Er zijn er weer gaan vliegen...
Het blijft een onwezenlijk weekend, al moet het gezegd dat de wil om de draad terug op te pikken best aanwezig is. Alleen, Bibi blijft over zijn schouder kijken, om MJT op deugnieterij te betrappen of gewoon, om zeker te zijn dat ze nog volgt. Beetje gek, maar dat gaat zo met zaken waar liefde aan verbonden is. Je geeft niet zomaar op in je verlangen om toch nog een laatste aaitje, een laatste aanraking gewoon te geven en te voelen. Dat zal nog een tijdje zo zijn, vermoed ik, en daarmee weet ik dat het beestje hier welkom is geweest en graag gezien werd.
Ondertussen gaan de realiteit en actualiteit helemaal aan ons voorbij. Blijkt daar weer een stel gangsters ontsnapt te zijn met een helicopter. Wat is daar nu in feite helemaal de nieuwswaarde van? Als ze het gedaan hadden met een Boeing 747, dat zou pas iets zijn. De hele discussie die daarnaast woedt over het gevangenisbeleid (wist zelfs niet dat dat nog een bestaand beleid inhield) bijvoorbeeld. Wat moet een mens daar nou weer mee. Ofwel ben je van het rechte pad af en dan gelden voor jou de rechte rechten niet meer, ofwel ben je er nog op en dan hoeft er niet over gezeverd te worden. Geen inkomen en dan maar het roofpad op? Als dat niet in België gebeurt, dan zou ik er nog iets voor kunnen voelen. Maar in dit land, waar je onwaarschijnlijk hard je best moet doen om tussen de vetpotten in te vallen? Zonder loon, ziekteuitkering, invaliditeitssteun, leefloon of ander vervangingsinkomen komen te zitten? Hoe doe je dat? Niets rechtvaardigt in ieder geval het misdadig alternatief, waarbij je anderen schade berokkent om zelf je beurs te vullen. En als het dan nog enkel om eten op tafel ging, dan zou ik het nog ietwat begrijpen.
Het gaat ondertussen over de menswaardige behandeling van misdadigers in de cel. Die mensen hebben het doorgaans moeilijk met hun vrijheidsberoving - hadden ze natuurlijk eerder aan kunnen denken voor ze hun scheve schaatsen aanbonden - maar verder hebben ze weinig tot geen reden om te klagen. Bibi betaalt mee voor hun onderdak, eten op tafel, TV, ontspanningsruimte en noem maar op. Allemaal zaken waar ik zelf voor moet dokken en doorgaans nog geen klein beetje ook. Om dat allemaal te kunnen bekostigen, sta ik iedere werkdag op en kijk ik uit inzake mijn uitgaven. Niet moeilijk, maar het vergt uiteraard wat discipline, van de soort die mij niet via een cel moest aangeleerd worden.
Klinkt Vlinderman nu nogal rechts? Dat is mogelijk, maar ik zit niet in de cel. Als alles een beetje meezit, belandt Bibi daar ook niet, omdat ik me aan de zeden en gewoonten van dit land houd, waar het best prettig toeven is. En ook voor de minderbedeelden onder ons zijn er mogelijkheden zat om deel te nemen aan ons levensfestijn. Mits je een beetje je handen thuis kan houden, natuurlijk. En wie een tik op de vingers krijgt, moet stil zwijgen en beamen dat er iets niet pluis was met de eigen houding. En boete doen, dat natuurlijk ook, in de wetenschap dat er altijd nog een kans zal volgen om het beter te doen.
Ondertussen gaan de realiteit en actualiteit helemaal aan ons voorbij. Blijkt daar weer een stel gangsters ontsnapt te zijn met een helicopter. Wat is daar nu in feite helemaal de nieuwswaarde van? Als ze het gedaan hadden met een Boeing 747, dat zou pas iets zijn. De hele discussie die daarnaast woedt over het gevangenisbeleid (wist zelfs niet dat dat nog een bestaand beleid inhield) bijvoorbeeld. Wat moet een mens daar nou weer mee. Ofwel ben je van het rechte pad af en dan gelden voor jou de rechte rechten niet meer, ofwel ben je er nog op en dan hoeft er niet over gezeverd te worden. Geen inkomen en dan maar het roofpad op? Als dat niet in België gebeurt, dan zou ik er nog iets voor kunnen voelen. Maar in dit land, waar je onwaarschijnlijk hard je best moet doen om tussen de vetpotten in te vallen? Zonder loon, ziekteuitkering, invaliditeitssteun, leefloon of ander vervangingsinkomen komen te zitten? Hoe doe je dat? Niets rechtvaardigt in ieder geval het misdadig alternatief, waarbij je anderen schade berokkent om zelf je beurs te vullen. En als het dan nog enkel om eten op tafel ging, dan zou ik het nog ietwat begrijpen.
Het gaat ondertussen over de menswaardige behandeling van misdadigers in de cel. Die mensen hebben het doorgaans moeilijk met hun vrijheidsberoving - hadden ze natuurlijk eerder aan kunnen denken voor ze hun scheve schaatsen aanbonden - maar verder hebben ze weinig tot geen reden om te klagen. Bibi betaalt mee voor hun onderdak, eten op tafel, TV, ontspanningsruimte en noem maar op. Allemaal zaken waar ik zelf voor moet dokken en doorgaans nog geen klein beetje ook. Om dat allemaal te kunnen bekostigen, sta ik iedere werkdag op en kijk ik uit inzake mijn uitgaven. Niet moeilijk, maar het vergt uiteraard wat discipline, van de soort die mij niet via een cel moest aangeleerd worden.
Klinkt Vlinderman nu nogal rechts? Dat is mogelijk, maar ik zit niet in de cel. Als alles een beetje meezit, belandt Bibi daar ook niet, omdat ik me aan de zeden en gewoonten van dit land houd, waar het best prettig toeven is. En ook voor de minderbedeelden onder ons zijn er mogelijkheden zat om deel te nemen aan ons levensfestijn. Mits je een beetje je handen thuis kan houden, natuurlijk. En wie een tik op de vingers krijgt, moet stil zwijgen en beamen dat er iets niet pluis was met de eigen houding. En boete doen, dat natuurlijk ook, in de wetenschap dat er altijd nog een kans zal volgen om het beter te doen.
