Deze blog - op eigen risico reageren

Hier deelt Vlinderman af en toe wat gedachten en gedichten.

donderdag 31 december 2009

2010

dinsdag 29 december 2009

Overlijden Herman J. Claeys


Beste sympathisant,

Heden op 29 december 2009 is Herman J. Claeys, medestichter van Pipelines vzw en bezielende kracht achter De Muzeval, thuis overleden in het gezelschap van zijn goede vriend en trouwe kompaan Jan Van Veen, na een bijzonder actief provobestaan.

Herman tijdens Toteminhuldiging te Doel op 17 oktober 2009

Dit melden u:

Namens Pipelines vzw,
Jan Van Veen, Willem Plugge, Erwin Van Massenhove, Bart Van Peer en Frans Vlinderman,
Raad van Bestuur.

Namens De Muzeval,
Willem Plugge, Erwin Van Massenhove, Bart Van Peer, Frans Vlinderman, Nina Luyben, Frank Vranckx, Marijke Van Heddeghem, Pierre Magis en Raymonda Bertels,
Kerngroepleden.

Gezwel

De minst correcte vorm van humor
is spotten met je hersentumor,
vooral als die kwaadaardig is
en bovendien slagvaardig is
en onverwoestbaar : « terminaal »
in radiotherapeutentaal.

Waarom men mij dan blijft bestralen ?
en ook nog chemisch wil verschralen ?
Omdat verplegers willen scoren
en hun patiënten ringeloren,
en als ik door zo’n tunnel glij
graag grapjes maken over mij,
waarmee ik dan niet lachen kan
want ik lig roerloos aan de scan.

Mijn uitvaart heb ik al geregeld
en zelfs mijn grafschrift is bezegeld :

HIER LIGT DE DICHTER
H.J.C.
IN GOED GEZWELSCHAP
R.I.P.

© Herman J. Claeys, 2009

maandag 28 december 2009

Over tegennemens


We zitten in de laatste rechte lijn naar alweer een jaarovergang. De zesendertigste voor deze Vlinderman. Aan de eerste pakweg dertien ervan heeft Bibi nooit veel aandacht geschonken, de volgende pakweg achttien stelden ook niet zoveel voor, maar de laatste vijf, daar begint het stilaan te lijken op het feest dat het blijkbaar zou moeten zijn. Overboord, die oude onuitgevoerde voornemens, welkom, die schier eindeloze reeks dagen en weken en maanden om alle dromen bot te vieren. Ergens denk ik dat het zo stilaan duidelijk wordt dat het er niet beter maar net zo goed niet slechter op zal en kan worden. Deze mens is er en deze mens zal er nog een tijdje zijn. Inademen, uitademen, meer moet dat niet zijn om te blijven voor(ui)tgaan in dit leven.

We werken nog een drietal daagjes dus en zullen dan wel het nodige geknal horen waarmee gemeld wordt dat iedereen zijn zotste zelf even de deur uit mag laten zonder aan de leiband te hoeven denken. Iedereen globaal gek en niemand voor de gelegenheid even door de mannen in de witte jassen opgehaald, of het moesten die mannen in witte jassen zelf zijn wegens totaal niet sporend op een moment dat wereldwijd iedereen wel iets te vieren lijkt te hebben en er van werken geen sprake kan of mag zijn...

Verlies het hoofd niet... (bron afbeelding: KLIK!)

Het zijn maar wat losse gedachten, zoals u en ik die wel vaker hebben. Noem het maar najaarsnostalgie, eentje van het soort waar geen pilletje tegen helpt...

zondag 27 december 2009

Dansen is fun!


Wie weet in welke sferen Bibi verkeerde toen hij onderstaande schreef, mag me altijd wat tekst en uitleg toevoegen, maar ik vind het een grappig stukje dat ik u blogbezoeker niet wil onthouden. Een beetje humor op tijd en stond en iedereen kan weer een eind verder, nietwaar?

