zondagblogje
Na zaterdag veeldag komt vandaag zondag rijdag eraan. We vertrekken zodadelijk naar het Nederlandse Goes om SM Lenie op te pikken, waarna we richting Hoboken bollen. Daar zijn we al snel een namiddagje zoet mee. Gelukkig zal het vandaag niet regenen op de autosnelweg, want ik heb al ontdekt dat sommige soorten asfalt die we onderweg tegenkomen, niet van de chauffeur-vriendelijkste zijn bij regenweer. Er hangt dan zo'n gordijn van fijne druppels, dat je amper vijf meter verder kan zien. En als je van die idiote bestuurders voor je neus hebt hangen die het doodnormaal vinden ineens in de remmen te gaan, dan heb je best een afstand van toch minstens 20 meter ertussen, wil je dat op tijd gezien hebben. In dergelijke omstandigheden moeten rijden, vergt daardoor toch wel een serieuze inspanning, die je nog tot enkele uren nadat je eindelijk je wagen geparkeerd hebt in je schouders, nek en armen kunt voelen. Misschien is het handig om aansluitend op zo'n ritje in het vervolg gelijk door te stomen naar de sauna voor wat relaxatie...
Als ik me niet vergis eindigt vandaag de Tour de France. Vorige jaren durfde ik al eens een beeldje meepikken, maar ik moet zeggen dat het me dit jaar allemaal maar matig kon interesseren. Of er nou een Evans of een Sastre vandaag numéro uno wordt, het zal mijn dag niet anders kleuren, ni jaune ni rouge ni noir. Al vind ik het wel een leuk detail dat de enige (!) fanclub van Sastre ter wereld een Belgische blijkt te zijn. Als we het dus niet sportief kunnen afmaken, dan laten we toch zien hoe het gezelligheidsgewijs kan. Vermoedelijk zal daar vandaag wel een bakje bier of wat gekraakt worden, en ook dat is Belgisch. Tot zover mijn Tourbijdrage, op naar de Olympische Trouwerij!
Verder nog even meegeven: wie eens graag een stukje mens wil proeven, recht van het bord of gewoon aan het spit, kan eens zijn licht opsteken bij de Japanner Issei Sagawa. Deze beruchte Japanner heeft het gepresteerd om zijn medestudente te doden en haar deels op te eten, zich te laten interneren en nog geen anderhalf jaar na datum alweer als vrij man op deze aardkloot rond te hossen. Net zoals onze Dutroux en consoorten alweer een bijzonder onsmakelijk exemplaar van wat deze wereld aan merkwaardige mensen durft te produceren. How extreme can it get and why doesn't the world react accordingly?
Als ik me niet vergis eindigt vandaag de Tour de France. Vorige jaren durfde ik al eens een beeldje meepikken, maar ik moet zeggen dat het me dit jaar allemaal maar matig kon interesseren. Of er nou een Evans of een Sastre vandaag numéro uno wordt, het zal mijn dag niet anders kleuren, ni jaune ni rouge ni noir. Al vind ik het wel een leuk detail dat de enige (!) fanclub van Sastre ter wereld een Belgische blijkt te zijn. Als we het dus niet sportief kunnen afmaken, dan laten we toch zien hoe het gezelligheidsgewijs kan. Vermoedelijk zal daar vandaag wel een bakje bier of wat gekraakt worden, en ook dat is Belgisch. Tot zover mijn Tourbijdrage, op naar de Olympische Trouwerij!
Verder nog even meegeven: wie eens graag een stukje mens wil proeven, recht van het bord of gewoon aan het spit, kan eens zijn licht opsteken bij de Japanner Issei Sagawa. Deze beruchte Japanner heeft het gepresteerd om zijn medestudente te doden en haar deels op te eten, zich te laten interneren en nog geen anderhalf jaar na datum alweer als vrij man op deze aardkloot rond te hossen. Net zoals onze Dutroux en consoorten alweer een bijzonder onsmakelijk exemplaar van wat deze wereld aan merkwaardige mensen durft te produceren. How extreme can it get and why doesn't the world react accordingly?
