Woeha, de huurwaarborg is terug

Geen zin om veel te typen, het is veel te warm. Wel goed nieuws vandaag: Bibi heeft eindelijk (na zes maanden wachten!!!) zijn waarborg terug gekregen van het appartement in Borgerhout. Dat betekent dat we eindelijk de nieuwe borg kunnen storten voor ons huidige appartement. Het enige dat nodig bleek, was de vorige huisbaas duidelijk maken per mail dat het lang genoeg geduurd had allemaal en dat Bibi vandaag naar de Huurdersbond zou stappen. Ineens kon wat al die tijd niet mogelijk was: het geld laten overschrijven. Welnu, dankjewel, Huurdersbond! En dat zonder dat je ook maar iets hoefde te doen voor dit bijna-slachtoffer, enkel je naam volstond.

Vlinderman & Nip hebben een roos gegroeid

Soit, hier houden we het dus bij. Zweet nog maar lekker wat na en wroet je dan een zwoele nacht naar alweer een heuglijke zomerdag ;-) Wij gaan dat hier ook doen.

zomerse maandagen

Hehe, blij dat de werkdag erop zit. Vlinderman heeft zich zonder al te veel extra daarvoor te hoeven doen vandaag eens helemaal in het zweet gewerkt, zoals daar waarschijnlijk vele tienduizenden anderen zullen zijn, die in verouderde gebouwen zonder deftige verluchting en dezer dagen dus met ongemene verhitting aan de slag moesten. Nu, je hoort me niet (overdreven) klagen, als 't regent of anderszins sombert, ben ik veel en veel ongelukkiger dan ik me nu voel. De zomer breekt door, dat is wat telt en na mijn dagtaak schieten er nog genoeg uurtjes zon over om met volle teugen daarvan te genieten.

Mama Mia heeft het dan toch wel een streepje beter dan Bibi. Als (moeder van) God in Frankrijk, heerlijke genieten van uitstapjes en zuiderse vergezichten, misschien dat ik toch wel in haar schoenen wil staan. Niet dat daardoor het werk zou af geraken, dat moet ik niemand wijsmaken, maar na alweer bijna een jaartje, die ene week in januari niet te na gesproken, er nog eens de zweep kunnen af leggen, het lijkt me wel stilaan weer eens tijd. We zullen echter nog wat geduld aan de dag leggen en nog een kleine paar maanden doorbijten, dan komt ook dat wel weer voorbij aan het raam van dit gevulde leven.

Ondertussen verteren we verder het voorbije feestweekend, want het is deze vent niet zomaar meer gegeven pas te gaan slapen als alle vogels opnieuw zijn uitgevlogen bij de dampende zonnestralen van alweer een nieuwe zon(ne)dag. Dat hangt zo nog wat te hangen in mijn versgestreken kleren en laat zich toch wat langer voelen dan in mijnen jongen tijd. Niet dat we daar zo hevig naar terug verlangen of zo, maar het feit blijft dat het allemaal toch ietsje bedaarder geworden is. Dat heet dan ouder worden, is het niet?

Huwelijk en poëzie

Ben en Liesbeth bezig aan hun eerste dans

Vlinderman geniet van een warme zondag, na een heerlijk avondje huwelijksfeesten. Ben en Liesbeth, nieuwe schoonbroer van GB Jurgen en zus van SZ Joke zijn immers gisteren voor dat mooie woord gegaan en Bibi mocht samen met Nip dat mee gaan vieren. We dachten gelijk terug aan ons eigen feestje, tien maanden en nog wat dagen terug, op zaterdag 16 augustus 2008, en we zagen vooral dat het goed was. Het deed trouwens deugd nog eens wat positiefs mee te mogen maken, na die akelige weekafsluiter eergisteren.

Uw immer presente fotograaf Klaas

We zouden vandaag eventueel nog wat hebben kunnen gaan genieten van het poëtisch woord van Manu Bruynseraede, maar verkozen toch de relatieve rust van ons eigen stekje. Het kan natuurlijk niet alle dagen feest zijn en de batterijen dienen ook af en toe opgeladen te worden voor komende werkexploten, dus lijkt ons dat niet zo gek. We gaan niet meer buiten dus, enkel nog even naar de winkel voor wat Cola, en verder cocoonen we stilletjes verder onder ons tweetjes. De wereld zal er nog wel zijn zeker, als we morgen de deur openen?

Ne slow, dat doet uw Vlinderman maar al te graag met Nip

Voor de zoekers onder ons naar een streep poëzie op deze blog heb ik hieronder nog wat leesvoer. Kwestie van af en toe te laten vaststellen dat er nog geschreven wordt te alhier ;-)

trammenman

het rijdt wild van daar
naar waar het wilt
overgeleverd aan de sporen
laat hij zich verloren rijden
in vervoering zijn beroering
die hij ter plaatse niet meer vond

vrije burger is hij
gevangen op zijn rails
van rit 7 tot 6 reiziger
tussen onzekere bestemmingen
gewillig slachtoffer onderweg
zonder zweem van weten
hoe laat, laat staan wanneer

hij houdt van zijn natuur
hout, alleen van dode bomen,
blijft hij doorstomen
halte na halte
tot waar hij afstapt

of over
naargelang
zijn schema

Frans V.

Gedicht: afscheid

Naar aanleiding van nogal wat dood deze week, schreef ik een gedicht. Ik bied het hier aan.

afscheid

afscheid nemen, dat gaat niet altijd
over een blik, een hand, een zwaai
en weten dat er nog een later
in dit tijdsbestek zou bestaan

afscheid nemen, dat is levende letter
al dan niet zwierig of gekruld
om te melden wat je voelt
diep vanbinnen, waar geen mens
bezoekrecht ooit mag claimen

afscheid nemen, dat verwondt
een ziel nog niet gereed
alleen verder op het pad te gaan
naar diens sporen al tot stof
bewezen dat het te betreden is

afscheid nemen van iemand
al dan niet gekend bij ogen
die in elkander blikken
dat is ook wel
afscheid geven

Frans V.

Bekende zonder werk

Aleris in Duffel dankt een 500-tal mensen af. In deze tijden van crisis een banaal bericht, zoals er vele anderen zijn, maar niet ditmaal. Een bekende van uw Vlinderman is bij de betrokkenen. Ziehier het profiel van deze doorsnee afgedankte: gehuwd, enkele kinderen en een huis gekocht. Nog niet zolang geleden het slachtoffer van een arbeidsongeval. Een beetje stoere bink, met veel liefde voor vrouw en kinderen. En dus zonder werk nu. Een tijdje terug las ik in de krant dat iedereen wel íemand kende die de gevolgen van de crisis onderging en toen dacht ik nog dat het raar was dat ik die iemand niet tegenkwam. Tot vandaag dus. Mijn mij bekende zonder werk, omdat er een paar klojo's op topniveau teveel met andermans centen hadden gespeeld.

Wil Vlinderman hiermee iets aantonen? Neen. Hij wil alleen maar meegeven dat het er niet al te goed uit ziet in ons welvarend landje en elders. Teveel jaren op te grote voet en nu slaat ons economisch bestel terug met een zware moker. Voor niets gaat de zon op, maar daar stopt het dan ook bij. We willen allemaal een pc, een auto, een huis, een toekomst, maar we spiegelen ons teveel aan 'die van hiernaast', terwijl het zo afgelopen kan zijn. Er zijn geen zekerheden in dit leven, hoezeer we ons daar ook van proberen te overtuigen. Getuige ook het feit dat een mens zomaar een herseninfarct kan krijgen tijdens het opstaan voor een gewone werkdag... We zijn allemaal mensen met de drang om iets te verwezenlijken, maar of we daar ooit de nodige tijd toe krijgen, dat is maar de vraag.