Pilobolus onderschrijft haar eigen humor (bron afbeelding: KLIK!)

het orgaan

het orgaan danst
in de dikke man
speelt met eten
soms met de voeten
maar altijd geinig
danst het orgaan

aan de muziekbalustrade
hangen schuine noten
te drogen voor de pluk
tingeltangelt de wind
een fijn melodietje door
de balustrade van muziek

het dreunen dóór de stenen
slaat een dove aan de haak
wiens orgaan begint te woelen
al is het maar een magere man
hij was wél het lachen afgeleerd
en dus gaat diens orgaan
voluit voor de humordans

Frans V.

zaterdag 26 december 2009

Op naar het volgende feestje


Kerstmis ligt alweer - voorspeld! - achter ons, maar na een relatieve korte rustperiode op het werk mogen we ons dra weer gaan opmaken voor een nieuw streepje feesten, waarschijnlijk omdat we zo blij zijn dat dat 2009 eindelijk zijn amechtige kop zal neergelegd hebben op de bordestredes van 2010. Iets in ons maakt ons dan gedurende enkele weken wijs dat het jaar voorbij is en dat er voor alles nu een nieuw begin mogelijk is. Jaja, wat een week eerder niet gelukt is, zal heus niet door een milde vorm van globale massahysterie wel tot een oplossing komen, zeker? Ofwel was het al goed of aan het beteren, ofwel niet...

Scherven uit ongeluk of ongeluk uit scherven? (bron afbeelding: KLIK!)

vaststelling

zij hebben elkaar
niets meer te vertellen
dat maakt hij op
uit de stilte
rond haar mond
die evenveel beweegt
als de grijze voegen
in hun gebarsten gevel

welker hardheid
in een stel ijskoude ogen
- God, is het dan al winter? -
weerspiegelt dat
als ze even konden ze
zijn ogen uit zouden krabben
en hem laten liggen bloeden
bepikken door de raven
veelvraten van de ziel

nee, ze is weg
zogenaamd weer verder
en naar waar, wel dat
hoeft geen één te weten
dat is haar en
ook wel hun rotzorg
geintje meer of minder zij zijn
daar al lang voorbij
- durft hij zich vergissen?

hij dacht het niet
voor mogelijk
maar vandaag
plooit hij en
noemt het dan maar
buigen voor
haar lef hem
neer te slaan

Frans V.

vrijdag 25 december 2009

Na het kauwen


Een mens zou het zo niet mogen poneren in deze 'gezegende' tijden, maar het was een mooi feest gisteren, met Mama Mia, SM Lenie, GB Jurgen, SZ Joke, allerliefste Nip en S & S. Meer dan zes uren van elkaar genieten, van de feestdis ook en weten dat het één van die zeldzame avonden is dat we allen tegaar onszelf kunnen zijn. Het laat ons verhopen dat het morgen nog meer dan vandaag...

Ieder z'n feestje... (bron afbeelding: KLIK!)

wens

we keken nog even achterom
naar televisiebeelden te grof
om te blijven onthouden
en radioberichten die beter
nooit uitgezonden

en de ziel knikt
goedmoedig en grootgelovig
dat de verandering reeds woont
in een on- en toch bezonnen geest
terwijl de nieuwe tijd
haar rechte pad verder gaat

als voornemen
dit jaar
spreekt
het hart
hardop

Frans V.

donderdag 24 december 2009

Smakelijk!

Vlinderman en Nip zitten vanavond aan tafel en wensen iedereen hetzelfde toe!

woensdag 23 december 2009

Flashmobbing Vlinderman

Vlinderman is net lid geworden van de Facebookgroep 'Flashmobs in Vlaanderen'. Wat zo een groep kan doen, kan u hieronder bekijken, mocht u het fenomeen - want dat is het toch wel degelijk en daardoor meer dan gewoon voer voor de moderne socioloog onder u - nog niet kennen. Het lijkt me immers wel 'bangelijk' om ooit van zoiets deel te kunnen uitmaken.





