huwelijksstress
Nog goed 57 nachtjes te gaan tot aan het huwelijk, het begint stilaan te kriebelen. Te stressen ook, want zoals dat doorgaans gaat, zullen we pas op het laatste moment weten wat we allemaal vergeten zijn of waar we doodgewoon allemaal niet aan gedacht hebben. Ik kijk nu al op tegen die verwijtende opmerkingen achteraf, stijl van 'je hebt niet aan mij gedacht' en 'waarom mocht ik niet naar jouw avondfeest' of 'wat deden die en die daar?', het gewone gedoe vlak na een trouwerij dus. Ik heb daar absoluut geen zin in, net zomin als Nip, als ik me niet vergis. Maar het hoort er nu eenmaal bij. Net zoals dat erbij hoort met het hele gebeuren eraan voorafgaand.
Ik los dat nogal eenvoudig op. Het is onze speciale dag, die van Nip en mij, en we kunnen niet de hele wereld tevreden stellen. Wel kunnen we ons best doen om iedereen zoveel als mogelijk te betrekken, maar het is niet simpel. Soit, we doen ons best, is dat al niet genoeg? En nogmaals, ik blijf het onze dag vinden. Iedereen zal kunnen genieten, als ze er voor open staan, wat meer kunnen we nog doen? (en waarom denk ik nu spontaan aan de tafelschikking?) Soit (nogmaals nogmaals), ik dank in ieder geval Mama Mia en Schone Moeder Lenie al voor al wat ze voor ons gedaan hebben. Als het goed en schoon is, mag het ook gezegd worden.
Genoeg hierover, ik wil nog een woordje placeren over dat Turnhouts verbod om min 12-jarigen na middernacht nog los te laten op de Turnhoutse straten. Verbodje hier, verbodje daar, en alle problemen lossen zichzelf wel op. Toch? Al vrees ik voor de tolerantiegrens van een vader, die om kwart voor twaalf 's nachts zijn uit de kluiten gewassen zoon nog snel even naar de nachtwinkel stuurde om een pakske melk te halen, want moeder de vrouw wou nog pannenkoeken bakken ter ere van het 14-jarig huwelijk dat vijftien minuten later van start zou gaan om gevierd te worden. Omdat daar in die winkel nog vijf wachtenden voor hem waren, komt zoonlief tegen half twee terug thuis - hij moest eerst nog een uurke of wat geverbaliseerd worden door een overijverige agent, om daar na een gratis uitgedeelde lap van vader en een zielige blik van moeder, uit te leggen dat er een boeteke van € 50,00 op komst is. Jaja, ga er maar aan staan. Als ge moogt, natuurlijk, want de wet is de wet en daar valt niet zomaar aan te tornen, zo getuige uw onwillige betaler van een onzinnige sluikstortboete of twee.
Allez, tot de volgende bijeenkomst, en breng dan gerust uw vriendjes mee, er is hier plaats (mooi woord, Branco geeft me hier gelijk in!) genoeg. En gebruik gerust het kleine menu'tje hier aan de linkerkant om wat te dweilen door mijn 'echte' Vlindermansite ;-)
Ik los dat nogal eenvoudig op. Het is onze speciale dag, die van Nip en mij, en we kunnen niet de hele wereld tevreden stellen. Wel kunnen we ons best doen om iedereen zoveel als mogelijk te betrekken, maar het is niet simpel. Soit, we doen ons best, is dat al niet genoeg? En nogmaals, ik blijf het onze dag vinden. Iedereen zal kunnen genieten, als ze er voor open staan, wat meer kunnen we nog doen? (en waarom denk ik nu spontaan aan de tafelschikking?) Soit (nogmaals nogmaals), ik dank in ieder geval Mama Mia en Schone Moeder Lenie al voor al wat ze voor ons gedaan hebben. Als het goed en schoon is, mag het ook gezegd worden.
Genoeg hierover, ik wil nog een woordje placeren over dat Turnhouts verbod om min 12-jarigen na middernacht nog los te laten op de Turnhoutse straten. Verbodje hier, verbodje daar, en alle problemen lossen zichzelf wel op. Toch? Al vrees ik voor de tolerantiegrens van een vader, die om kwart voor twaalf 's nachts zijn uit de kluiten gewassen zoon nog snel even naar de nachtwinkel stuurde om een pakske melk te halen, want moeder de vrouw wou nog pannenkoeken bakken ter ere van het 14-jarig huwelijk dat vijftien minuten later van start zou gaan om gevierd te worden. Omdat daar in die winkel nog vijf wachtenden voor hem waren, komt zoonlief tegen half twee terug thuis - hij moest eerst nog een uurke of wat geverbaliseerd worden door een overijverige agent, om daar na een gratis uitgedeelde lap van vader en een zielige blik van moeder, uit te leggen dat er een boeteke van € 50,00 op komst is. Jaja, ga er maar aan staan. Als ge moogt, natuurlijk, want de wet is de wet en daar valt niet zomaar aan te tornen, zo getuige uw onwillige betaler van een onzinnige sluikstortboete of twee.
Allez, tot de volgende bijeenkomst, en breng dan gerust uw vriendjes mee, er is hier plaats (mooi woord, Branco geeft me hier gelijk in!) genoeg. En gebruik gerust het kleine menu'tje hier aan de linkerkant om wat te dweilen door mijn 'echte' Vlindermansite ;-)
