werkstress + gedicht
Elke avond wordt het weer wat later voor ik hier verschijn, maar dat is omdat ik tegenwoordig gewoon moet bekomen van een werkdag die zo vol als een ei zit en dan ook nog eens voorbij gevlogen is, zonder dat ik het gevoel heb iets van betekenis aan werk verzet te hebben. Als ik er even objectief op terugblik, is het natuurlijk zo dat ik (alweer) getoverd heb voor de collega's, maar dat mijn eigen werk is blijven liggen. En om nu eens heel kort door de bocht te gaan: misschien moet ik het gewoon bij mijn eigen taakomschrijving (waar die zich ook ergens moge bevinden) houden en de rest de rest laten. En bij iedere klacht verwijzen naar die taakomschrijving (waar die zich ook blablabla...) Probleem is dat ik niet zo in elkaar zit. En dat ik dus ergens op zoek moet naar een gulden middenweg ter zake. Had ik daar maar eens de tijd voor tíjdens mijn uren :-)
Ergens is het wel best grappig. Waar ik in mijn vrije tijd vooral tracht bewust bezig te zijn met onthaasting, bak ik er op de werkvloer doodgewoon niets van. Niet dat ik wil lanterfanten en ervoor betaald worden ook, verre van, maar een beetje menselijkheid op die werkvloer zou toch best wel mogen, niet? En daarom dat ik dan hier jullie wat kom vervelen met denkprocessen die ik eigenlijk later wil hebben... Hm, tijd voor een beetje remspoor op de arbeidsweg, dat denk ik ervan.
Frans V.
(eerste vers vrij naar Herman van Veen)
Ergens is het wel best grappig. Waar ik in mijn vrije tijd vooral tracht bewust bezig te zijn met onthaasting, bak ik er op de werkvloer doodgewoon niets van. Niet dat ik wil lanterfanten en ervoor betaald worden ook, verre van, maar een beetje menselijkheid op die werkvloer zou toch best wel mogen, niet? En daarom dat ik dan hier jullie wat kom vervelen met denkprocessen die ik eigenlijk later wil hebben... Hm, tijd voor een beetje remspoor op de arbeidsweg, dat denk ik ervan.
CC - een revival
opzij opzij OPZIJ
ga weg ga weg GA WEG
hij heeft een ongelooflijke HAAST
hij beukt door grauwe gangen
de jagerspas er stevig in
geen tijd wil hij verliezen
want iedere seconde telt, ja
er ligt nog werk op zijn plank
hij rept zich van cliché
tot volgend nieuw probleem
waar hij voor een stuk betaald
zijn helse ritme zelf bepaalt
in gedachten
in werkelijkheid
draagt hij bolhoed en een snor
met een zwart witte wandelstok
zwierig door het jachtig leven
dat hem maar niet wil geven
waarvoor hij toch zo helemaal
opzij opzij OPZIJ
ga weg ga weg GA WEG
hij heeft een ongelooflijke HAAST
hij beukt door grauwe gangen
de jagerspas er stevig in
geen tijd wil hij verliezen
want iedere seconde telt, ja
er ligt nog werk op zijn plank
hij rept zich van cliché
tot volgend nieuw probleem
waar hij voor een stuk betaald
zijn helse ritme zelf bepaalt
in gedachten
in werkelijkheid
draagt hij bolhoed en een snor
met een zwart witte wandelstok
zwierig door het jachtig leven
dat hem maar niet wil geven
waarvoor hij toch zo helemaal
Frans V.
(eerste vers vrij naar Herman van Veen)