Mocht u nu overtuigd zijn dat het leuk zou zijn om mee te doen, maak je dan gauw lid van de groep. Kunnen we elkaar eens in actie (of net niet) zien en een 'klappeke' doen over het wel en wee in ons bestaan...

dinsdag 22 december 2009

Verslavend, dat typen


Nog tweemaal slapen - naar het schijnt zou het door dat aftellen net langer duren voor het zover is - en dan is het party in intieme toestand, met de familie dus. Over dat schijnen naar gesproken: het feminisme an sich zou wel eens een stille dood gestorven kunnen zijn, maar daarover vertelt een vrouw zoveel beter dan Bibi dat kan, dus ik laat het daar maar bij.

Lukt het nog wel, dat naar die haaien gaan? (bron afbeelding: KLIK!)

In alle drukte van de laatste dagen duik ik toch nog af en toe mijn poëtisch kastje in en dan tref ik me daar van tijd tot tijd toch gekke - edoch soms ook gevoelige, wees op uw hoede! - dichtsels aan. Verslaafde typer is er daar één van. Als iemands leven bestaat uit een scherm, muren daarrond, een plafond daarboven en een vloertje eronder, dan kom je bij speciale situaties uit. Lees gerust even mee over zo een 'leven'.

verslaafde typer

temidden de puinhopen
bidden, doet hem nadenken
over geliefde futiliteiten
zo voornaam op hun plaats
in zijn kleine wereldje

waar interactief gelach
verschenen in bits en bytes
op een scherm van 17 inch
hem telkens de knop doet omdraaien
's avonds op zijn kleine flat

dan glimlacht hij heel even
naar de afwas en andere vuile was
blaast het stof van zijn klavier
via massa's enen en nullen typt hij
de eenzaamheid van zich af

Frans V.

maandag 21 december 2009

Kopenhagen: Narcissus de dader?


Vlinderman heeft de dader gevonden voor de Kopenhaagse tegenvaller, uitschuiver, flop, hoe je het ook maar wil noemen...

Caravaggio's Narcissus (Bron afbeelding: KLIK!)

Narcissus en de zijne

stemmig het door jou gekleurde gebeurde
voorbij twijfels en mistige mystiek
over rede tot werelden verweven
bekwam jij geluk, het gulle geven

in gehuppel doorheen druilerige druppels
ontwijk jij alle striktheid, wrange vorm
plooi jij nooit recht nooit krom maar
beklijft dit universum, uniek en mijn

voor mezelf de ander gelijk
mijn einde als laatste doel gebaard
verban jij telkens saaie geregeldheid
je houdt vertekend van jezelf

in mij nog en niet vergeten
geef je weer, steeds meer en meer
vertoon je nooit jezelf
en ik zie jou in mezelf

als jij en ik verstrikt doorheen het eigen
de wereld gevangen in onze ogen
samen gedeeld, toch zo apart
gebonden door lucht en niets meer

zijn wij onafscheidelijk in licht
verbroken door het duister
maar slechts even heb jij nodig
om mij te vinden, vast te nemen

mijn trouwe spiegelbeeld
laat me nooit meer gaan

Frans V.

zondag 20 december 2009

Zo wittekes...


De wereld in Vlaanderen is momenteel een schaatsbaan, compleet met discolichten en al, terwijl iedereen rondjes draait en kunstjes toont. De wereld op de 'aarde' vertoont een zelfde beeld: veel pirouettes, gewaagde sprongen, sierlijke maneuvers en kijk: niets verandert. De boer, hij ploegde voort, maar voor welke oogst?

We kunnen er over blijven doorbomen, maar ik laat u liever genieten van wat oud zot gecombineerd met winterse pret. Geniet mee met het ontstaan van onze nieuwe buurman-terraswachter, Simon.


Hier goed, zo?

Nee, die van mij wordt beslist groter, Nip!

Zouden er ook armen aan moeten?


Wacht, hier ben ik met de ogen!


Zou je die hoed er op laten staan, lieverd?

