Gedicht: stadskroegje

Vlinderman diept nog een oude poëtische observatie op, want het is ineens weer te warm om wat dan ook uit de duim te zuigen. Trouwens, het schooljaar mag dan al herbegonnen zijn, veel nieuws valt er nog niet echt te rapen...

Bron foto: KLIK!

stadskroegje

op en neer gaan ze
kopjes vol gekir en
gekoer op het koertje
van een ouwe kroeg
waar grijs en bruin
samen potten klinken

vijftien man en
de tanden te tellen
op één hand brullen ze
bij elke blauwe bak
hun ivoren stompjes bloot
oud ja, maar niet versleten

kunnen ze fel van leer
hele riedels blazen
op hun verrookte vingers
bij het voorbijflaneren
van een vrouwenlijf
het lef, de deerne
durft, hun hart
het slaat over

de radio sputtert
de mannen drinken
en kaarten de dag
is zo weer om

Frans V.