excuses

Eén en ander is hier sedert vorige week misgelopen. Met maar weinig zin voor kritische beschouwing trok vorige week dinsdag uw Vlinderman ten strijde tegen een collega-dichter, die bloggewijs in weinig verhullende woorden zijn (toch wel behoorlijk negatieve) mening over De Muzeval de wereld had kond gedaan. Tot zover alles normaal, want wat doen bloggers als ze aan het bloggen zijn doorgaans? Juist, posten en lezen, eventueel reacties plaatsen en verder lezen. Energie uitwisselen, zo u wil. Soit. Nog voor ik goed en wel besefte wat er aan de hand was, doken op deze Vlinderiaanse blog ineens op woensdag eerder hatelijke opmerkingen op als reactie, veilig genoeg anoniem gepost. En daar ging ene Vlinderman nogal kort door de bocht. Zonder boe of ba ging hij na waar er de laatste tijd wat fout kon gelopen zijn en bleef hij hikken op zijn protestgedicht op de blog van die collega-dichter. Na er even langs gelopen te zijn, ook vastgesteld dat de hatelijke woorden bijna letterlijk daar terug te vinden waren. Conclusie: de anonieme blogger was dezelfde als die collega-dichter, ook al kon eender wie die woorden daar gaan halen. Zonder al te veel reflectie vorige woensdag een blogbijdrage geplaatst daarover en toen was het hek helemaal van de dam: anonieme scheldproza om u tegen te zeggen. En zonder enig spoor van bewijs heb ik uiteindelijk iemand beschuldigd een onmens te zijn, nadat hij natuurlijk, zij het nogal grof gebekt, zijn onschuld was komen uitschreeuwen.

Bij deze voel ik me niet te groot of te klein - eerder juist genoeg - mens om hier publiekelijk mijn verontschuldigingen daarvoor aan te bieden, aan die collega-dichter en ook aan u, die er ongetwijfeld in meegezogen bent geworden. En ik wil u één van mijn favorite quotes in deze niet onthouden: 'Assumption is the mother of all fuckups'. Voor vertaling Googelt u maar een eindje verder. Het is in ieder geval een stelregel waar ik me beter onmiddellijk aan had gehouden. Soit, mea culpa dus. Het internet is een te gevaarlijke plaats om zomaar iemand zonder 100% zekerheid aan de schandpaal te nagelen. Dat wreekt zich onvoorstelbaar snel.

Wat mij betreft kunnen we hier binnenkort terug de draad opnemen waar ik hem vorige week laten vallen heb. Met hier en daar een beschouwing over het tweede jaar politieke carnaval bijvoorbeeld. Of met een kersvers impressiegedicht. Over wassalons en metroslapers, zowaar twee quasi-constanten in mijn leven. En met trouwen, waarom ook niet. Het komt eraan en sneller dan gedacht...