Yep, folks, my name is Simon for the time being.

laatste van wacht

het huis is afgebrand
platgegooid met bommen
door de Bermudahoek gehaald
volledig uit beeld verdwenen
Twilightwoning op de loop

in de eens volgebouwde straat
gaapt een stukje groene leegte
waar een diepe omtrek doet vermoeden
dat er ooit iets heeft gestaan
nog niet zo lang geleden zelfs

vraagt een brievenbus zich af
hoe eenzaam en hol het leven
soms kan zijn als ook bakstenen
al pootjes kunnen krijgen
en wacht op de postbode

Frans V.

vrijdag 18 december 2009

hoed u voor de kerstgrafredeman

Eentje hieronder om ons voor te bereiden op de laatste vier Adventsweken die ongetwijfeld ook in 2010 een resem mensen in de ban zullen houden.

Kerstgrafredeman

ze waren met meer
vertrokken op weg
naar een gloednieuw leven
wie weet zelfs een beter
dan wat hen steeds maar weer
al zolang heeft miskend

volgden ze een pad dat
hen leidde naar het duister
om getekend door ontbering
zichzelf terug te vinden
in een hagelwit bed waar het
aangenamer toeven was dan
de laatste tien dagen vrijheid
in hun gestaalde zilten bunker

maar het land van honing
proeft hun brakke smeekbede
amper en bestelt ontstemd
een enkele reis retour
terwijl het buiten vriest
kraakt de bodem van hun hart
weldra weer naar huis waar
een peloton wel klaar zal staan
een warme ontvangst te bereiden

hij vertrekt naar mijn werk
en denkt aan de dis van gister
en die van morgen en daar nog na
en hij blijft maar denken
lang nadat zij hun feest
ten grave hebben gedragen

Frans V.

donderdag 17 december 2009

Kopenhagen: het einde nadert


Over amper wat uurtjes loopt de klimaattop in Kopenhagen af en gaan we weten welke muis de olifant zal gebaard hebben. Vlinderman vreest er een beetje voor dat het zelfs geen muis zal zijn, afgaande op de berichten die ons al bijna twee weken over het hele gebeuren rond de oren gesmeten worden. Meer nog, Vlinderman vreest dat er naast de 'goede wil' om eens 'samen rond de wereldtafel' te gaan zitten kaarten er niet al te veel meer nieuws te rapen zal vallen.

De zelfgezochte verklaring daarvoor ligt immers net in het feit dat noch u noch ik al voldoende bereid zijn om onze eigen kleine bijdrage te leveren aan wat nodig is om onze planetaire opwarming tegen te gaan. Dat graadje lager draaien van die verwarming, dat buitengooien van die Senseotoestand, het liever een douche nemen dan een bad en liefst ook niet dagelijks, het afzweren van de auto die we doorgaans niet gebruiken, ... Het is maar een kleine greep uit dingen die u en ik zouden kunnen doen. Zolang we dat nog onvoldoende willen, blijft er een markt bestaan voor de producent van al die zaken en zullen we dus blijven gepusht worden om te consumeren. En productie, dat vreet milieu per kilowattuur. En een huidig regeringsleider die daar tegenin durft gaan, die kan het de volgende verkiezingen schudden wat betreft zijn gretig sponsorende bedrijfsleider...

Meer uitleg op 350.org (bron afbeelding: KLIK!)

Gelukkig maar dat we ondanks alles niet opgeven met milieu-bewust worden. Ooit waren ze maar met een paar roepers in de woestijn, maar tegenwoordig groeit onze groep die beseft dat het zo niet veel langer kan doorgaan. We moeten alleen maar volharden en aansturen op een volgende klimaattop, eentje die grondig voorbereid wordt en waarop ook de wereldleiders met de nodige bagage kunnen verschijnen.

dinsdag 15 december 2009

Afwezig: gevangene in space


Vlinderman heeft zopas eens een ruim weekje internetvakantie genomen. Wie had ooit gedacht - diezelfde Vlinderman niet in het minste - dat er zoiets kon bestaan als gewoon thuis in de buurt rondhangen en toch min of meer weigeren om online te komen? Volgens ondergetekende was het even nodig om wat afstand te nemen van een aantal 'normale zaken' en 'bezigheden'. Van wie kan men nu trouwens en al even feitelijk verwachten dat hij of zij elk vrij uur van de vierentwintig ter beschikking staande in een etmaal, dat hij of zij dus ze allemaal opgebruikt voor welke bezigheid dan ook? Soms moet er eens leegte zijn, ook wel gekend als onledigheid, en dan rustig bezinnen over de roerige zinnen.

