Wijlie + gedicht

Voor ik naar Wijnegem vertrek, nog een gedicht dat ik daar misschien wel uitprobeer. En nee, het is niet van toepassing op Nip en mezelf ;)

Wijlie eind vorig jaar (Foto © FV)

vertragischt

ze haken zich Siamees in elkaar
twee verloren zielen die dienen
wat ooit eens geweest vandaag
het leven laat gevoelen
tijdens de laatste tango

het vuur brult laaiend op
tussen de wervelpassen door
de magie volop herlevend
voelen ze zich weer even
mens in elke wereld met
een deugd in iedere twist

te lang zwegen ze toen
praten nog kon redden
wat schreeuwen had vernield

het verlies hernomen na de oorlog
bracht nochtans geen verzoening meer
dan wel wat warme herinnering
aan toen en
dan nog

© Frans Vlinderman