Solden gesoldeerd

Vlinderman en Nip zijn in een gekke bui naar 't Stad getrokken. Na zoveel jaren gemiste kansen op koopjes, was het nu eindelijk zover: met z'n tweeën stortten we ons vol doodsverachting in het gewoel op de Meir, waar duizenden en duizenden anderen op de eerste dag van de solden hetzelfde idee koesterden als deze twee.

Koppen lopen... (bron foto: KLIK)

Het duurde welgeteld 28 minuten, vooraleer Bibi aan zijn eega voorstelde de eerstvolgende jager een ferme doef te verkopen. Even later stelden we met weerzin vast dat nogal wat jonge ouders niet alleen hun wandelonmachtige kroost hadden meegezeuld, maar dat ze daarbij ook nog eens de buggy amper hanteerden als transportmiddel maar eerst en vooral als stormram. We kunnen u verzekeren dat die dingen dus stevig inhakken op de onbereidwillige kuiten en andere scheenbenen van degenen die daar niet op voorzien waren...

Andere vaststelling: van al die groots aangekondigde 70%-kortingen was maar bitter weinig te bespeuren. Veel blabla in de pers, weinig boemboem aan de kassa dus. We hebben ons alleszins kunnen inhouden en hebben niemand een dreun verkocht én hebben een aantal van onze gewilde spulletjes op de kop kunnen tikken aan een toch ietwat verminderde prijs. En moe, jongens toch, wat zijn we moe...

Solden bij Vlinderman!!!

2008, het is voorbij, wij gaan voor 2009, het jaar dat goed werd ingezet met een stevige herinnering aan hoe goed we het hier feitelijk nog steeds met zijn allen hebben. Zij die geld verloren hebben door de bancaire crisis, weten nu tenminste dat ze ooit geld hebben gehad. Zij die geen geld verloren hebben, weten nu tenminste dat het dus echt niet gelukkig maakt... Het probleem met geld is dat je eens je het hebt, het alleen maar wil zien groeien. Bij mijn weten groeien er alleen appelen aan de bomen zonder tussenkomst van een mens. En daarbij moet het ook nog eens af en toe regenen en dienen de appelbomen met hun wortels stevig in de grond geplant te staan...

Vlinderman heeft nog héél veel liggen wachten...

Soit, kleine beschouwingskens, ik heb er zoveel te poneren, dus spreid ik het boeltje maar over de komende dagen, weken, maanden, jaren. En omdat het jaar nog zo vers is, krijgen jullie er een vers van mij bovenop. Eentje uit 2006, beetje solden te alhier.

bourgeoisie

hij houdt wel van sport
voor sport de ladder nemen
op weg naar de top
zijn knie te stoten en dan
te roepen dat hij er is geraakt

de gewone strijd om het bestaan
voert hij elke dag opnieuw
zodat zij lief naar hem kan kijken
dat heb je weer goed gedaan
en of dat jurkje daar nog hing?

verandert er niet veel meer
dan de kleur van een enkele snorhaar
die wordt wat witter elke dag
wat beter bleek gelijkend op
zijn meer dan kale bankrekening

hij droomt maar raak
dat zij tevreden zijn

Frans V.