Zo zag het er vroeger uit... (bron afbeelding: KLIK!)

Bibi was er de afgelopen week nogal stevig onderhevig aan. Het bracht hem trouwens terug bij een oud dichtje van einde 2005. Nu ja, oud... en het spreekt voor zich, dus misschien komen er wel meer 'afwezigheden' aan ;-)=

gevangene in space

mijn cel geeft uit
via elektroden flitsen
op een glazen buis
in een vreemd huis

hoewel vreemd
als ik jou toch ken
van de kleine regels
die zo leuk omhoog lopen
over mijn eigen glazen buis

mijn zitvlak zweert
bij het rode leer
van mijn oude stoel
nog niet op wieltjes

en ik hou van jou
raar cyberding met je
korte kromme zinnen en
je uitgebreid profiel
hoe zie je er nou uit
zo gewoon van voor bekeken?

mss mtn we ns meetn
kn dn elkaar ns grtn
w8 hb ff foon
we dn daarna wl dr

Frans V.

woensdag 9 december 2009

Kopenhagen: te ver is ook genoeg


Laat het in Kopenhagen maar kop(p)en rollen, we kunnen alleen maar hopen dat ze ver genoeg van het lijf vandaan komen. Hoe politiek werkt, weet iedereen al lang genoeg. Hoe de machtigen van grote bedrijven zich bedienen van desinformatie ook en maar al te goed. Dat er nogal wat afgezeverd wordt in termen die de toets van deftig onderbouwd niet zouden weerstaan, dat is ook algemeen geweten. Maar dat het globaal rookt en dat er dus ergens een vuurtje aan het smeulen moet zijn, nou, dat ook dus. Vlinderman dacht er eind 20005 het onderstaande van.

Water op, laat je glijden (bron afbeelding: KLIK!)

te ver is ook genoeg

hij wordt chagrijnig als hij denkt
aan morgen ergens dertig jaren
verder en wat er dan zal zijn
zijn kromme rug te verzorgen
of er nog pensioen zou wezen

voor dat kind van hem nog ongeboren
zal het moeten zwoegen zweten
en harder moeten wroeten dan
hij, die de tijd nog vindt
zomaar te denken staan

en de parken, zullen ze nog lang blijven
groenen en verbloemen hoe slecht
of misschien hoe goed het ook kan zijn
met z'n luie krent in dauw
of wordt het grauw beton

hij denkt en maalt en draalt en
neen, hij neemt vandaag voor waar
en zegt hier niets meer door
het is al ver genoeg gegaan

Frans V.

dinsdag 8 december 2009

Eerste bionische vingers zijn een feit

Eerste bionische vingers zijn een feit

Gedicht: geheeld


Nip is niet thuis vandaag, en dus kan ik mijn blikje ietwat kleffe liefdesgedichten nog eens opentrekken om me wat te koesteren in de warmte daarvan - hoe tegensprekelijk dat ook moge lijken. Het was tenandere ook alweer een tijdje geleden dat ik hier nog eens wat poëtisch kwam posten, terwijl je op mijn Facebookprofiel nu al meer dan een maand om de dagelijkse oren kan worden geslagen met een haiku/senryu of twee. En verder heb ik veel te veel werk met voorbereidingen voor de volgende Muzeval (neen, niet die van overmorgen, maar die van december) dat ik me mijn tijd beter moet ingedeeld zien te krijgen om alles goed te laten verlopen...

