldige fenomenen in het straatbeeld. En blij dat ook jullie er terug/ook nog zijn! Speciaal voor jullie een herneming van een drie jaar oud gedicht hier ergens onder.

En toen moest het alleen nog ingericht worden

CV - FV

zijn komst werd voorspeld

terwijl hij in moeders buik

als wind in de zielen

alsmaar boller wordend

trainde met rondjes zwemmen

om later kampioen

in de vlinderslag

het kind ter wereld

opnieuw een bad

een woordenbad

kleine lieve woordjes

gefluisterd in gretige oortjes

die dan maar dienden

ter volmaking van de vlindertaal

de man uit het kind

uit de kronkels van een jeugd

die nooit vergeten zal

hoe flauw dient opgekruid

met lach en vooral met liefde

de man een jongen binnenin

elke dag wat meer vlinderman

Frans V.