wereldnieuws + gedicht

Het is me toch wat in deze kleine wereld van ons, meer bepaald dat kleine landje van ons. Iedereen voert hier graag de vrijheid van meningsuiting hoog in het vaandel, maar o wee als iemand er een andere mening op nahoudt. Dan gaat het over gebrek aan respect, opruien, onderuithalen, schaamteloosheid. En dan vergeet pak maar de kaste met een grote C in hun belijdenis hoe hemeltergend lang zij de realiteit van de werkelijkheid ontkend hebben, alle mogelijke banbliksems incluis, de wetenschap geknecht, verkracht, gesedeerd, ontkend dus. Of hoe zelfs de blauwe gasten erin slagen een hele bevolkingsgroep hun recht op vrije meningsuiting binnen de labiele kadertjes van de politiek te ontzeggen. En nu dus de hele zeverij opnieuw op het voorplan, nadat iemand het gewaagd heeft te sterven. En maar roepen over respect heen en weer, ja, het heen en weer, dat krijgt een mens ervan. Alles, behalve respect. Zou ik nu de onverdraagzamen niet meer verdragen? En wat maakt dat dan alweer van mij? Hm. Hij houdt van mij, hij houdt niet van mij, hij houdt mij, hij hout in zijne kop. Zoiets.

Morgen begint alweer een nieuwe maand. Hierbij wil ik iedereen graag een gelukkige eerste april toewensen en nog vele maanden. Niet in het minst, omdat ik samen met mijn aanstaande er dit jaar alvast in geslaagd ben om geen nieuwjaarswensen individueel te versturen. En toen dacht ik nog dat er later nog wel eens een ander moment zou komen. Bij deze dus. Lach de dag rond, bestel jezelf een lekkere forel en laat me weten hoe iemand je zomaar bij de neus heeft genomen, ook al stond je paraat voor alle grappen en grollen van de dag - mo nie mè maai! Right, right.

Duiding over onderstaand gedicht: ik biecht u mijn biecht op.

uit de biecht

ik biecht u mijn zonden op
omdat ik geloof dat ik geloof
en gij mij eerder beloofde
dat ge me vergeven zou
in de naam van de Onuitspreekbare
gevolgd door nog een aantal van Hij
die Zichzelve vermenigvuldigt
via ons eigen zaad

ik biecht u alles op
van de kus die ik vergat
toen er nog tijd voor was
het brood dat ik tot mij genomen
zonder de wereldse vergoeding ervoor
de nachten dat ik niet wilde rusten
vooraleer ik alle sterren had gezien
het leed dat ik geliefkoosd heb
eerder dan Het Woord van Liefde
dat gij mij eerder hebt gebracht

ik biecht u mijn wereld toe
dat ge weet van mijn bestaan
en waar het niet toe leidde
uw armen vol berouw
ik neem ze om me heen
opdat er minder kilte
in mij huizen zou

en dan ga Ik verder
want leven moet er ook

Frans V.