Minder, jongens, gewoon minder

Vandaag zijn we de zeventiende. Dat betekent dat we nog 15 nachtjes moeten slapen tot het punt dat we weer volledige huurders zullen zijn, Nip en Bibi. Het is dan wel geen paleis, maar het nieuwe stulpje zal garant staan voor een hoop huiselijke gezelligheid. Vlinderman droomt al sinds gisterenavond een eind weg bij de volgende stap in zijn leven met Nip aan zijn zijde. Een eerste appartement met twee namen langs de huurderszijde op het contract, een eerste appartement met de decoratieve insteek van Nip op de voorplecht, een frisse nieuwe start voor het pas getrouwd stel dat we dan alweer 7 maand en een half zullen zijn.

Vlinderman vindt het allemaal dolletjes...

Het klopt in ieder geval met kilometers lengte het blijven hikken op de financiële malaise die er wereldwijd lijkt losgebarsten. Waarbij ik trouwens meer dan eens bij mezelf bedenk dat we met zijn allen het toch eigenlijk best met wat minder kunnen stellen zonder ineens diep ongelukkig te hoeven worden. Vooruitgang om de vooruitgang, deze ezel heeft lang genoeg naar die aan een touwtje voorgehangen wortel verlangd, waarbij het gevoel 'geleefd te worden' alleen maar nadrukkelijker aanwezig kwam te staan. Neen, een beetje minder 'ding' en wat meer 'Sein', daar teken ik onmiddellijk voor.

Zodalijk toch maar even aan de slag met enkele getallen om te zien hoeveel liter 'verfding' we moeten aanschaffen...