Vlinderman on new age-terms... (bron afbeelding: KLIK!)

geheeld

zij is gekomen
hem te troosten
in zijn smart
het hart te helen
met een vederlichte zoen

bloeit hij open en
treedt hij uit zijn schaduw
in het warme licht te koesteren
welk leven hij vergeten was
in de kerker van zijn verdriet

in de bek van morgen
staan wat gouden tanden
hij ziet ze schitteren maar
wil ze niet bekijken hij is
een man vandaag zolang het duurt

in zijn armen
kan zij zich vinden
warmen aan zijn bron
voor eeuwig jongeling
aan haar helersziel verpand

Frans V.

maandag 7 december 2009

Sinterklaas verkleed als SM Lenie


Gisteren was het te casa Vlinderman een feestje, eentje van het soort dat een dag later nog wat nazinderde, maar dan in positieve zin. De sint is langsgeweest onder de vorm van SM Lenie - we hebben hem/haar dan ook maar ons gastenbed aangeboden om goed uitgerust aan de werkweek te beginnen. Alles was tot in de puntjes verzorgd: net appartement, lekkere hapjes, een wijntje met de juiste afdronk en sfeer, heel veel sfeer. Via deze weg wil ik de Sint toch nog even bedanken voor het leuke flesje Artemesia en de heerlijke poëziebundel '555 gedichten over leven, liefde en dood', een heerlijke selectie door Jozef Deleu. Bibi zal lekker geurend zijn poëtisch niveau kunnen vergelijken met wat anderen al eerder brachten... Maar eerst nog wat Stephen King en zijn 'Gevangen'.

Scho-h-ol! (bron afbeelding: KLIK!)

Verder valt er hier niet veel nieuws te rapen en de avond telt nog maar zoveel uren als er zijn, dus besluit Bibi met zijn tweede lijfspreuk dit blog (de eerste is en blijft 'Moi d'abord'): carpe diem, sic quotidianem! En of dat nu helemaal volgens de regels van de Latijnse kunst is opgesteld, zal Bibi worst wezen, hoor.

zondag 6 december 2009

Gedicht: om de liefde

Zonder veel tekst of/en uitleg ;-


Even zwoelen, toch? (bron afbeelding: KLIK!)

om de liefde

verliefd verloofd getrouwd
het droomhuis uitgebouwd
en dan de kinderen
eerst één voor één
dan per twee ineens
en de dagen tellen af

doorheen de eerste pap
de school het kruissymbool
voor de eerste prestatie
in het eerste middelbaar
en hoop op weer een jaartje minder
worden weken lange maanden

valt de deur in 't slot
de laatste gaat op kot
wordt het stil in huis
het zuchten niet geteld
weerklinkt het is volbracht
twee gedeelde levens voor de kinders

Frans V.

zaterdag 5 december 2009

Gedicht: een appelgedicht


Vlinderman heeft maar weinig op met gezond leven en van die dingen. Hij lust zijn vlees rood en rauw, weigert fruit dat niet op tijd en stond voor hem gepeld/geschild/enz. werd en doet er verder zijn rokend zwijgen toe. Dat houdt hem niet tegen om af te wachten wat onze volgende mega-top omtrent milieu op zou kunnen leveren. Spannend, dus :p

Niet alleen een mondvol, nee (bron afbeelding: KLIK!)

een appelgedicht

misschien zijn wat appels
best wel een goed idee
blozend van genot iemand te leren
kennen en te erkennen dat je leert
van iemand te begroeten en te zeggen
wat het hart je vorige week zei
toen we elkaar nog negeerden
met ons stedelijk vertoon van fantsoen
van heb ik jou toch net niet gezien

ja, misschien kunnen we het
hebben over frisse appels
nu jij zo naast me zit
je handen zedig afzijdig
als was ik een vreemde
een melaatse aidslijder
en mocht je kunnen je
die muur naast je zou negeren
om zomaar van me af te gaan zitten

wie weet kunnen we zelfs proeven
van die verrekte gore appels
en misschien kan ik wel
een muilpeer op die van jou
verkopen voor een dag of twee
misschien dat je dan iets voelt
van een stuk groene frustratie
waarom hier niets wil groeien

Frans V.

vrijdag 4 december 2009

Gedicht: verstand dat komt


Hopelijk was het een gezellig dagje in Brussel, met al die blauwe en rode betogers, wat mij betreft was het een rustig rustdagje. Niet kijken naar het uur, gewoon op eigen tempo de luttele geplande zaakjes afhandelen en verder zen. Heel veel zen. En een dichie kiezen voor u, mocht u daar behoefte aan voelen en naar hier afgezakt komen.

