Jurgen + gedicht
Het einde van een hectische week nadert ook vandaag weer zijn einde. Kort even een planning van vandaag. 7u30 opgestaan, 8u10 de deur uit, 8u33 op het werk, tot 12u43. Dan naar huis vertrokken, waar mijn Nipje een beetje getroost diende, want niet helemaal gezond van lijf en leden (we hebben allebei een verkoudheid lopen) kon ze met de beste wil van de wereld haar examen niet afleggen... Een oplossing werd gelukkig ook al door haar prof zelf voorgesteld, dus dat loopt wel los.
Rond 14u terug de deur uit met z'n tweetjes, om rond 14u29 de bus te nemen naar Duffel, bezoekje aan moeder in het ziekenhuis. Maar eerst langs bij haar thuis om wat extra kleren en de post op te halen. Aankomst in het ziekenhuis omstreeks 15u45. En dan wat gezellig met het andere bezoek moeder euh, bezoeken dus.
Zo ergens rond 16u45 kreeg moeder telefoon. Het was broer Jurgen, die op dat moment geacht werd te staan werken aan de aluminiumovens. Niet dus, broer belde van een viertal verdiepingen lager in hetzelfde ziekenhuis. Er was ietske ontploft en hij had een lekker gloeiend deel van de rondvliegende aluminiumbrij tegen en in zijn rug gekregen. Exit Jurgen naar het ziekenhuis, waar hij op transport gezet werd naar het Stuyvenbergziekenhuis, omdat ze daar zo goed zijn in brandwonden...
Nou vraag ik je. Wat zal het volgende worden? Nip ergens per ongeluk in de glascontainer gedraaid? Een tientonner die de fundering van onze woning per ongeluk onderuit haalt? Wat? Het begint zo stilaan te volstaan voor deze tak van de familie.
Affin, de rest van de dag opnieuw hectisch, ik ben Jurgen zijn wagen nog gaan halen op het werk, dan net op tijd voor de huisbezichtigers, vervolgens terug naar huis met Nip, en nu zit ik hier te r(el)azen. Tijd dan maar voor wat poesie.
weekdiender
door de week het werk
gedoe aan een bureau
precies op tijd en dan nog
afgeborsteld, een heer van stand
vijf op zeven, tot vijf
telt hij op, weegt hij af
of het nog volstaat
deze zinloze diendaad
ja mijnheer, nee mijnheer,
zonder pardon geen goedendag
het weekend, iedere week
aan het eind van zijn Latijn
wacht gelukkig het drijfzand
van niet moeten maar mogen
wil hij en kan hij zo vrij
als een varken de modder in
op zoek naar vijfdaagse truffels
zonder hemd of das
het maatpak op de stoel
en enkel hij met zichzelf
het losgelaten vrije beest
dat hij altijd al is geweest
© Frans V.
Rond 14u terug de deur uit met z'n tweetjes, om rond 14u29 de bus te nemen naar Duffel, bezoekje aan moeder in het ziekenhuis. Maar eerst langs bij haar thuis om wat extra kleren en de post op te halen. Aankomst in het ziekenhuis omstreeks 15u45. En dan wat gezellig met het andere bezoek moeder euh, bezoeken dus.
Zo ergens rond 16u45 kreeg moeder telefoon. Het was broer Jurgen, die op dat moment geacht werd te staan werken aan de aluminiumovens. Niet dus, broer belde van een viertal verdiepingen lager in hetzelfde ziekenhuis. Er was ietske ontploft en hij had een lekker gloeiend deel van de rondvliegende aluminiumbrij tegen en in zijn rug gekregen. Exit Jurgen naar het ziekenhuis, waar hij op transport gezet werd naar het Stuyvenbergziekenhuis, omdat ze daar zo goed zijn in brandwonden...
Nou vraag ik je. Wat zal het volgende worden? Nip ergens per ongeluk in de glascontainer gedraaid? Een tientonner die de fundering van onze woning per ongeluk onderuit haalt? Wat? Het begint zo stilaan te volstaan voor deze tak van de familie.
Affin, de rest van de dag opnieuw hectisch, ik ben Jurgen zijn wagen nog gaan halen op het werk, dan net op tijd voor de huisbezichtigers, vervolgens terug naar huis met Nip, en nu zit ik hier te r(el)azen. Tijd dan maar voor wat poesie.
weekdiender
door de week het werk
gedoe aan een bureau
precies op tijd en dan nog
afgeborsteld, een heer van stand
vijf op zeven, tot vijf
telt hij op, weegt hij af
of het nog volstaat
deze zinloze diendaad
ja mijnheer, nee mijnheer,
zonder pardon geen goedendag
het weekend, iedere week
aan het eind van zijn Latijn
wacht gelukkig het drijfzand
van niet moeten maar mogen
wil hij en kan hij zo vrij
als een varken de modder in
op zoek naar vijfdaagse truffels
zonder hemd of das
het maatpak op de stoel
en enkel hij met zichzelf
het losgelaten vrije beest
dat hij altijd al is geweest
© Frans V.