Vlinderman en Justitie - huh?

We richten met ons allen te vaak onze pijlen op de boodschapper, ook Bibi bezondigt zich daaraan. Nu, voor Jan met de Pet is het de laatste tijd geen lachertje meer om nog veel geloof te blijven houden in zijn gezagsdragers (die boodschappers, waarvan zonet sprake). Een kleine greep uit het aanbod waarvan we via de immer gulle media zoal mochten smullen:

- twee gastjes steken ander gastje neer en krijgen van jeugdrechter een berisping. Foeifoeifoei.
- een jongeman wordt na een dolle rit gestopt en blijkt drugkoerier. Twee jaar cel, enkel voohechtenis is daarvan effectief.
- drugskoning wordt geklist, bekent de feiten en wordt vervolgens vrijgelaten, omdat er een papiertje niet in orde was.
- bakker eet sneetje brood terwijl hij aan het wachten is om bij groen door te rijden. Hij krijgt een boete voor het niet beheersen van zijn (stilstaande) wagen.
- een paar magistraten eten spaghetti met wat bekenden uit hun onderzoek. Ze hangen nog aan de publieke schandpaal.
- jongeren beroven oud mensje, mensje overlijdt, jongeren thuis.
- dichter maakt ergens ter wereld een gedicht, dichter dood, gedicht overleeft.
- land houdt verkiezingen, land niet akkoord, nieuwe zelfverklaarde regering schiet op alles wat maar muilt. Uiteraard kijkt de wereld toe.
- politieagenten komen ter plaatse bij inbraak in winkel en graaien snel zelf nog wat mee. Van een blaam geen sprake. Case closed before opened.
- Vlinderman verhuist en wil borg terug. Vorige huisbaas houdt hem aan het lijntje. Nog steeds geen borg na 6 maanden. Vlinderman binnenkort voor de rechter wegens decibel teveel bij uitleg vragen aan voormalige huisbaas.

Niemand begrijpt er nog wat van. Het lijkt alsof er sommige (wets)regels (be)staan boven de feiten die ze zouden moeten beoordelen, waardoor er naar hartelust buiten de lijntjes kan gekleurd worden, zolang je de achilleshiel van de hele wetgeving maar kent, daarin bijgestaan door een fijne advocaat, die maar al te graag de hele Belgische Justitie te kakken (vergeef mij de uitdrukking) zet om zijn spitstechnologische vondsten in de kijker te kunnen zetten.

Nochtans bestaan er in het buitenland wetten, die verhinderen dat het rigide toepassen van wetsregels zodanig de wetsorde verstoort dat er straffeloosheid ontstaat. Om dat hier in België te introduceren, zullen de heren politici (wetgevende macht-lakeien, niet te verwarren met voornoemde boodschappers) echter uit een ander vaatje moeten beginnen tappen dan met wie ze de komende legislatuur de lakens zullen delen of met die te splitsen Belgische kieskringluis. Zo komen we zowaar zelfs uit bij wat een vreemde eend in de bijt ooit omschreef als het tonen van vijf minuten politieke moed.

Vind je ook niet, lieverd?

Maak er gerust een stuk of vijfduizend van, Mijne Heren en Dames Van Ver Boven Het Plebs, maar doe iets. Maak dat we terug geloven in onze Justitie en maak dat het geboefte het terug begint te vrezen.

Filmforum: Bringing Up Baby

Vandaag was het de afsluitdag van een periode Filmforum in Wijnegem. Nog een laatste film, Bringing Up Baby, waarmee we niet alleen het seizoen afsloten, maar ook die vaste avond in de maand, elke vierde woensdag, waarin we themagewijs een reeks films selecteerden voor de cinefiele bevrediging van the happy few. Beetje raar, om te beseffen dat het hier en nu gedaan is met een reeks activiteiten, na iets meer dan zes jaar, waarvan Bibi er drie en een half van heeft meegedaan. We vonden het echter met ons drietjes toch raadzamer ermee te stoppen in schoonheid. En we kregen uiteindelijk nog goed nieuws ook: er zijn anderen bereid gevonden om er, op een iets gewijzigde manier, mee door te gaan vanaf volgend seizoen. Dus helemaal voor niets kunnen we het bezwaarlijk noemen (spraken zij troostzaam tot elkander).

Toen ze elkaar nog graag zagen...

Morgen gaat Vlinderman nog een dagje zwaar zwoegen, om het alliteratief uit te drukken, om het zout op de patatten en het brood op de plank te verdienen en dan ruikt het alweer zo goed als naar weekend. Waarschijnlijk met minder weer dan we het de laatste twee dagen kenden, maar geen weer is altijd ook nog wel weer, dus we laten het niet aan ons hart komen. Alleen spijtig voor de lustige trouwers zaterdag, die hun foto's liever met dezelfde zonnestralen hadden laten overgoten zien als op onze eigen trouwdag. Veel plezier zal het in ieder geval volgens ons niet kunnen vergallen. Er bestaat immers zoiets als een onderscheid tussen bijzaken en hoofdzaken. En hoofdzaak zaterdag, dat wordt ondubbelzinnig 'Ja, ik wil'. Oh zoete herinnering aan oh zo snel verscheiden dagen, ik koester en beglimlach jullie...

Tijdens ons huwelijksreisje, omgeven door een bende.

De Vlinderman, de poweet, de student?

Alweer een dagje verder, zo stilaan moet er toch niets meer te vertellen vallen, denk ik soms zelf. En toch, en toch. Iedere dag is, naast een wonderlijk geschenk, een bron van inspiratie, hetzij tot poëzie, hetzij tot bloggen. Uiteraard zou het onmogelijk zijn om alles wat op een mens afkomt gedurende een - toch wel - enkele dag integraal weer te geven, te becommentariëren, gewoon nog maar te verwerken. Dat is dan ook de bedoeling niet van deze blog, uw Vlinderman plukt er altijd wel één, twee, soms drie stukjes uit, die hem de moeite waard lijken om er even bij stil te staan, het te komen delen ook.

Wat me vandaag van het hart moet, dat is het nut van een stukje papier in dit leven. En neen, dan gaat het eens niet over de sans-papiers, al verdienen die volgens deze mens wel elke dag meer dan een beetje aandacht. Het gaat 'm over die papiertjes, die sommigen als waarachtige oorkonden laten inlijsten en het vervolgens aan de gladde muur achter hun professionele bureau ophangen om de bezoeker diets te maken dat er een erudiet of toch gestudeerd hebbende mens voor hun neus zit. Diploma's. Die dingen die ze uitreiken aan iedereen die erin slaagt een bepaalde scholaire cyclus uit te zitten, tot een goed einde te brengen ook. Het stukje papier dat het niveau van het inkomen van een mens een leven lang zal blijven bepalen in de doorsnee beroepsrichtingen. Het stukje papier dat bewijst dat veel sleet op het zitvlak van bezitters' oude en vaak al weggegooide broeken of rokken te wijten is aan een doorgedreven wil om te slagen voor testen allerhande. Of net het gebrek daaraan, getuige de vele jaarlijkse dubbelaars.

