Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

zondag 18 januari 2009

zonder meer van de pot gerukt

Vlinderman wilde hier nog even afscheid komen nemen van het weekend en van jullie, en stoot daarbij op niet zo fraaie mail in zijn mailbox, die ik jullie bij deze graag onthoud. Blijkbaar nemen sommige lezers aanstoot aan berichtgeving over bezoekjes aan nieuwgeboren neefjes of zo en komen ze me dan afdreigen om op mijn smoel te komen kloppen. Vlinderman wacht de eerste mep gristelijk af, de tweede zal door hemzelf onmiddellijk en welgemikt in omgekeerde richting uitgedeeld worden.

Soit, Bibi heeft een heerlijke babyborrelnamiddag genoten, met aansluitend een leuk en besloten feestje onder gelijken omwille van GB Jurgen en SZ Joke, die vandaag veertien (!) jaren samen vieren. Daar kan geen enkele klojo aan gaan staan, denk ik dan, en ik weiger (voorlopig) nog maar eens mijn andere kaak aan te bieden.

Of misschien moet ik het dan toch wel doen. Gij mept op mij en ik laat u ook op mijn andere kant meppen, waarna ik mij op de mepper mag uitleven. Zoiets. Maar nee, geen naam onder het gedaas, geen fun of zo op mijn fantastisch lijf. Ik hou tenminste van mezelf. Anonieme loser da ge bent.

Op bezoek bij Maxim - Gedicht: hun liefde

Deze namiddag gaan Vlinderman en Nip op bezoek bij Maxime, het nieuwste neefje van Vlinderman. Dat ging trouwens best wel eens tijd worden, want hij is ondertussen toch al weer enkele maanden oud... De schaamte valt hier met grote lappen van de roodbehangen kaken, al is er de stevige verontschuldigingen van een compleet bezopen verhuistoestand, tot metalen puin vervallende Vlindermobielen, af en aan lopende verkoudheden, overrompelende werksituaties en noem maar op.

In ieder geval, vandaag gaan we het rechtzetten, GB Jurgen komt ons ophalen met de voormalige trouwmobiel en dan gaan we gezellig met zijn allen dat blozende gastje ne keer schouwen, daar aan de andere kant van het woattere...

Ondertussen kunnen jullie genieten van een driejaarsgedichtje - met een knipoog naar de ondertussen overleden Ian Dury (en zijn groep The Blockheads) - van uw Vlinderman, toen er ook al zoveel liefde...

hun liefde

zij heeft toegang
tot zijn archief
mag snuisteren in
wat stoffig bedekt
zijn ziel voorzag
van een laagje eelt

zij is vrijheid
onder haar vel
klopt zijn hart
haar typisch ritme
hit me hit me hit me
with your loverstick
en de nacht blijft
duren tot de noen

hij is gewoon zichzelf
waar zij verliefd
een ander deuntje zingt
maar niet van Abba
dat is van hem
nooit voor haar

ze houden van elkaar
maand na maand na jaar
volgen de seizoenen
elkaar per 21ste op
en hij blijft en zij
doet net hetzelfde

Frans V.

Blogarchief