Twee met verstand van zaken? (bron afbeelding: KLIK!)

verstand dat komt

zijn verstand komt nog wel
weerklinkt het nu al jaren
met de regelmaat van de trein
dat beetje reizen onderweg
van punt a over perron c
naar punt b, een kromme rechte

op de ramen staat wat gespoten
in gekke felle kleuren dat
iemand daar is langs geweest
waarschijnlijk ook een reiziger
op zoek naar wat verstand

trouwe klanten krijgen korting
waar werd dat nog gehoord
behalve bij de ijzeren paarden
daar gaat het jaar na jaar
nogal fors de hoogte in
blijft hij echter treinen
verloren verstand achterna

Frans V.

donderdag 3 december 2009

Gedicht: woordenloos


Ergens in het Britse Derbyshire werd een twintig maanden oude peuter bij een pleeggezin geplaatst omdat zijn ouders weigerden hem op een junk-speed-dieet (chips, chocolade, koekjes, ...) te zetten. Zie je de koppen al voor je? Ik niet, maar het is dus echt waar gebeurd. Ga maar eens HIER kijken en vind het dan samen met uw blogger een ongelooflijk bizar verhaal. Ik vind het in ieder geval te gek voor woorden en dus laat ik jullie vandaag maar. Woordenloos.

Er kan er altijd nog eentje bij... (bron afbeelding: KLIK!)

woordenloos

het treft hem, troeft hem af
beeld per beeld, letter na letter
dat hij na enige tellen uitgeteld
geen uitkomst meer kan vinden
voor wat des mensen niet zijn
menselijkheid kan heten

in zijn afbetaalde zetel
met zijn afgedragen schoenen
onder zijn in jaren uitgezette wezen
denkt hij gedachten kris kras
waar geen touwen aan vast te knopen
dat de zee toch altijd diep
echte bergen immer veel te hoog
en morgen nog wat was te doen
na de kleerkast opgedekt
het bed de deuren toegedaan

met ergens in zijn diepte
dat het wel keren zal
de oele in de ander
terug naar de bron
waar het ooit begon
toen taal niet nodig
want woorden overbodig
gewoon gezond verstand
voor ieder genoeg land
omdat ze met nog niet
myxomatosisch teveel

Frans V.

woensdag 2 december 2009

Opinie: Vader, waarom staken wij?


Hallelujah, nog twee nachten slapen en dan gaan twee van de drie grootste vakbonden betogen in Brussel. Hun eis: maak de opzegtermijn van een arbeider even (beschermend) lang als die van een bediende, met in het achterhoofd de gedachte dat dit zou kunnen helpen de nog geplande en zo gevreesde ontslagen bij grote herstructureringsronden in het crisisverschiet te kunnen belemmeren, zoniet afwenden. Iedereen heeft het immers al tot in den treure toe mogen vernemen: er zullen nog drastisch véél banen sneuvelen. En de vakbonden gaan daar eens een stokje voor steken. Op de knieën, die patroons, betalen zullen ze, ook als er geen geld meer in kas zit, dan bezetten de militanten wel hun fabrieken.

Ze kunnen machtig uit hun hoek komen als het moet - ook als het niet hoeft (bron afbeelding: KLIK!)