Hoed u voor de na-denker in Vlinderman

Mijn werkgever sprak me vandaag aan op het feit dat het vodje papier dat mijn schoolse carrière weergeeft best wel aan niveauverhoging toe is. 'Niet dat je er intelligenter van zou worden,' zo sprak hij mij verder toe, maar het betekent toch wel iets. In mijn maandelijks inkomen, vermoed ik dan, denkend aan al die halve zolen die wel een pak meer verdienen dan Bibi omdat ze 'gestudeerd' hebben, maar niet weten dat een kopieerapparaat dient om te kopiëren. Of die andere halve zolen, die misschien geslaagd zijn op de schoolbanken, maar compleet gebuisd door het leven struinen als mensvreemde eenden - mét diploma uiteraard.

Vlinderman laat het even bezinken, ernstig wel te verstaan. Want met een minimum aan schoolse inzet (Bibi is immers afgestudeerd aan de University of Life, na een vooropleiding via de scolage of knowledge) kan er misschien dan toch best een officieel vodje bijkomen. Om het op te hangen. Aan een dunne koord en wee degene die het niet zou passeren zonder een knieval te maken voor het bewijs van een jongemans inzicht om andere wegen richting verwezenlijkingen in te slaan...

Vergaderingen, vergaderingen, vergaderingen

Na zijn vergadering gisteren heeft Vlinderman vandaag een aftervergadering gehad, of hoe je dat ook anders zou kunnen omschrijven, en het moet gezegd, het was een vruchtbare tijdsbesteding. De blik verder werpen dan enkel binnen de grenzen van jezelf, een mens krijgt daar af en toe toch wel een voldaan gevoel bij. Dat er dan wel een stuk van de tijd voor u en mezelf bij ingeschoten is, dat moeten we er dan maar bijnemen. En Nip, die krijgt nog een aparte 'ik maak het goed'-behandeling later in ons leven ;-)

Er viel trouwens niet echt veel te behandelen hier, vandaag, wegens weinig nieuw nieuws en veel oud al behandelde stuff, de zomer komt er nu snel aan. Pruimentijd, waar zoveel journalisten last van hebben, zou dat ook zijn effect kennen op de doorsnee blogger? Houd uw hart dan maar vast, gij blogbezoeker, want dan staan er u een paar maanden vol gezever te wachten, die hun weerga niet kennen. Immers, om boven dit gezever uit te stijgen met gezever van een hoger niveau, dat wordt een stevig beroep doen op uw geduld, uw leeskunst, uw bescheidenheid ook in het uiten van uw bemerkingen via het geijkte pad der reacties...

Ach, de wereld zal wel verder draaien, met of zonder uw Vlindermanbijdragen, die sedert gisteren trouwens simultaan ook verschijnen op Facebook. De wondere wereld van de techniek: u vult één blog in en drie sites worden bediend. Ben ik nu een dichter of gewoon een techneut? Of een techneut met dichterlijke aspiraties? Moeten we te alhier nog eens een nachtje over slapen.

Intermezzo: PS22

About Iran, from Mahsa R.

Hoe het zo gekomen is, ik weet het niet, maar nog geen enkele dag heb ik Iran en de verkiezingsellende daar hier een plek gegeven. Waarschijnlijk was ik al verzadigd van de eigen verkiezingen onlangs hier in Vlaanderen. Onderstaand bericht bereikte me via Facebook en druk ik hier integraal af. De moeite van het lezen waard en mocht je problemen ondervinden met sommige Engelse frasen, laat het me dan weten, ik vertaal het graag.

Hello. My name is Mahsa

Many of you know me as many things. A friend,a family member, a host, a facebook friend, the girl who never picks up her phone. Whichever of these is true.. today I write to you as an Iranian.

It would be hard to find someone that has not witnessed the autrocities of this past week. Everyone from CNN to E News Daily has covered some aspect of the recent election events in Iran. All eyes have been glued to the TV as this past weeks events have unfolded before our very eyes.

Some of us are scared. Some of us are sad. Some of us are worried. Some of us are frustrated. Most of us are angry.

ALL OF US ARE IRANIAN!

I say this to everyone. Every white, black, and hispanic. Every chinese, puerto rican, and haitian. Every student and reitree in the world. To the entire world. Today we are all Iranian.

An injustice ANYWHERE is a threat to justice EVERYWHERE.

The violence towards the children of Iran is not an Iran issue or an Iranian concern. It is a World issue. It is a World concern.

People lie.
Politicians lie.
Numbers DONT.

Over 200 killed. Over 1000 severely injured. A whole country in fear.

The truth is everywhere. It is on CNN, Fox News, BBC, and YOUTUBE. It is on Twitter headlines, Facebook Statuses, and posted on Myspace pages. You dont have to look far to see the truth. You actually have to go out of your way not to see it.

I did. I went out of my way. I almost broke my neck turning my head. Sitting comfortable in my chair. Too comfortable to be bothered. Then by accident or maybe even by fate I saw.

Changing the channel:
I saw into the eyes of a student being batoned to death. I saw the fear in the eyes of a man walking his daughter home from school. I saw terror in the eyes of a young girl speaking her mind. I saw the truth.

I realized my chair was no longer comfortable. That i was tired of sitting down while others stood up. I had to stand up too. I had to stand for something. We have to stand together. United we stand. Divided we fall. We have fallen for far too much already.

This is no longer the difference between two political parties.

This is now the difference between Right and Wrong. Between Just and UnJust. Between Good and Evil. Between Humanity and Inhumane.

This is not about Going Green or wearing Black. This is not a fashion show. There is no walk on the runway or model call. This is a call to all people to stop running and stand for something to stand for someone. To take action and help change.

THIS needs to start somewhere. THIS needs to start sometime.

Why not HERE ?!
Why not NOW ?!

Most of us are not "SMART" enough to have a hidden political agenda. Most of us are not "in it" to overturn this or return that. Leave the politics to the politicians.

The message is simple: NO MORE KILLING KIDS.

It doesnt matter if you speak Farsi or not. I am sure we can ALL understand that.

But we must talk together, work together, stand together, be together as a community. Its not coincidence that if you add the word COMMUNICATION + UNITY = COMM UNITY. Our COMMUNITY must come together now when we are needed most though it sometimes feels that it matters least. Every little bit helps. Every single person counts.

The best way out is through. We must go through this as a people. We must get through this as a nation. We must see through this as a world.

There has been enough arguing this past week to last a lifetime. Lets not argue over petty differences, political views, religious ideaologies, and pretty clothes. Lets talk about the fact that kids are dying and injustice is taking place.

There has been enough fighting this past week to last two lifetimes. I know most of you are angry. But lets no longer fight amongst ourselves. An eye for eye just leaves the whole world blind. We have already been blind long enough. Peace can only come from peace.

I was told today to take a moment of silence in respect of the 200+ students who have lost their lives. Students like me who died for speaking up. I say the problem is we have been silent for way too long. 200+ kids died and can no longer speak so WE must speak up even louder on their behalf. Enough is Enough.

Tell your friends. Write your Congressman. Spread the word. Shed light on this darkness. The night is always darkest before the dawn.

Tomorrow when the sun comes up it will shine proudly down on all of us as we stand together, united. IRAN.

- Mahsa R.

PLEASE FORWARD THIS TO EVERYONE

Gedicht: requiem voor een dwaas

Een oud streepje donkere poëzie om deze zondag bij te verwijlen. Wegens drukke vergaderactiviteiten op deze midzomerdag, houdt uw Vlinderman het daarbij. We volgens gewoon het weer.

requiem voor een dwaas

lijkenvingers
als stokjes tak
zonder groen
zonder vocht
er is geen leven
in de dood, slechts
verwarring en ongeloof
voor hij die niet weet
waar het einde ligt
hem inhaalt en
onderuit schopt

zijn sterven zal komen
en gaan zoals hij leeft
onverwacht en meedogenloos
voor de gevolgen, hij wist
wat zijn geheugen moet zijn
en betaalt elke dag
met nog een dag minder
de vrijheid van zijn wil
schrale gil om meer
dan hij verdient

weldra zal hij gaan
gesprongen en gevlogen
overdonderd in een ravijn
waar hij geen woord voor heeft
om te dopen zoals hij wenst
na de dag komt ook voor hem
de nacht, zonder zorgen
misschien ook voor hem
mocht hij weet hebben
van de hoop
voor later

maar niet vandaag
alweer niet

Frans V.

