uit de oude doos

Uit de spelonken van het verleden wat echo, hieronder, en niet om mij achter te verschuilen. Geen heimwee, geen verdriet, alleen een oude koffer vol verhalen die zich willen laten vertalen.

Het ooit langharig Vlindermantuig...

ken mij dan

het ongerust getrappel der ganzen
doet mij wijken naar andere oorden
wijl gij waakt en blaakt, mijn vriend
zal ik ongezien duizend stormen oogsten

na het levenslang stil kwartier
gedurende een moment van onthulling
in het dromenrijk der verdwaasden
ontwijk ik jullie voor de laatste maal

in verstard hol gezwijg
vier ik mijn laatavond
met zoveel gasten aan tafel
als die ene stoel het toelaat

wanneer dan besef aan komt kloppen
en jullie deur vandaag zich opent
zal het de leegte zijn die wacht
als een versleten deken over mijn spoor

dat jeukend gekras in de vereelte ziel
zal niet meer zijn dan een oud litteken
waar ooit mijn mes in vlees schreef
hoe mijn naam ook heeft geluid

Frans V.