Prachtig, van die vakbonden, om zo op te komen voor de rechten van de arbeiders. Of zou er meer aan de hand zijn? Vlinderman weet er allemaal niet te veel van, maar vreest het laatste, zeker gezien de huidige timing van het protest. Vermits het nu zo slecht gaat met de Belgische en dan vooral de Vlaamse economie met een nog steeds stevig ontsporende begroting op zowel nationaal als federaal niveau, lijkt het me van een ongekende arrogantie spreken om uitgerekend nu geld te eisen waar het gewoon niet zit - want daar komt zo een gelijkschakeling tussen arbeiders- en bediendenopzeg op neer. Willen ze hier in dit land werkelijk het onderste uit de kan halen, dan moeten ze er ook maar voor zorgen dat ze eerst het geld gehaald hebben waar het zit.

Zit het geld nog in de industrie? (bron afbeelding: KLIK!)

Maar waar, oh waar, zit dat geld dan? Zou het kunnen bij de 20% rijksten van dit land, die het nog niet op krijgen als ze het al door ramen en deuren naar buiten kieperden gedurende een jaar en dat hele dagen lang van 's ochtends tot 's avonds? Of bij de banken, al dan niet door de belastingbetaler gered, die nog steeds met hoge bonussen en miljardenwinsten staan te zwaaien om hun aandeelhouders te behouden? Of misschien toch bij de regering, maar dan juist door de afschaffing ervan te eisen? Geld genoeg daar, me dunkt, maar toch niet waar ze het nu vrijdag willen vandaan peuteren.

Helemáál geen productplacement... (bron afbeelding: KLIK!)

Ik zal het eens uitspellen, vakkebonder: 't is op. Iedereen naar huis. We leven niet meer in de naoorlogse tijd, waarin iets extra eisen een uiting van pure mensenliefde was. We zitten in de allereerste globale crisis van het derde millennium en we krijgen onze vakantiedagen nog geeneens op. Niet overdrijven, dus. En als ge over die opzegtermijnen begint, begint dan ook maar gelijk over vakantiegeld, werkdruk, overuren, toeslaguren en hé, vergeet de kleine en grote zelfstandigen er niet bij te betrekken. Iedereen gelijk voor de wet!

dinsdag 1 december 2009

Gedicht: kastelenman


De kop van de laatste maand van 2009 is er ook alweer bijna af en dus is het aftellen geblazen naar een stevig weekje al dan niet gepast vieren dat het Kerstmis is, dat het eindejaarsavond is, dat ge een Bob-sleutelhanger kunt toevoegen aan die collectie die nu al jaren aan het groeien is, dat ge weer een hoop 'goede' voornemens moet gaan verzinnen die ge een dag of wat later alweer kunt en zult vergeten, dat ge het allemaal weer overleefd hebt. We zullen lachen, we zullen klinken, we zullen omhelzen, allemaal dingen die ge anders ook kunt, maar dan is het speciaal, omdat zowat iederéén het doet. We gaan de solden in duiken, onze katers scheren, de winter verwensen, vloeken op de vergeten antivries, merken dat januari een pakje langer meegaat dan de pree en wat nog allemaal meer.

We gaan echter ook vaststellen dat het leven verder zijn gewone gangetje zal gaan, en in wezen in niet zoveel zal verschillen van hoe het er vandaag aan toe gaat. Gelukkig gaan we daar niet droef van worden, helemaal niet, want ook dan zal er te weinig tijd zijn om luchtkastelen effenaf te bouwen of te betreuren. Het moet vooruit gaan, weet je wel?

Kasteel met heel veel kamers (bron afbeelding: KLIK!)

kastelenman

dezelfde belofte deed hij
ooit wel duizend maal
en nu weet hij
hoe breken klinkt
en zilt verdriet
zich soms verhoudt
tot ijle fantasie

die kastelen bouwt
er luchtig over doet
en haar een dak belooft
voor later, voor de regen
die nooit samen wordt gedeeld

biedt hij zich nederig aan
vergiffenis in wat hij zoekt
heeft zij de macht vandaag
een mens te ontdoen van
een fout stukje zelf
genant en ongewenst

zodat hij later
als hij groot is
haar kan verwelkomen
in zijn marmeren paleis
met wel duizend kamers
enkel en alleen
voor haar

Frans V.

Blogarchief