Intermezzo: Scala

U wordt gepest door uw baas?

Vandaag in de krant een heel artikel gelezen over 'pesten op het werk' (de helft ervan lezen vond ik maar niks) en de vaststellingen na 7 jaar wetgeving daarover zijn niet echt om bij te juichen. Je zal maar eens gepest worden op het werk, alle geijkte kanalen volgen om je gram te halen en uiteindelijk moeten vaststellen dat er maar een kans is van amper 7% dat je ook erkend wordt in je probleem. Een verklaring hiervoor geven blijkt niet moeilijk te zijn. Ten eerste is het gegeven nogal subjectief. Jij vindt dat je gepest wordt, maar misschien ben je gewoon te gevoelig, kleinzerig ook. Jij vindt dat je ergens recht hebt op een promotie of loonsverhoging (of beide), maar misschien vindt je werkgever dat je toch ondermaats presteert en dat je daar dus geen aanspraak op kan maken. Een ander feit is dat je met je klacht over pesterijen vaak heel alleen blijft staan, omdat je collega's, die er naar alle waarschijnlijkheid van op de hoogte zijn, er niet om staan te springen om jou middels een baas-belastende getuigenis te steunen. Eigen geld eerst is dan het motto van de doorsnee werkvriend(in). En daar draait het nog altijd om.

Geld. Of het nu gelukkig maakt of niet, feit blijft dat in deze materie je als mens, groot of klein, toch alleen blijft staan. En wie alleen staat, heeft naar mijn mening meer nodig dan enkel de wet om zich staande te kunnen houden. De wet dient immers doorgaans zij die er het meeste aan kunnen hebben. In dit geval dus de werkgever, want die brengt geld in het overheidslaatje, meer geld dan een simpele werknemer ooit kan opleveren. En dus is de wet zo gemaakt dat het een spelletje van interpretatie wordt, eens je begint met een klacht. Wie zich daar niet van bewust is, laat het boeltje beter blauw blauw en biedt zichzelf aan bij een andere werkgever. Wat voor zin heeft het immers je onmiskenbare professionele talenten te verspillen aan een werkgever die dit niet naar waarde weet te schatten? We zijn toch niet vergeten dat een werkgever iemand in dienst neemt omwille van diens welbepaalde kwaliteiten, hm?

Trouwens, we leven hier in een land, waar je als werknemer nog altijd terug kan plooien op één van de beste sociale systemen van de hele wereld. Wie ziek valt, wordt gedragen door de gemeenschap. Wie werkloos wordt, kan rekenen op een werkloosheidsuitkering, in afwachting van een nieuwe aanstelling. En wie van geen van beide kan genieten, kan zich nog altijd wenden richting leefloonloket. Alledrie sociale voorzieningen, getroffen om de mens die de arbeider/bediende toch is, een blijvend gevoel van menswaarde te geven. Welke idioot van een pestende werkgever kan daar tegenop?

Het kan natuurlijk ook anders ;-)

Iets over illegale belastingen

We hebben ook deze dag alweer overleefd. De details onthoud ik u - mede door de bezorgdheid van Mama Mia, die vindt dat hier teveel details de revue passeren om nog gezond te zijn, maar dat wijt uw blogger dan weer aan het gebrek aan kennis over bloggen van zijn zeer geëerde moeder - maar dat het een bijzonder drukke werkdag is geweest, dát kan ik u zonder meer meegeven. Elke dag namelijk met net te weinig medewerkers ervoor moeten zorgen dat het werk gedaan wordt, dat gaat op den duur helemaal niet in je kouwe kleren zitten (in je warme ook niet, daar durf ik mijn hand voor in het vuur of ijs steken). Net wanneer je dan denkt dat het er een beetje goed begint uit te zien, komt er weer een ander probleem om het hoekje loeren en moet je een Echternachvaststelling verteren. C'est la vie, zeker?

Zo is het uiteraard overal en altijd wel iets. Neem nu die Nederlandse winnares die onlangs online een paar miljoen euro's had gewonnen op de één of andere goksite. Illegaal was het woord dat de Nederlandse overheid in de mond nam, door de bewuste goksite gepareerd met het feit dat in het buitenland gehuisveste sites niets van doen hebben met welke Nederlandse regelgeving dan ook. Einde van het verhaal, denkt een mens dan, maar niets is minder waar. Blijkt de Nederlandse fiscus er een heel aparte manier op na te houden om om te gaan met 'illegale' inkomsten. Taxeren dan maar. Redeneert u even met me mee: iemand verkrijgt op een illegale manier geld. Vadertje staat vindt dat niet kunnen, maar heeft geen (wettelijk of ander houten) been om op te staan. Dus int ze maar belastingen. Illegale belastingen, vermoedt deze Vlinderman dan.

Misschien zit ik in het verkeerde vak. Want als ik - even ervan uitgaande dat ik de Nederlandse identiteit zou hebben en mijn inkomen ook op dat grondgebied zou verwerven - nu met illegaal verkregen goederen een handeltje op zou zetten en ik word niet betrapt tijdens het verkrijgen, dan betaal ik gewoon als ieder andere rechtgeaarde Nederlander wat belastingen (BTW in België) en klaar is Kees (of Jan in België). Zoiets? De voor woorden te gekke stilte laat ik u graag welgevallen aan de vooravond van dit te gekke weekend.

een avondje uit

Vlinderman en Nip hebben deze avond de poëzie aan de kant gelaten voor een gezellig en ouderwets avondje uit met vrienden. An en Christie, twee iconen uit het Vlindermanverleden, waren samen in 't Stad en wij waren uitgenodigd op dat heuglijk feit. We zijn dus begonnen op een terrasje naast De Muze, om vervolgens te relaxen in 't Oerwoud. Getetter, geouwehoer, geleuter, gelach, herinneringen ophalen, u kent het allemaal best wel, daar hebben we ons onledig mee gehouden. En plezant dat het was, voor dat Bibi het door had, was het al elf uur in den nacht gepasseerd en werd het tijd om huiswaarts te keren. Temeer daar er morgen nog gewerkt dient te worden.

Vandaar het eerder korte relaas vandaag op deze blog, waar het niet elke dag sterren plukken is (daar moet u maar voor kranten kopen of verder surfen, er staan er een stuk of 56 onderweg te branden om geplukt te worden), en soms moeten we het kort houden, gewoon omdat de nacht in al haar duistere pracht op me wacht, me mee te voeren naar nostalgische dromen over vroeger, zodat ik de volgende ochtend me gelukkig kan prijzen met het wonder dat naast me mee ontwaakt. Het geluk resideert hier immers samen met ons in het nu en maalt niet om het toen. Toen het zoveel beter zou (geweest) zijn. Deze zinnige mens geniet nu en hoopt van u hetzelfde. Nog één dagje en dan komt er nog eentje ;-)

Uit de sterren geplukt

Wat hebben we vandaag toch wat afgelachen. Eerst kreeg ik daar gisteren via de krant een reportage van heb je me daar in de maag gesplitst over een meisje/jonge vrouw met teveel sterren op haar getatoeëerde gezicht - mét foto erbij - en vervolgens, na er een nachtje op nageslapen te hebben, dan toch de kolder in de kop bij het idee dat zo iemand meent een hele halve pagina van een veelgelezen krant in beslag te moeten nemen om iets ongedaan te maken dat ze zelf gekozen heeft, om vervolgens vast te stellen dat ze nergens meer haar gezicht durft te laten zien - mét alweer een andere foto erbij!

