afkick + gedicht

Hehe, twee januari is bijna voorbij, werkdag één zit er ook alweer op, en ik zit hier wat onwennig aan de pc. Ben immers gestopt met mijn bijdragen op diverse schrijverssites, mét de bedoeling om het wat rustiger aan te doen. Het is een belofte die ik mezelf een tijdje terug reeds had gedaan en nu moet ik het waarmaken. Het is wel vreemd, zo niet mezelf moeten afjagen om toch maar langs alle hoekjes te surfen waar ik mijn eieren ging leggen. Tegelijk ben ik benieuwd of er nu meer volk hierlangs gaat lopen. De Vlindermanpoëzie blijft hier immers nog altijd haar debuut maken, en nu ga ik erachter komen of mensen nieuwsgierig genoeg zijn naar mijn nieuwste gewrochtsels... We zullen wel zien (de laatste week was het in ieder geval opvallend dat ik meer gelezen werd hier, al zou ik bij God niet weten hoe dat kwam). Affin, zelfs al had ik maar één lezer op dit www, dan nog zou ik blijven bloggen. En dichten.

Onderstaand gedicht schreef ik naar aanleiding van een bijdrage op Pomgedichten.

Bibi relaxed in de zomertuin

een goed begin

slaat de klok stilaan drie
slaat dan eindelijk stijf
van 't vele schransen vol
de deur toe voor 't bed
te belegen om hem erbij

hij kijkt beteuterd toe
hoort slecht, hoort niets meer
dan het sluipen van de uren
door de gangen van een droom
zo eenzaam zonder hem begaan

in de gang ligt hij man
zonder vrouw, zonder man
geen kind, geen neef, geen nicht
slechts draden met de geur
van Tandil en Marlboro
welke man houdt niet van stijl
en fondu tot over de schoot

Frans Vlinderman