Zuiderzinnen + gedicht

Ik passeer nog snel even langs dit blog, want zodadelijk vertrek ik naar het grootste literaire festival van het gesproken woord, Zuiderzinnen. En ik moet het toegeven, ik ben een beetje zenuwachtig. Waarom weet ik niet helemaal, maar het zal wel te maken hebben met een oude droom die zo ineens in vervulling gaat: er zelf ook deel van mogen uitmaken, zij het dan in een zijdelings project. Lamberzinnen, uw poëzie en muziek op het Lambermontplein. Whatever, de zon schijnt, Nip selecteerde wat gedichten, ik heb er zin in.

Onderstaand gedicht is ietwat geïnspireerd door mijn werk, administratie binnen de Bijzondere Jeugdzorg.

bijzondere jeugd

dag kind, het spijt me
dat jij mijn bron
mijn inkomsten bent
dag na dag onder dak
bij een stelletje vreemden
die het nochtans goed menen

het spijt me voor je kameraadjes
die ineens op afspraak
niet langer zomaar kunnen komen
dat je toelating moet
voor een knuffel van je vader
en ook die nieuwe school
al is het dan maar tijdelijk

het spijt me echter het meest
dat ik je nummeren moest
al is dat laatste dan
om je te kunnen helpen
ook al ken je me niet
zo één van die velen

© Frans Vlinderman