Sterrenmeisje Kimberley (bron: KLIK foto)

Ik meen dat er nogal veel bij de haren gesleurd is in deze, waardoor ze het ondertussen zelfs hebben opgepikt bij onze Australische Facebooktegenvoeters, maar dat ze in slaap zou gevallen zijn tijdens het geprik zélf, daar komt toch niemand meer van bij! Zelfs al heb je zelf nooit een tatoeage laten zetten, dan nóg weet je als weldenkend mens dat dat simpelweg geen deugd kan doen. Er zijn mensen die doodgraag zo een geïnkt tekeningetje op hun lijf willen, maar ervan afzien omwille van de als bekend staande pijn die het zetten ervan oplevert. En dan komt zo'n snotneus heel krantenlezend Vlaanderen en bij uitbreiding die andere mediakanaalviewers wijsmaken dat ze in slaap viel en pas wakker werd toen die stripfiguur met zijn naald aan haar neus begon? Hoe bestaat het! Veel neen zal ze toen ook wel niet gezegd hebben, vermits ik er toch wel zeker vijf op die kokkerd van haar tel (en telt u gerust mee hierboven) ...

De rol van reporter van dienst in Het Laatste Nieuws, die wil ik anders nog wel eens begrijpen. Ook al staat er een zinnetje 'wat niet erg geloofwaardig is' - doelend op pijndrempels en dergelijke - dan nog vervuilt die journalist (of hoe je dat slag mensen ook moet heten) de beperkte pagina's van een medium dat door velen wordt gelezen als zijnde de dagelijkse en vooral reële bekentenis van de buitenwereld. Voor wat eigenlijk? Sensatiedrang? Verveelzucht? Lusteloosgedaas? Ie zal er ver mee komen, jawel, vree ver.

Superlate aankondiging: Conscienceplein

Waarde medemensen,

We zouden graag samenkomen met veel dichters en muzikanten.
Breng Uw poëzie of muziekinstrumenten dus mee op deze 25° zonnige dag.

Met deze spontane bijeenkomst, tonen we dat creativiteit, menselijke warmte, samenspelen en spontaniteit nog steeds kunnen. Dit zonder al teveel paperassen en aanvragen. Samenkomen en leuke dingen doen kàn!

Laagdrempelig en zonder dat het veel hoeft te kosten aan je buidelgewicht.... Goed toch, zoveel mogelijkheden in tijden van 'cri-sis' ;) Hahaha!!

Doel, het dorp Doel, komt deze editie wat meer op de voorgrond....

Breng wat drank en hapjes mee. Nodig Uw vrienden uit. Stuur dit bericht zoveel mogelijk door, ajb ;)


Met genegen groeten,
Uw Antistresspoweet

Martin Pulaski (bijna) in Ruigoord

Martin Pulaski met een gedicht om van te genieten. Met dank aan Katja Stonewood.

Kafka & Miss Jackie T: wie wel?

Je reinste kolder vandaag te casa Vlinderman gezien. Eega Nip doet vakantiewerk en vervangingsjob 'tegelijk' in de bib, zoals ze dat de voorbije jaren ook al heeft gedaan. Alleen was het toen zuiver vakantiewerk. Dit jaar kwam er dus vervanging bij, rekening houdend met het aantal dagen dat ze als studente per jaar maximaal mag werken - al is ze volgens bepaalde instanties niet genoeg studente om als dusdanig benaderd te worden en zit mijn lieftallige volledig op zwart zaad. Het laatste niet terzake doende, gaan we het eens hebben over de bureaucratie bij een bepaald uitzendbureau. Want, vermits er nu ook een vervangingscontract moet opgesteld worden voor de te vervangene die normaal drie dagen per week werkt, dienen er voor die prestaties overeenkomsten opgemaakt te worden. Nu, raad eens? Hoe werkt een doorsnee uitzendbureau? Juist, met weekcontracten. Niet zo bij Randstad. Daar werken ze met dagcontracten. Yep, contract voor maandag, contract voor woensdag, contract voor vrijdag, en graag één van de twee exemplaren getekend terug te sturen naar... Randstad, sponsored by paper foundation, kept alive by The Post. Go figure. Kafka is not dead.

In ieder geval, laat ons dan maar genieten van Miss Jackie T, die het spreekwoord 'Bijt niet in de hand die voedt' met alle vier haar poten treedt. Nip heeft het net lang genoeg vol gehouden om een streepje film van onze wit-zwarte prinses te schieten. Vrolijke noot dus om mee te eindigen vandaag.

de maandagblues, jawel

Wat een dag alweer, wat een dag. Maandag, één collega die nooit die dag werkt, een andere collega die nooit in de namiddag werkt en een derde collega die zich ziek heeft gemeld. Bibi stond er dus met andere woorden alleen voor. Hectisch, dat kan ik je garanderen, en dus ben ik ook best stevig moe vanavond. Veel meer dan hier en daar wat rondhangen op de internetsnelweg - gelukkig zonder boete voor te traag lummelen - zat er dan ook niet echt in. Het voordeel daarvan is dan weer dat je zo af en toe op iets bijzonders stoot, zoals het filmpje dat ik eerder al postte, 'Meeuwen sterven in de haven', ter meerdere eer en glorie van 't Stad en haar haven. Nostalgie ten top ook, ga er maar eens naar kijken.

De zon die we dan weer gisteren nodig hadden is er vandaag doorgekomen (net zoals gisteren vanaf een uur of drie, maar toen was de zin om wat dan ook nog op dat dak te gaan uitvreten zo goed als over). Dat fleurde mijn werkdag best wel een beetje op. Net zoals Nipje, die aan de potten stond bij thuiskomst. Niet dat dat voor mij de plaats is waar de vrouw sowieso thuis hoort, maar het is wél leuk als je vrouw voor jou wil koken en dan samen gezellig aan tafel. Zonder ochtendlijke humeurwoorden om roet in het eten te gooien. Affin, zo content geraakt dat ik dan maar de kattenbak van Miss Jackie T onder handen heb genomen - die kat zeikt verdorie tot 30 cm hoog! En verder wat lusteloos in de zetel gehangen tot nu toe. Met een machtige sleep ben ik dan naar boven gekropen om u dit alles te berichten, ervan uitgaande dat erna wel een leuk filmpje op mij zal zitten te wachten...

Meeuwen sterven in de haven

Even lekker nostalgisch, jongens en meisjes.

En dat regent maar.

Onze weermannen & -vrouwen zaten er nog maar eens flink naast met hun voorspellingen. De regen pleurt zich een breuk op onze daken en hoofden, en dwarsboomt daarmee de plannen van deze Vlinderman om zijn dak op te klimmen en één en ander daarvan te verwijderen. De kans op binnenstromend water blijft daarmee reëel en dat is niet zo een prettig vooruitzicht. Trouwens, het terras, dat bij regenweer er spekglad bij ligt en dus niet zo uitnodigend is momenteel om er een ladder op te plaatsen, kan ook niet afgespoten worden met de hogedrukreiniger, dus hier dwarsboomt die onverwachte plensbuierij ook al mijn plannen vandaag.

