de maandagblues, jawel
Wat een dag alweer, wat een dag. Maandag, één collega die nooit die dag werkt, een andere collega die nooit in de namiddag werkt en een derde collega die zich ziek heeft gemeld. Bibi stond er dus met andere woorden alleen voor. Hectisch, dat kan ik je garanderen, en dus ben ik ook best stevig moe vanavond. Veel meer dan hier en daar wat rondhangen op de internetsnelweg - gelukkig zonder boete voor te traag lummelen - zat er dan ook niet echt in. Het voordeel daarvan is dan weer dat je zo af en toe op iets bijzonders stoot, zoals het filmpje dat ik eerder al postte, 'Meeuwen sterven in de haven', ter meerdere eer en glorie van 't Stad en haar haven. Nostalgie ten top ook, ga er maar eens naar kijken.
De zon die we dan weer gisteren nodig hadden is er vandaag doorgekomen (net zoals gisteren vanaf een uur of drie, maar toen was de zin om wat dan ook nog op dat dak te gaan uitvreten zo goed als over). Dat fleurde mijn werkdag best wel een beetje op. Net zoals Nipje, die aan de potten stond bij thuiskomst. Niet dat dat voor mij de plaats is waar de vrouw sowieso thuis hoort, maar het is wél leuk als je vrouw voor jou wil koken en dan samen gezellig aan tafel. Zonder ochtendlijke humeurwoorden om roet in het eten te gooien. Affin, zo content geraakt dat ik dan maar de kattenbak van Miss Jackie T onder handen heb genomen - die kat zeikt verdorie tot 30 cm hoog! En verder wat lusteloos in de zetel gehangen tot nu toe. Met een machtige sleep ben ik dan naar boven gekropen om u dit alles te berichten, ervan uitgaande dat erna wel een leuk filmpje op mij zal zitten te wachten...
De zon die we dan weer gisteren nodig hadden is er vandaag doorgekomen (net zoals gisteren vanaf een uur of drie, maar toen was de zin om wat dan ook nog op dat dak te gaan uitvreten zo goed als over). Dat fleurde mijn werkdag best wel een beetje op. Net zoals Nipje, die aan de potten stond bij thuiskomst. Niet dat dat voor mij de plaats is waar de vrouw sowieso thuis hoort, maar het is wél leuk als je vrouw voor jou wil koken en dan samen gezellig aan tafel. Zonder ochtendlijke humeurwoorden om roet in het eten te gooien. Affin, zo content geraakt dat ik dan maar de kattenbak van Miss Jackie T onder handen heb genomen - die kat zeikt verdorie tot 30 cm hoog! En verder wat lusteloos in de zetel gehangen tot nu toe. Met een machtige sleep ben ik dan naar boven gekropen om u dit alles te berichten, ervan uitgaande dat erna wel een leuk filmpje op mij zal zitten te wachten...