Misschien moet ik maar eens afzakken naar het Astridplein, waar ze een extra bezoeker wel zullen kunnen gebruiken met dit hondenweer. De kleine van de Zoo wordt daar gebabyborreld en eerlijk, echt wakker heb ik er totnogtoe nog niet van gelegen. Wie weet kan er een bezoekje aan Deurne picknickt af, voordat ook daar alles in het water valt... Of misschien toch maar gewoon thuis gezellig cocoonen met Miss Jackie T en beminnelijke Nip. We geraken deze dag wel door, met andere woorden.

Bibi vermoedt trouwens nog een poëtische geboorte vandaag, maar die gaat daarna onmiddellijk de dichtfrigo in, om nog wat verder te rijpen voor latere aanwerking, gevolgd door publicatie te alhier. Het is maar dat u de scoop hier te pakken zal krijgen ;-)

Strak in het jeanspak

Vandaag uitstapje naar Goes gemaakt, om SM Lenie met wat spulletjes af te zetten bij de Oma van Nip. Vermits Bib al enkele weken op nog maar één goede jeansbroek kon terugvallen, hadden Nip en Bibi afgesproken dat we dan maar tegelijkertijd één en ander zouden combineren om daar ter plaatse, met die doorlopende Nederlandse solden, eens te gaan kijken wat er zoal aan te schaffen viel. Momenteel zit hier een gelukkige vent voor zijn scherm te pronken met een kersvers exemplaar, waarvan er twee mee teruggereisd zijn, en kan ik drie nieuwe T-shirts aan de collectie toevoegen. Collectie, die al jaar en dag dezelfde is gebleven... Veel heeft Bibi niet nodig om eens te kunnen stralen.

We gaan hier zodadelijk de zaterdagavond in en dat betekent een beetje ontspannen. Na een werkweek mag dat natuurlijk al eens, en nu zeker, vermits Vlinderman morgen zijn dak op gaat om er de weelderig tierende mosbegroeiing af te gaan schrapen, teneinde de wateroverlast bij hevige regenbuien van afgelopen weken niet meer te moeten ondergaan. Ondertussen zal dan Nip het terras afspuiten met de hogedrukreiniger. Hier wordt morgen dus samen aan het huishouden gewerkt, zou een brave ziel kunnen opmerken. En misschien klopt dat ook wel, misschien ook niet. Maar daar ga ik u dus niet mee vervelen. Geniet nog van uw eigen zaterdagavond en tot een later tijdstip.

Nationale Loterij, iemand een lotje?

Onze Nationale Loterij lijkt de laatste dagen wel aangeschoten wild. Iemand van binnenuit moet wel zeer misnoegd zijn, dat hij of zij met een hoop vuile was naar buiten komt. Eerst was er de heisa rond verzonnen verhalen over winnaars van stevige geldpotten, nu gaat het over een fraudezaak van ook alweer een jaar geleden. Het wordt breed uitgesmeerd in de pers, alsof ze daar allemaal bij de Lotto boter op hun hoofd hebben, terwijl het duidelijk wordt voor wie goed leest tussen de lijntjes door dat die goed bezig waren, zijn en blijven en kordaat, zij het discreet optreden tegen welke vorm van deviant gedrag dan ook. Nah, dan heeft u dat duur woord er ook gelijk bij.

Vlinderman kwijt zich van zijn presentatorrol in De Muzeval #127

Het lijkt wel alsof er vorig weekend geen verkiezingen zijn geweest, zo windstil blijft het momenteel op dat vlak. Jaja, de Kris is bezig met zijn parlékes her en der, maar verder valt ook op dat vlak niet veel te rapen. Dat ondertussen den Herman zijn knokkels ligt te tellen omdat er tot de installatie van nieuwe regionale regeringen toch federaal niets te bewegen valt, bijna geen letter daarover. Niet belangrijk, zeker?

Sebiet nog wat werk verzetten en dan duikt uw Vlinderman weer het weekend in. Goes, here I come, en het is te hopen dat ge een paar leuke jeansbroeken voor mij in petto hebt, want ik zit door mijn voorraad draagbare exemplaren heen...

Zeikweertje, vindt u ook niet?

Vlinderman wacht braaf op den huisbaas, nu hij vroeger van het werk naar huis is getrokken, nadat Nip hem gebeld had met de mededeling dat de regen niet enkel buiten met bakken tegelijk uit de lucht viel, maar ook in de slaapkamer. Gelukkig schijnt nu de zon weer (even?) en lijkt het erop dat we het ergste weer gehad hebben, maar plezierig is anders. Nu, omkomen van dorst zullen we hier momenteel niet doen, want ik schat dat we zo'n 15 liter vers regenwater hebben opgevangen...

Neen, echt druppelen deed het niet...

Deze avond is het Muzevalavond en Bibi hoopt dat ie er gaat geraken. Als ik nog wat op daken moet klauteren of moet wachten op klauterende huisbazen, dan ben je natuurlijk niet zeker van tijdige vertrektoestanden en van die dingen. Nu ja, soms komt het allemaal tegelijk. Naast die plenspartij binnen heb je immers nog het rode lampje in de Vlindermobiel, dat weer beginnen branden is en dat voorheen al tot een stevige herstelfactuur heeft geleid van € 300. En dan is er de VlinderPC, die nog maar 8 gig aan vrije sch(r)ijfruimte blijkt te hebben... Gek, dat ik met de eerste pc ooit online ben gegaan met een schijfke van 865 MEG of iets in die orde van grootte. Uiteraard kon ik bij het laden van een webpagina toen rustig de patatten schillen én koken :-)

Sedert eergisteren is Bibi trouwens lid geworden van Twitter. Waarom weet ik ook niet, maar bon, ge moet u overal toch ne keer laten zien, niet? Over zien gesproken, misschien tot dezen avond, als alles droog is gelegd?

En nu maar hopen dat we daar gaan geraken...

Niets

Niets vandaag, u zal moeten putten uit oudere bijdragen ;-)

Gedicht: hij wil niet zeuren, maar

Los van het feit dat er een lek in de dakbedekking lijkt te zitten, zoals we net hebben vastgesteld na die ettelijke liters water uit de hemel, had ik nog eens zin een poëzietje te plegen. Er ligt nog wat onafgewerkt materiaal in mijn schuif en deze leek me goed om even uit te werken. Ondertussen gaat het verder in dit Vlinderhoofd, dat er nieuwe ideeën opduiken en zich verder vormen tot wat later komen zal.

huisje, schatje, katje

hij wil niet zeuren, maar

soms dondert het even
helder bij onverwacht
rollende combinaties
die je doen schuilen
tot het over gaat

zoveel water zonder tonnen
genoeg om te vergaren
voor waar ze grossieren
in stukgesprongen blaren
op kapotgelikte lippen
na alweer een droog seizoen

en dan nadien dat groene gras
zo welig tierend in het perk
ingericht tot op de centimeter
zonder plaats voor ongekruid
tenzij ze mooi bloemen kunnen
zolang ze maar zeer beperkt

wat moet je nou nog meer
met je huisje tuintje boompje
rond je niesje kniesje melanoompje
als trofee voor de evolutie
van het kapitaal zonder verhaal?

Frans V.

De anonieme, ook wel de verhulde geheten

Iemand was op de gastenpagina van mijn website gepasseerd, zo ergens om een uur of 5 en nog wat in de ochtend en bekloeg zich erover dat er zo weinig poëzie te vinden was. Enkel politiek en dingen uit mijn privé en dat vond hij of zij toch maar 'thumbs down'.

Wie hij of zij is, daar heeft Bibi het raden naar, want op internet is het de gewoonte om negatieve reacties als het even kan het liefst anoniem te spuien. Mijnheer of mevrouw Amai was daar niet anders in. En ergens is dat toch wel een groot nadeel aan heel het internetgebeuren. Iedereen kan iedereen een beetje gaan belagen, zonder de eigen identiteit daarvoor te hoeven vrijgeven. Vroeger was dat natuurlijk anders, voordat iedereen een pc had, was je gedwongen om voor ietwat contact met de medemens letterlijk en figuurlijk je al dan niet stoute schoenen aan te trekken en de wereld in te trekken. Desnoods maar tot in het café op de hoek van je straat, maar je moest er lijfelijk zijn. En om dan in iemands gezicht eens ferm je gedacht te zeggen, omdat je ervan houdt een zure wind te verspreiden, nou, daar dacht je wel twee maal over na, omdat de reactie daarop misschien wel eens te confronterend op meer dan één niveau kon zijn.

Nu is dat dus anders. En dankzij dergelijke sujetten bestaat er een hele business rond beveiliging, rond het weren van spam, rond het voorkomen van zure oprispingen van een geheid onwetende. Wie immers in tijden van politieke verkiezingen terecht komt op een blog, die kan zich aan een vermenging van die twee onderwerpen verwachten. En wie door simpelweg niet door te klikken naar een linkenpagina boordevol poëtische tips niet verder geraakt dan 'weinig poëzie hier', die hoort thuis ergens in een beschut park, want daarvoor is de internetsnelweg een beetje te snel. Denk ik dan. En dan is het trouwens eigenaardig dat dergelijke figuur zich verwaardigt om toch even stil te staan bij wat hij of zij zogenaamd niet te pruimen vindt, puur om wat sjagrijnig te doen. Of is er meer aan de hand?

Lezen we misschien in dergelijke stukjes ampere proza de onmacht van een surfer, die te duf is om het zelf te doen? Zien we de bekentenis van iemand die het wel zou willen, maar niet weet hoe eraan te beginnen en dan maar af gaat kraken wat er wel zijn weg lijkt te vinden? Is dit het rechtse model dat liever kankert dan zichzelf geneest? Ik vraag het me oprecht af.

En van je vier, en van je vijf, en van je whoehaha

Het heet politiek te zijn, de kleur van mijn bijdragen momenteel, maar het zijn dan ook verkiezingshoogtepunten om vingers - en dan vooral die duimen - bij af te likken. De eerste peilingen geven een patat voor Vlaams Belang aan, iets waar uw Vlinderman alleen maar blij mee kan zijn, maar geven net zo goed een rechts kiespatroon weer, en dat stemt dan weer tot nadenken. Een beetje minder solidariteit in deze staat, die één van de beste sociale stelsels ter wereld kent, dat belooft weinig goeds. De dichter in mij staat erbij en kijkt ernaar, klaar om met desnoods de scherpste pen verslag uit te brengen van wat er zou durven veranderen in onze maatschappij de komende jaren. Vooral als het ons niet ten goede zou komen.

Meer berichtgeving later, als er meer uitslagen bekend geworden zijn. En misschien dat we dan ook andere items kunnen bekijken door de Vlindermanbril, maar nu is het nog wat te vroeg.

En van je één, en van je twee, en van je hopsasa

Speciale dag vandaag, maar dat wist u al - tenzij u in Nederland woont, dan hebt u op Europees vlak al een bewogen week achter de rug. Vlinderman en zijn eega zijn samen met SM Lenie net gaan stemmen en we deden dat foutloos en correct. Hier geen verloren stemmen, geen blanco boterbriefjes, maar welgemikte meningen, die hopelijk de beleidsmakers op zowel Europees vlak als regionaal niet zullen ontgaan. Over Nip of SM Lenie en hun keuze spreekt Bibi zich niet uit, maar ik kan wel meegeven dat mijn keuze tijdens deze toch wel belangrijke verkiezingen mee ingegeven werd door de huidige situatie, niet alleen vlakbij maar gelijk ook mondiaal. Er staat wel degelijk wat op het spel en we kunnen er maar beter rekening mee houden.

Op één wordt hier ondertussen heel wat afgekwekt, terwijl ik dit blog wat aanvul. Het is nog wachten, eigenlijk te lang, wachten op de eerste resultaten. Als u dan weet dat ik in feite behoorlijk ongeduldig van aard ben, dan kan u hier nog af en toe een onderweegse bijdrage verwachten met een stevige streep ventilatie. Trouwens, ondertussen is er hier een Winters Flupke mijn TV-uitzending aan het vervuilen. Mijn mening: ik wacht op deze avond, om die man met zijn staart tussen de benen te zien afdruipen. Droom maar van die 15%, ik hou de vingers gekruist opdat het een oplawaai wordt van jewelste. Al weet je het ook nooit met de verrechtsing die we ondertussen op Europees vlak in Nederland hebben zien plaatsvinden afgelopen week. En toch, en toch...

Ne gelukkige, Sire, en wat nu?

Nog één nachtje rest ons, één nacht waarin we ons kunnen bezinnen over de keuze die we morgen mogen maken in naam van de democratie. Terwijl de hele politieke scène onze kop heeft zotgemaakt over het besturen van dit land de voorbije twee jaren en de pro's en contra's daaraan, zijn ze bijna vergeten duidelijk te maken dat het over Europese verkiezingen gaat, en over Vlaamse, dus dat hun gebazel over de Belgische regering er in wezen helemaal niet toe doet. Die rekening hoeft pas gepresenteerd te worden over enkele jaren, bij de volgende federale verkiezingen. Of staan we aan de vooravond van een politieke aardverschuiving, met voelbare trillingen tot in de federale regering? Een politiek analist is aan mij niet doodgegaan, dus we zullen het morgen pas weten.

Ondertussen viert onze koning vandaag zowaar zijn vijfenzevigste verjaardag, en geen enkele Belgische vorst die hem dát al ooit heeft voorgedaan. Via deze weg, Mijnheer de Koning, een gelukkige verjaardag, viert ze goed, daar in Uw paleis en weet dat ik met U meeleef. Immers, als ik links en rechts goed heb opgelet, dan ligt de gemiddelde leeftijd waarop de al even gemiddelde Belg met pensioen kan/gaat zo ergens halverwege de vijftig. En Gij, Sire, Gij wordt er vandaag 75 en Gij moogt nog gewoon verder werken. Het is dat Uwen job nu niet bepaald de moeilijkste is, maar wel één waarbij Gij zelf niet veel in de protocollaire pap te brokken hebt, toch durf ik stellen dat ook Gij recht hebt op een pensioen (van de Staat, wat had U gedacht). En vermits er geen openbare aanbesteding dient te gebeuren om op zoek te gaan naar een vervanger, kan het allemaal nogal vlug in zijn werk gaan, nietwaar? Het is maar een balonnetje, Sire. Niet ernstig te nemen, twee koninginnen volstaan al meer dan genoeg ;-)

Nichtje Thyne, eerste communie 6 juni 2009

GB Jurgen en SB Joeri, altijd wel te vinden voor een grapje

Het is hier in ieder geval goed çavakes na een geslaagd communiefeestje, Bibi gaat ze dus nog eens allemaal op een rijtje zetten (CD&V, Open VLD, SLP, SP.a, Groen!, NVA, ...) en morgen, jongens toch, morgen is het toch wel zondag, zeker!

Ik kies, ik kies, ik kies...

Zen als we zen, het wordt toch weer een behoorlijk druk weekendje. We trekken het ons niet aan, iedereen ligt nu toch wakker van de overmorgense keuze die dient gemaakt, dus kunnen we opgaan in de massa en doen alsof we erbij horen. Meer praat kan ik er helaas niet over maken, dus wordt het hier weer een korte tussenstop. Misschien kan ik nog rap rap tussen de plooien van deze bijdrage meegeven dat Vlinderman en Nip nog steeds razend 'dik' zijn met elkaar en dat zulks kan leiden tot schattige tussenpauzes met slechts hun tweetjes...

Mensen, morgen is het zaterdag, de laatste dag zoals je die kent met de bezetting van het leidend (lijdend?) apparaat dat via allerhande wetten, decreten, verordeningen en al die andere dure regelneverij jouw leven bepaalt. Laat je er evenwel niet door doen en ga die boodschappen doen, want overmorgen, op de Dag Des Heren nota bene, is het Zondag en dan zijn al die grote winkels, waar je met een karretje door mag sjezen, gewoon gesloten - een enkele Spar niet te na gesproken. En als je onvoorbereid naar den oorlog trekt, dan zit je overmorgen voor die TV met dezelfde grote ogen en oren, maar zonder hapjes en andere belangrijke stuff om de dag ook aangenaam inwendig versterkt door te komen.

It looks green, doesn' t it?

Genoeg gewaarschuwd, ik ga hier binnenshuis aan de slag. PC's aanpassen en zo, gezellie, maar noodzakelijk.

Politieke keuzes, besteed ze wel

Vandaag dan maar mijn wat vrolijker blogje. We zijn alweer aanbeland op donderdagavond en dat is altijd wel een leuke avond. Ofwel moeten we de dag erop niet gaan werken, omdat het dan maar een half dagje is, waarbij ik mijn eerder opgelopen overuren aanwend om het weekend alvast in te zetten, ofwel moet ik er nog maar één dagje tegenaan om alsnog het weekend te verwelkomen. Donderdag is doorgaans ook de laatste dag van de week, waarop ik deadlines plaatste om extra werkdruk vlak voor het einde van de week te vermijden en dus liggen die ook alweer achter mij terwijl ik de avond begroet. Donderdag, dan dondert het allemaal niet meer zo, dan kan ik met andere woorden voluit genieten van in- en uitademenen, kan ik Miss Jackie T net dat tikje meer aandacht schenken, Nip - als ze tenminste thuis is - net wat langer in mijn armen sluiten.

Eigenlijk zou ik me beter wat druk beginnen maken over waarop te stemmen aanstaande zondag, maar ik vertik het nog steeds. Helemaal onbeslist tot in het stemhokje zal ik me niet wagen, maar mijn beslissing zal pas vallen uiterlijk zaterdag, nadat ik samen met Nip genoten zal hebben van de (het) eerste communie(feestje) van nichtje Thyne. Na een pittige babbel met Nip gisteren heb ik diep vanbinnen al wel uitgemaakt naar welke kleur mijn voorkeur op Europees vlak zal uitgaan. Het zag er aanvankelijk nogal blauw uit, maar ergens dienen er duidelijke signalen uitgezonden te worden door ons, kiezers, naar de beleidsmakers op dat hoge niveau dat het dringend een andere richting uitmoet met de wereld, zoals we die vandaag (be)leven. Teveel onheil in het verschiet, weet u wel, en dat heeft heel wat te maken met de manier waarop we in een rotvaart bezig zijn onze natuurlijke bronnen uit te putten in onze rush naar nog meer persoonlijk gemak in het werk- en dagdagelijkse leven...

Genoeg over politiek, Bibi gaat nu doen wat ie zich heeft voorgenomen: heerlijk rondhangen en genieten van deze bewolkte avond. En luisteren naar liedjes als 'The only way is up' van Yazz, dat hier nu door de boxen schalt ;)

Deze uit Ruigoord krijgt u er zo bij, hebt u nog eens een streepje poëzie ;-)

Hoe goor banalisering kan worden in de media

Vlinderman wilde deze avond over iets vrolijks bloggen, maakte niet uit wat, maar dat was dus buiten eega Nip gerekend. Die kwam tussen een paar avondlijke croque monsieurs door op de proppen met een verhaal dat ze had gelezen in de Flair van 26 mei, vorige week dus. Daar stond in de rubriek 'Helpdesk' een 'Forumvraag' van een dertienjarig meisje dat verliefd is op een man van vijftig. Met andere woorden, in dat nummer kreeg een meisje van dertien dat letterlijk bekent een relatie te hebben met een man van vijftig dus doodgewoon een uitgegeven forum in de media.

Nu mag je Vlinderman van vanalles verdenken, maar niet van een vorm van preutsheid of puritanisme. Integendeel, zou ik zo zeggen, maar toch heb ik ietwat problemen met betreffend artikel in een magazine van die oplage. Een kind, want dat is in mijn ogen een meisje van dertien, stelt open en bloot voor iedereen die het wil lezen dat ze al enkele jaren (hoezo enkele jaren, was dat dan al aan de gang toen het kind nog maar 11 was???) verliefd is op die oudere man, blijkbaar een vriend des huizes of toch niet veraf wonend, én dat ze er ondertussen een 'geheime' relatie mee onderhoudt. Ze vraagt zich in diezelfde bijdrage op het forum ook af hoe het nu verder moet...

Vervolgens krijg je de slimme mensen van Flair, die het wel best vonden om dat in hun rubriekje 'Helpdesk' op te nemen, zodat iedereen die nog niet op het internet rondhangt het ook onder ogen zou krijgen. Ik bespaar u de details, maar hun 'ons advies' zou om mee te gieren geweest zijn als het niet zo in- en intriest was. Een vermoedelijk volwassen medewerk(st)er van dat rubriekje verkondigt daar even in, nog net niet met het vingertje zwaaiend, dat onze vrolijke, in mijn ogen nog onwetende, dertienjarige toch maar beter zou uitkijken, want strafbare man en jadiejadieja én dat ze toch maar beter eerst wat geleidelijk aan zou opbouwend experimenteren met leeftijdsgenootjes vooraleer aan opa te beginnen. Wel, dertienjarigen en seksueel opbouwend, ik krijg het nog niet helemaal zuiver in beeld, hoor!

Los van de hele juridische grond van de zaak, stel ik me toch de vraag naar waar de grens ligt van de verantwoordelijkheid om dergelijke zaken nogal als voor de hand liggende probleempjes van alledag te droppen in de geesten van de nietsvermoedende lezers van Flair. Je reinste banalisering van in wezen nogal schokkende vastellingen, zo noem ik dat. En ik vraag me ook af of de heren en dan vooral de dames van Flair het zich gerealiseerd hebben dat ze zo onderhand medeschuldig zijn aan mogelijke, al dan niet juridisch-technische, verkrachting van een kind van dertien door een ouwe geile bok van vijftig. Of ze aan de (internet)politie gevraagd hebben om één en ander even na te trekken aan de hand van IP-adressen en zo. Of ze het gewoon normaal vinden dat vandaag de dag kinderen opnieuw beschouwd worden als de 'kleine volwassenen' die ze waren in de Middeleeuwen. Of ze gewoon wel helemaal goed bij hun hoofd zijn. Ik heb mijn twijfels, maar ergens is een klein meisje in de problemen geraakt en ergens heeft ze dat aangegeven. En dat waarschijnlijk niet met de bedoeling dat ze gewoon zou verworden tot een stukje vulling in 'Helpdesk'. u kan mijn suggestie tot hernoeming van die rubriek waarschijnlijk wel volgen. Ik heb er voorlopig gewoon geen woorden voor.